نوید مظفری چند روز پیش در مصاحبه ای حرف جالبی زد: «نباید از داوران انتظار پیشرفت داشت. برای آنها کاری نکرده‌ایم که توقع خاصی داشته باشیم.»
شاید حق با این داور پیشکسوت فوتبال باشد. شاید هم ما پرتوقعیم. اما هرچه باشد، کیفیت داوری لیگ برتر از سطح نازل بازی‌های لیگ هم پایین تر است. کافی است به همین سه هفته سپری شده از لیگ جدید نگاه کنیم. هر هفته حداقل سه چهار تیم از قضاوت داوران ضرر دیده‌اند و چندین مربی به داوری قاضیان لیگ اعتراض کرده‌اند. کار به جایی رسیده که حتی تیم‌هایی که 3 گل خورده‌اند و بیش از 3 گل را هم نخورده‌اند، دلیل شکست خود را داور می‌دانند و اشتباهات –انشالله- سهوی داوران را در نتیچه پایانی تاثیرگذار می دانند.

این قبول که مربیان ما عادت دارند شکست را به گردن عوامل بیرونی - داوران، سازمان لیگ، زمین بازی، آب‌وهوا، خورشید و فلک و... - بندازند اما هیچ‌کس نمی‌تواند از کیفیت داوری قضات لیگ برتر حمایت کند.

فوتبال ایران حالا در لیست فیفا تنها یک داور الیت یا نخبه دارد و برعکس دهه‌های پیش، خبری از حضور پرتعداد داوران ایرانی در این لیست مهم نیست. جالب اینجاست که تنها داور الیت کشور یعنی علیرضا فغانی که تجربه حضور در جام جهانی 2014 را هم دارد، بزرگترین جنجال داوری هفته سوم را بوجود آورده و این نشان می‌دهد که کمیته داوران فدراسیون فوتبال روزهای سختی را در پیش دارد. این کمیته که با هماهنگی کمیته انضباطی، راه کم شدن حاشیه های داوری را در عدم مصاحبه مربیان دانسته، بهتر است کمی هم به فکر ارتقای سطح کیفی داوران لیگ برتر باشد!

*رسول مجیدی