«بر اساس آمار رسمی بنگاه‌های معتبر اقتصادی جهان، ایران در میان ۲۰۰ کشور دنیا، از لحاظ مصرف انرژی، سیزدهمین کشور و بر مبنای تعداد نفوس، پرمصرف‌ترین کشور دنیاست. تا پیش از اجرای سهمیه‌بندی انرژی و پس از آن آغاز اجرای طرح هدفمندی یارانه‌ها، مردم ایران که تا آن زمان ۷۵ میلیون تن بودند، مساوی با بیش از یک میلیارد نفر از مردم دنیا حامل‌های انرژی مصرف می‌کردند و با اجرای این طرح‌ها، براساس آمار نیمه‌رسمی، در حال حاضر ایران با جمعیت ۷۸ میلیون نفر، اندکی کمتر از یک میلیارد نفر انرژی مصرف می‌کند(!) و همانطور که مشاهده می‌شود، گرانی شدید حامل‌ها تاثیر کمی بر مصرف‌گرایی ایرانیان داشته است. از سوی دیگر، هزینه مصرف انرژی در کشور معادل ۲ برابر بودجه سالانه کشور است که رقمی عجیب، فاجعه‌بار و خطرناک است که در صورتی که هر چه زودتر اصلاح نشود، شاید به پاشنه آشیل کشور مقابل دشمنان مبدل شود. البته بخش زیادی از انرژی در ایران به علل مختلف، «تلف» می‌شود و مصرف نمی‌شود. در این بین، بیشترین میزان اتلاف انرژی همچنان مربوط به بخش ساختمان است. موسسه مطالعات بین‌المللی انرژی هم با اشاره به وضع ناگوار مصرف انواع حامل‌های انرژی در ایران اعلام کرده است: اگر در راستای اصلاح الگوی انرژی، قیمت حامل‌های انرژی در ایران واقعی می‌شد و این موضوع تاثیری واقعی بر مردم ایران می‌گذاشت، پتانسیل کاهش مصرف انرژی تا حدود ۴۰ درصد وجود داشت؛ موضوعی که به طور کامل محقق نشده است. نگاهی به گزارش‌های مراکز و موسسات بین‌المللی اقتصاد و انرژی و روند توقف‌ناپذیر اسراف و تبذیری که میان خانواده‌های ایرانی دیده می‌شود، مؤید آن است که در صورتی که نقطه پایانی بر تغییر صحیح و صرفه‌جویانه الگوی مصرف گذاشته نشود و چاره‌ای درست و درمان برای اصلاح فرهنگ مصرفی ایرانیان در نظر گرفته نشود، دور نیست زمانی که بزرگ‌ترین دارنده ذخایر هیدروکربوری دنیا با از دست دادن ذخایرش، به واردکننده انرژی و از پس آن، صرفاً به مصرف‌کننده انرژی مبدل شود.
با اعتنا به موارد یادشده و آنکه مصرف انرژی در ایران، ۵ برابر متوسط جهانی است، ضرورت توجه جدی به این مشکل، برای ایجاد راهکارهایی برای بهینه کردن و تصحیح شیوه و میزان مصرف انرژی، باید از نخستین اولویت‌های اقتصادی دولت حجةالاسلام والمسلمین دکتر حسن روحانی باشد.
در شرایطی که با حاشیه‌روی دولت فعلی بویژه در ۲ سال اخیر، بسیاری از طرح‌های عمرانی، صنعتی و توسعه‌ای در سطح کشور با مشکل تامین منابع مالی مواجه شده و طرح‌های زیربنایی برای ایجاد اشتغال باید هرچه زودتر اجرا شود، یکی از مهم‌ترین و عاجل‌ترین راه‌های تامین هزینه‌ها، جلوگیری از اتلاف انرژی و درست مصرف کردن آن است. در ایران، انرژی به دلیل آنکه هنوز هم به‌رغم گران‌تر شدن نسبت به ۴-۳ سال پیش، نسبت به بسیاری همسایه‌ها و کشورها ارزان است، در شکل‌های مختلف در بخش‌های خانگی، تجاری، نیروگاه‌ها، صنایع و حمل‌و نقل هدر می‌رود. در خانه‌ها با توجه به استاندارد نبودن اغلب ساختمان‌ها و در و پنجره‌ها اتلاف انرژی ۴ برابر استاندارد جهانی است، در صنایع و کارخانجات به علت بازدهی پایین تجهیزات، وسایل و ماشین‌آلات و همچنین به روز نبودن و فاصله بسیار از تکنولوژی‌های نوین و در دیگر جاها نیز به دلیلی. اما مهم‌ترین موردی که باید اصلاح شود و تا درست نشود، کاری از پیش نمی‌بریم، ترمیم نقص فرهنگ مصرف است.
ناگفته نماند سه مورد از مهم‌ترین ابزارهای دولت آتی برای اصلاح الگوی مصرف انرژی، یکی پیشبرد سند چشم‌انداز ۲۰ ساله، دوم استفاده از ظرفیت بی‌بدیل بخش خصوصی و سوم استفاده از رسانه‌ها و وسایل ارتباط جمعی برای آموزش مردم و نشان دادن خطرات اقتصادی، زیست‌محیطی و اجتماعی تداوم رویه فعلی مصرف و تلف کردن انرژی برای ایران و ایرانی است».
