این کار سخت اما شدنی است...

معمولا خبرهای خوش و شیرین در حیطه و حوزه‌ی سلامت و درمان، بیشتر گستره و بازخورد کلان و کشوری دارد که فی‌المثل مشتمل بر ابداعاتی بکر و ابتکاری و دست اول در کشف روش‌های درمانی بیماران صعب و بعیدالعلاج یا فرمولیزاسیون و ساخت دارویی خاص برای اولین بار در دنیا یا در ایران و قطع رشته ی یک‌طرفه و باج خواهانه ی وابستگی به کشورهای پیشرو در این زمینه‌ها و ... می شود و البته با به کارگیری پروسه‌ی تبلیغاتی وسیع از رسانه های مختلف از صدا و سیما گرفته تا رسانه‌های نوشتاری مکتوب و مجازی و ... تا حد زیادی در افواه عموم جای می افتند و به قول خبرنگارها آن‌چنان داغ می‌شوند که کم تر کسی را می‌توان یافت که از این دست اخبار چیزی ندیده یا نشنیده باشد.

در محدوده‌های خردتر مثل استان‌ها و مهم‌تر از آن شهرستان‌ها اما اخبار خوش، حال و هوای دیگری پیدا می‌کنند. این‌جاست که شهروندان با گوشت و پوست و استخوان خود، معنا و مفهوم سیاست‌های کلان و هدایت شده از مرکز به پیرامون یا به عبارتی دیگر از بالا به پایین را حس می‌کنند و می‌چشند. اهداف کلی این سیاست‌های کلان هدایتی رو به پایین، در نهایت افزایش راندمان، کیفیت و رفاه اجتماعی شهروندان را نشانه گرفته‌ اما آیا این روند به تنهایی، کافی و وافی به مقصود است؟

سیاست های کلان و استراتژیک راهبردی، هرچند که کامل، جامع و مانع باشند؛ با متن و خطی خوش و زرنگار نوشته شده باشند و امضاها و تاییدهای بسیاری در پای شان ثبت شده باشد اگر در مسیر تفصیلی رو به جلوی‌شان، به درستی در جای خود توجیه و تبیین نشوند، تخصیص بودجه و تامین اعتبار کافی نشوند و تصمیم‌گیری‌ها،برنامه‌ریزی‌ها و مدیریتی منطبق بر بومی‌گرایی و منطقه‌گرایی بر آن‌ها اعمال نشود؛ اگر منجر به پیشرفت و توسعه نشوند به یقین به صورت یک سد بازدارنده عمل خواهندکرد و خود قهرا تبدیل به عاملی ضد توسعه و پیشرفت خواهندشد.

مثل آن می‌ماند که فردی در ابتدا با نیتی خیرخواهانه قدم در راهی گذاشته، وارد فعل و انفعالاتی بی برو‌ و‌ برگرد شود اما عملکرد ناصواب و ناصحیحش منجر به ایجاد شری عظیم شده به طوری که دفع شر مترتب بر آن نیت خیر، موجب دردسرها و گرفتاری های زیادی بیش از توان وی و اطرافیانش گردد ... بگذریم.

این روزها در حوزه‌ی سلامت و بهداشت و درمان شهرستان شوشتر خبرهای خوش و امیدوارکننده‌ای به گوش می‌رسد.

جرقه‌ی آغازین این سوسوی روشن امیدبرانگیز را البته می‌توان همان خبر انتصاب ریاست جدید دانشکده ی علوم پزشکی شوشتر دانست که برای اولین بار فردی به عنوان مدیر ارشد و سکاندار اصلی این مجموعه و سازمان مرتبط با حوزه‌ی سلامت و بهداشت و درمان شهروندان، معرفی شده که دارای مراتب و مدارک سطح بالایی از پزشکی در رده‌ی فوق‌تخصص بیماری‌های كلیه، عضو هیئت علمی دانشگاه علوم پزشکی اهواز با سوابق تحصیلی رتبه‌ی چهارم كشور در امتحان بورد تخصصی در سال 1387 و رتبه‌ی دوم كشور در امتحان بورد فوق تخصصی رشته نفرولوژی در سال 1390 است.

نگارنده این سطور شخصا با مدرک گرایی صرف و بسنده کردن محض به آن و نادیده گرفتن تخصص و تجربه در امور مدیریتی، مخالف است اما به نظر می رسد توجه و اهتمام جدی به تخصص و تجربه‌ی توامان، در کنار تعهد به مسئولیت، مسیر درست منتهی به گره گشایی و حل بسیاری از مشکلات و معضلات کنونی این حوزه است و نبود و فقدان هر یک از این ملاک‌ها و معیارهای پیش‌گفته، می تواند موجب و موجد ضررها و خسارات ناگواری به کل مجموعه و البته همه‌ی شهروندان مستفید و تحت پوشش این مجموعه‌ی کارآ و موثر شود.

خبر انتصاب دکتر عیسی رضایی به ریاست دانشکده علوم پزشکی شوشتر که بر طبق آخرین اخبار غیررسمی منتشر شده به زودی به دانشگاه نیز ارتقاء خواهدیافت؛ آن گاه موجد و مزید شادمانی و امنیت روانی تک‌تک شهروندان می‌شود که باعث ارتقاء ساختار وضعیت فعلی نظام سلامت و بهداشت و درمان شهرستان از هر لحاظ، از منابع نیروی انسانی ماهر و غیرماهر بر طبق استانداردهای ملی و بین‌المللی گرفته تا افزایش و تکمیل تاسیسات، امکانات و تجهیزات پزشکی بیمارستانی و اورژانس ها با توجه به سرانه‌ی ‌تحت پوشش جمعیت شهرستان شوشتر و حومه و دیگر شهرستان‌های هم جوار، توجه بیش تر و البته نظارت دقیق تر و قوی تر به بخش خصوصی دخیل در این حوزه، اهتمام بیشتر به مجمع خیرین سلامت و عملکرد رو به رشد این مجمع در شهرستان، ایجاد و راه اندازی درمانگاه‌های دولتی و خصوصی شبانه‌روزی با مکانیابی مناسب در گستره‌ی شهر با توجه به بافت خاص کالبدی و فیزیکی شوشتر، توجه جدی به مسایل و کمبودها و مضیقات فوریت دار مرکز فوریتهای پزشکی 115 شهرستان و چندین و چند آیتم و عملکرد دیگر شود.

ناگفته نماند که خبر انتصاب ریاست جدید با خبرهایی که از نحوه‌ی چینش و بهره‌گیری از مشاوران مجرب و متعهد به پیشرفت و توسعه‌ی واقعی حوزه‌ی سلامت و درمان - و نه در حد حرف و تعارف صرف و خشک و خالی برخی مسئولین - به گوش می رسد نیز می‌تواند بر امید‌های روزافزون بیافزاید.

امید است که این روند پیشروانه‌ی شوق‌برانگیز و خستگی ناپذیر همچنان تداوم یافته و مسایل و مشکلات حوزه‌ی سلامت و درمان شهرستان به زودی زود ریشه‌کن شده و این مجموعه‌ی خدوم، هویت و جایگاه راستین و در‌خور نام شوشتر را حتی فراتر از سطح استان، در سطوح کلان کشوری بازیابد و شهروندان نیز به زودی طعم شیرین و گوارای آن را  باتمام وجود بچشند.