يك شاعر معتقد است: دعواها در دهه‌هاي 70 و 80 بر سر قالب بود اما دعواي دهه 90 بر سر مضامين است.
 
ايمان عباس‌پي بيان كرد: اتفاقي كه در چند سال گذشته در شعر رخ داد زنده شدن برخي از قالب‌هاي عروضي در شعر كلاسيك بوده است كه تا مدتي خيلي كم‌رنگ شده بودند.
 
وی افزود: به رغم اين كه قالب‌هایی مانند غزل و رباعي فضاي مناسبي را براي بيان بسياري از مسايل به ويژه مسال اجتماعي دارند چون فضاي آن‌ها بيشتر عاشقانه و تغزلي بود با اين مضامين همراهي چنداني نداشتند.
 
او ادامه داد: قالب‌هايي مانند چهارپاره و غزل مثنوي در اين سال‌ها بسيار كار شده‌اند و اكنون از نظر آماري افزايش يافته‌اند. غزل بيش از هفت تا هشت بيت نيست و حداكثر 12 بيت است. در حالي كه در قالب چهارپاره فضاي كاملاً طبيعي براي بيان اين مسايل فراهم است. به همين دليل، از نظر وزن اين فضاها اين امكان را به شاعر مي‌دهند كه مسايل انتقادي و اجتماعي را به صورتي بهتر ارايه دهند.
 
عباس‌پي اظهار داشت: شعرهاي چند سال گذشته از نظر مضامين و حتي عاشقانه‌ها تفاوت‌هايي كرده است. عاشقانه‌ها از حالت دلبسته و وابسته مطلق به معشوق در شعر گذشته به حالتي رسيده كه عاشق هميشه راه را براي پاسخ خو. باز مي‌گذارد. اين گونه است كه شعرها به سمت مضاميني پيش مي‌روند كه يا در شعر فارسي نبوده‌اند يا خيلي كم‌رنگ از آن‌ها ياد مي‌شد.
 
اين شاعر تصريح كرد: اتفاقي كه در شعر خواهد افتاد اين است كه مضاميني كه از نظر خيلي‌ها تابوزده است را در شعر ببينيم و ممكن است خيلي‌ها در اين زمينه از لحاظ اخلاقي به شعر ايراد وارد كنند.
 
وي يادآور شد: بايد منتظر اتفاقات تازه در شعر باشيم. مطمئنا ادبيات ما جهاني‌تر خواهد شد. اگر دست از اين سخت‌گيري‌ها برداشته شود قطعاً ادبيات ما جهاني‌تر خواهد شد.