می‌گوید برای شرکت در انتخابات تا همین یکی دو روز پیش دودل بوده اما حالا تصمیم نهایی‌اش را گرفته و رای خواهد داد، اما بازهم می‌گوید من که رای می‌دهم اما خداییش رییس جمهور منتخب برای این مردم کار کند.
یک بازنشسته است و دلش از شرایط سخت اقتصادی پُر است؛ او پدر یک خانواده شش نفره است و سه پسر و دو دختر دارد. می گوید «در دور اول انتخابات شرکت کردم و آن زمان هم به این امید پای صندوق رای رفتم که رییس جمهوری انتخاب شود که از جنس مردم باشد و حرف مردم را متوجه شود.» این آقای حدود ۷۰ ساله که شرایط اقتصادی و زندگی را سخت می داند، ادامه می‌دهد: «خسته ایم و چشم انتظار بهبود وضعیت. ای کاش رییس جمهوری انتخاب شود که حرف من بازنشسته یا آن جوان جویای کار با هزار آرزو را بفهمد. به خدا ما مردم پرتوقعی نیستیم فقط می‌خواهیم با فکری آرام زندگی کنیم.»
او می گوید «برای حضور در دور دوم انتخابات دودل شده بودم اما مجددا تصمیم گرفتم پای صندوق رای بروم و حتی از مردم هم می خواهم همه رای بدهند تا فردی سکان دار سمت ریاست جمهوری در ایران شود که از جنس خودشان باشد و درک بالایی از مسائل و مشکلات کشور داشته باشد.» او حرف‌هایش را این گونه ادامه می‌دهد: «ما پای صندوق رای نرویم هیچ چیزی درست نمی‌شود. به هرحال رییس جمهور انتخاب خواهد شد. پس بهتر هست رییس جمهوری را انتخاب کنیم که با معیارهای حداکثر مردم مطابقت داشته باشد و نباید با حضور کمرنگ در روز جمعه بهانه دست دشمن بدهیم. آن‌ها که خوب ما را نمی‌خواهند و فقط می‌خواهند ایران را ضعیف و چند دسته ببیند اما همه ما متحد و همدلیم و این نقطه قوت مردم ایران هست و جمعه هم این را ثابت می‌کنیم».
به سطح دیگری از شهر می روم تقریبا همه جا حرف از انتخابات و مناظره‌ها است. درِ مغازه‌ای از خیابان‌های قدیمی اهواز ایستاده‌ام چند آقای سن و سال دار دور هم جمع شده‌اند و یکی از آن‌ها که روی صندلی نشسته و بقیه دور او جمع شده اند انگار مجلس دورهمی در گرمای اهواز را مدیریت می‌کند؛ او می گوید: «از مناظره‌ها نتوانسته آن چه مدنظر است را برداشت کند.» دیگری هم می گوید: «برنامه خاصی از دو کاندیدا ندیدم.» آقای دیگر هم می‌گوید: «نه فلان کاندید برنامه های بهتری داشت و فکر می کنم او رییس جمهور خواهد شد.» اما آقای مُسن تر این دورهمی می‌گوید: «باید دید معیار مردم برای انتخاب چیست و ای کاش همه از روی منطق رای بدهند و احساسات دخیل نشود و فردی رییس جمهور شود که حداقل باری از دوش این مردم بردارد و نفسی بکشیم.»
اما دخترها و پسرهای جوان هم نظرات خاص خودشان را دارند. یکی به دفاع از کاندیدای اصلاح طلب می پردازد و دیگری می‌گوید کاندیدای اصولگرا انتخاب اول و آخر من است. پای صحبت علی ۲۱ ساله نشستم. او طرفدار کاندیدای اصولگرا است و برنامه‌های نامزد انتخابی خود را قوی تر می‌بیند. به علی می گویم چون خط فکری‌ات است این را می گویی؟ جواب می‌دهد: «خداییش نه. خودتان مناظره‌ها را ببیند متوجه همه چیز می شوید. من یک جوانم و آینده برایم اهمیت زیادی دارد. می‌خواهم در همین کشور درس بخوانم، صاحب شغل شوم، ازدواج کنم و زندگی خوبی داشته باشم. تمام آینده‌ام به این بستگی دارد که رییس جمهوری انتخاب شود که از حق من جوان دفاع کند.»
اما پگاه که طرفدار کاندیدای اصلاح طلبان است، نظر متفاوتی دارد. او ازدواج کرده و یک دختر دارد. می‌گوید «کاندیدای مدنظر من بهتر می‌تواند به درد آینده جوانان بخورد. او می‌تواند شرایط کشور را بهتر کند تا حداقل خیال منِ مادر از آینده دخترم راحت باشد.» به او هم می‌گویم چون خط فکری با اصلاح طلبان یکی است این را می گویی؟ می‌گوید: «اتفاقا خط فکری من اصلاح طلب نیست اما در این دوره برنامه‌های کاندیدای اصلاح طلب را بهتر دیدم.»
پای صحبت های یک مادر خانواده نشستم. او ۶۵ ساله است و می‌گوید «کاندیداها اصلا در مناظره‌ها حرف خاصی برای گفتن نداشتند و فقط با هم درگیر بودند و اصلا آخرش متوجه نشدم اگر رییس جمهور شوند قرار است چکار کنند. فقط کاش رییس جمهوری انتخاب شود که جوان‌ها خیال شان از آینده راحت شود. از ما که گذشت؛ پسر من دائما می‌گوید باید برای کار به خارج از ایران بروم چون به او گفته‌اند آن جا کار کند می‌تواند کلی پول در بیاورد. من می‌دانم او برود چنین چیزی نخواهد بود و به قول معروف صدای ساز از دور خوش است اما نگران آینده‌اش هستم و امیدوارم فردی رییس جمهور شود که دغدغه جوانان کم شود.»
در تمام این گفت‌وگوها به این فکر می‌کردم که چقدر سطح آرزوها و درخواست‌های مردم کوتاه و کم است؛ هیچ کدام درخواست آن‌چنانی از رییس جمهور آینده نداشتند و شاید رفاه حداقلی بتواند دل آن‌ها را شاد کند. نکته قابل تامل در این گفت‌وگوها نیز این بود که همه آن‌ها می‌گفتند مشکلات هست و از شرایط رضایت نداریم اما رای می‌دهیم و این یعنی آینده ایران برای همه مردم آن اهمیت دارد.
حالا ۱۵ تیرماه یک روز سرنوشت‌ساز دیگر برای مردم ایران است؛ مردمی که علی رغم تمام مشکلات می‌خواهند پرشور پای صندوق‌های رای بیایند تا حضورشان هم خاری در چشم دشمنان ایران باشد که ماه‌هاست تلاش می‌کنند مردم را از رای دادن منصرف کنند تا به اهداف شوم خودشان برسند و هم خودشان بازهم سرنوشت ایران را با هر رای‌شان رقم بزنند. پس باید منتظر ۱۵ تیر و حضور باشکوه مردم ایران باشیم.
