چند روزی است که با تصمیم ستاد پیشگیری از گسترش کروناویروس در ورزش و ابلاغیه وزیر ورزش، به منظور رعایت نکات ایمنی و بهداشتی جهت مقابله با شیوع کرونا، تمام تجمعات ورزشی، کارگاههای آموزشی و اردوهای تیمهایملی به مدت ۱۰ روز لغو اعلام شدهاند ولی آنچه این روزها ناراحتی و گلهمندی اهالی فوتبال را در برداشته است و آن را بیتوجهی به خانواده فوتبال میدانند، برگزاری مسابقات لیگ برتر و لیگ یک است.
تنها تصمیمی که مسئولان فدراسیون و سازمان لیگ برای فوتبال گرفتهاند، برگزاری مسابقات بدون حضور تماشاگر است اما گویا فراموش کردهاند که افراد بسیاری اعم از فوتبالیستها، کادرفنی، توپ جمع کنهای کم سن و سال و ... دور هم جمع خواهند شد تا یک بازی فوتبال برگزار شود؛ یعنی با تصمیم نادرست خود، جان بیش از ۱۰۰ نفر را فدای بهم نخوردن برنامهریزیشان میکنند!
همین موضوع نیز گلهمندی تیمهای لیگ برتری و حتی لیگ یکی را در برداشته است و به دفعات اشاره داشتهاند که ارزش جان انسانها بیش از فوتبال است و در این شرایط فوتبال به چه قیمتی؟ حال سوال این است، در حالی که تمام کشور در روزهای اخیر بسیج شده است تا از گسترش کروناویروس جلوگیری کند، چه منطق محکمی پشت این قضیه است که در فوتبال اتفاقات دیگری رقم میخورد؟
این تصمیم، ناراحتی و واکنش جواد نکونام، سرمربی فولاد را نیز در بر داشته و گفته است: "باید چند نفر مبتلا شوند تا به فکر بیفتیم؟! ما ورزش میکنیم که مردم شاد باشند و نشاط در جامعه به وجود بیاید. ما هم از مردم هستیم. بازیکنان نیز، هم خانواده دارند و هم دوست و هم فامیل. این خوب نیست که آنها هم در خطر ابتلا به بیماری باشند. وقتی شهر را قرنطینه میکنند، یعنی تمام مردم در معرض بیماری هستند. آقایان لطفا به فکر باشید و فکر نکنید بازیکنان و مربیان و مسئولان یک تیم، آدم آهنی هستند!"
صادق صادقی، کاپیتان تیم فوتبال نفتمسجدسلیمان نیز عنوان کرده است: "ما بازیکنان و دیگر اعضای تیم هم در معرض چنین ویروسی هستیم و ای کاش راه حلی انتخاب شود تا جان و سلامت بازیکنان نیز در خطر نباشد، این ویروس بازیکن و غیر بازیکن نمیشناسد، قطعا باید فکری به حال بازیکنان و اعضای تیم هم شود."
سعید آذری، مدیرعامل باشگاه فولاد هم در اعتراض به برگزاری مسابقات فوتبال در شرایطی که همه نگران وضعیت فعلی و سلامت کشور هستند، گفته است: "فوتبال به چه قیمتی؟"
حتی کمپینی به عنوان "تعویق لیگ" به راه افتاده است و بازیکنان معروف و بنام لیگ نیز با شرکت در آن، خواستار لغو بازیهای لیگ تا بهبود شرایط فعلی شدهاند اما نکته قابل تامل، بیتوجهی مسئولان فدراسیون و پافشاری و اصرار آنها به انجام لیگ برتر و لیگ یک است.
به نظر میرسد در شرایطی که کرونا، مدارس و مراکز آموزشی را در استانهای مختلف به تعطیلی کشانده است، بازیهای فوتبال هم باید متوقف شوند تا جان صدها نفر به خطر نیفتد زیرا در این بین تنها جان ۱۱ بازیکن یک تیم، کادرفنی و مسئولان برگزارکننده مسابقه در معرض آسیب نخواهند بود، بلکه جان خانواده بازیکنان و مربیان، فرزندان آنها، خبرنگاران و حتی آن توپ جمعکنهای کم سن و سال نیز در خطر خواهد بود و به همین راحتی و با برگزاری یک بازی فوتبال که بدون تماشاگر هم دیگر معنایی ندارد، چشم خود را روی جان صدها نفر میبندیم.
شاید در این بین فوتبالیستها و مسئولان برگزاری یک دیدار در مقایسه با توپ جمعکنها که اغلب کم سن و سال هستند، بتوانند برخی نکات ایمنی و بهداشتی را جهت پیشگیری از ابتلا به کروناویروس رعایت کنند، اما جان آن کودکی که ۹۰ دقیقه کنار زمین مینشیند تا توپ را به موقع به بازیکنان برساند تا وقفهای در روند بازی ایجاد نشود، چه میشود؟ کودکی که مطمئنا در طول ۹۰ دقیقه فرصت شستشوی دست خود را پس از هر بار لمس توپ ندارد و فراموش هم میکند که نباید دست خود را به چشمانش بزند. پس ای کاش به خاطر این توپ جمعکنها هم که شده، فوتبال را تعطیل کنید.