در عین حال ، از آنجا که به راحتی با عناصر دیگر متصل می شود ، آلومینیوم خالص در طبیعت رخ نمی دهد. این دلیلی است که مردم نسبتاً اخیراً در مورد آن اطلاعات کسب کرده اند. آلومینیوم به طور رسمی برای اولین بار در سال 1824 تولید شد و پنجاه سال دیگر طول کشید تا مردم تولید آن را در مقیاس صنعتی یاد بگیرند.

رایج ترین شکل آلومینیوم که در طبیعت یافت می شود سولفات های آلومینیوم است. این مواد معدنی هستند که دو اسید سولفوریک را ترکیب می کنند: یکی بر اساس فلز قلیایی (لیتیوم ، سدیم ، پتاسیم روبیدیوم یا سزیم) و دیگری بر اساس فلزی از گروه سوم جدول تناوبی ، در درجه اول آلومینیوم.

تاریخچه

این فلز اولین بار در سال 1825 توسط فیزیکدان و شیمی دان دانمارکی هانس کریستین ارستد تولید شد. وی با واکنش کلرید آلومینیوم بی آب و پتاسیم ، شکل ناخالصی از این فلز تولید کرد. با این حال ، به فردریش وهلر معمولاً برای جداسازی آلومینیوم اعتبار داده می شود. وی آزمایش مشابهی را در سال 1827 با مخلوط کردن کلرید آلومینیوم بی آب و پتاسیم برای تولید آلومینیوم انجام داد.

از نظر تاریخی ، آلومینیوم زمانی فلزی گرانبها محسوب می شد. در حقیقت ، شایعه شده است که ناپلئون سوم در آنجا ضیافتی را برگزار کرده است که در آن به افتخارترین مهمانانش ظروف آلومینیومی اهدا می شود. در قرن نوزدهم ، آلومینیوم به اندازه نقره گران بود. بنای یادبود واشنگتن که در سال 1884 تقدیم شد ، دارای یک سنگ قبر آلومینیوم 100 اونسی است که در آن زمان بزرگترین قطعه ریخته گری شده آلومینیوم بود.

عمده تلاش ها برای بازیافت آلومینیوم از اواخر دهه 1960 آغاز شد ، زمانی که قوطی های نوشیدنی آلومینیوم بسیار محبوب شدند. آلومینیوم 100٪ قابل بازیافت است و امروزه بازیابی فلز از طریق بازیافت در صنعت آلومینیوم مهم است. برای بازیافت آلومینیوم ، قراضه باید ذوب شود. این فقط به 5٪ از انرژی مورد استفاده برای تولید آلومینیوم از سنگ معدن نیاز دارد ، اگرچه تا 15٪ از مواد ورودی به عنوان سوراخ (اکسید خاکستری مانند) از بین می رود.

آلومینیوم با تولید جهانی در 31.9 میلیون تن در سال 2005 بیشترین استفاده را دارد. برخی از موارد استفاده برای فلز آلومینیوم شامل حمل و نقل (دوچرخه ، اتومبیل ، هواپیما) ، بسته بندی (قوطی ، فویل و غیره) ، ساخت و ساز (پنجره ها) است. ، درها ، سایدینگ ، سیم ساختمان و غیره) ، ظروف پخت و پز ، تیرهای روشنایی خیابان ، دکل های کشتی بادبانی و تجهیزات عکاسی.

کاربرد

سولفاتهای آلومینیوم تا به امروز برای تمیز کردن آب ، برای پخت و پز ، در دارو ، در لوازم آرایشی ، در صنایع شیمیایی و سایر بخشها استفاده می شود. به هر حال ، آلومینیوم نام خود را از سولفاتهای آلومینیوم گرفته است که در لاتین آلومین نامیده می شدند.

در مرحله اول تولید آلومینیوم بوکسیت به آلومینا یا اکسید آلومینیوم Al2O3 تبدیل می شود. آلومینا مانند پودر سفید به نظر می رسد و سپس با استفاده از احیا الکترولیتی ، در ذوب آلومینیوم به آلومینیوم تبدیل می شود.

تولید آلومینیوم به مقدار زیادی برق ، حدود 15 مگاوات ساعت در هر تن خروجی نیاز دارد. این تقریباً به اندازه یک بلوک 100 آپارتمانی در یک ماه است. بنابراین بهترین سایت برای ذوب آلومینیوم در کنار یک منبع انرژی قدرتمند ، ترجیحاً تجدید پذیر است. نیروگاه های برق آبی بهترین گزینه هستند زیرا نیرومندترین منابع "سبز" انرژی موجود امروز هستند.

آلومینیوم ترکیبی نادر از خواص ارزشمند را ارائه می دهد. این فلز یکی از سبک ترین فلزات در جهان است: تقریباً سه برابر سبک تر از آهن است اما همچنین بسیار محکم ، بسیار انعطاف پذیر و مقاوم در برابر خوردگی است زیرا سطح آن همیشه در یک لایه اکسید بسیار نازک و در عین حال بسیار محکم پوشانده شده است. آهن ربا نیست ، یک رسانای الکتریسیته عالی است و تقریباً با تمام فلزات دیگر آلیاژ تشکیل می دهد.