روستای بندقیر در زمان ساسانیان مورد توجه قرار داشت و در آن دوره سدی بر رودخانه گرگر بنا کردند و از آن پس با توجه به ساخته شدن این سد از قیر نام منطقه به بندقیر شهرت گرفت.

این روستا با دارا بودن صد خانوار و بالغ بر 750 نفر جمعیت یکی از روستاهای قدیمی استان خوزستان بین دو شهر اهواز و شوشتر واقع شده است. این روستا در جغرافیای استان خوزستان محل اتصال سه رودخانه شطیط، دز و گرگر است که با هم در تنگه این روستا متصل می‌شوند و کارون اصلی را تشکیل می‌دهند.

این روستا طبق اظهارات اهالی با وجود داشتن تعداد قابل توجه دانش‌آموز تنها دارای مدرسه دو کلاسه‌ای است که دانش آموزان دختر و پسر دوران ابتدایی را در کنار هم جای داده است.

ساکنان روستای بندقیر که به کار کشاورزی مشغول هستند اگرچه خانه بهداشت دارند با این حال ارائه خدمات بهداشتی در این روستا شامل همه اهالی نمی‌شود.

*فرزندانمان به ناچار ترک تحصیل می‌کنند

یکی از والدین دانش‌آموزان در خصوص بازماندن فرزندش از ادامه تحصیل اظهار کرد: روستای بندقیر آخرین منطقه استحفاظی شوشتر است و در کنار رودخانه قرار دارد.

وی عنوان کرد: همین امر تردد دانش‌آموزان راهنمایی را برای رسیدن به مدرسه دچار مشکل کرده است زیرا باید کیلومترها مسافت را بپیمایند و این موضوع برای دختران ما به ویژه دردسرساز شده است.

این روستایی اهل بندقیر اضافه کرد: نزدیک‌ترین روستا به رودخانه روستای بندقیر است که مسافت 8 کیلومتری را برای رسیدن به مدرسه راهنمایی باید پیمود و البته روستاهای دیگر این حوالی هر کدام با بندقیر حدود 10 کیلومتری فاصله دارند و دو برابر این مسافت را برای رسیدن به این مدرسه باید طی مسیر کنند.

*دوری مسافت مدرسه روی خوشی ندارد

وی بیان کرد: پیمودن این مسیر طولانی برای دختران ما که استعداد و علاقه بسیاری به تحصیل دارند و ما نیز خواهان پیشرفت آنها هستیم اصلا روی خوشی ندارد و در همین راستا بارها به مسئولان امر مشکل را مطرح کرده‌ایم و خواستار ساخت مدرسه راهنمایی در حوالی این روستا شده‌ایم.

پدر زهرا در ادامه تصریح کرد: بر اساس پیگیری‌های مردم و البته برخی مسئولان قرار بود خیرینی در این منطقه اقدام به احداث مدرسه کنند که نیمی از این راه نیز طی شده بود اما پس از مدتی دیگر نه خبری از ساخت مدرسه بود و نه اقدامی برای این مهم.

وی با بیان اینکه عدم توجه مسئولان استانی برای احداث حتی یک مدرسه راهنمایی در روستاهای این منطقه بی‌عدالتی است گفت: بسیاری از والدین به دلیل دوری مسافت، فرزندان خود را از مدرسه و تحصیل بازمی‌دارند و همین امر موجب دلسردی دیگر خانواده‌ها برای ادامه تحصیل بچه‌هایشان می‌شود.

این روستایی که شغل اصلی‌اش کشاورزی است ابراز دارد: اگر مسئولان نیم نگاهی به روستاهای خوزستان بیندازند و اندکی اعتبار را به جای هزینه در برخی امور که نیاز ضروری و مبرمی برای مردم ندارد به ساخت و ساز مدارس در این مناطق اختصاص دهند، بسیاری از مشکلات موجود در بخش‌های محروم استان حل و فصل خواهد شد.

*13 سال از واگذاری زمین برای ساخت مدرسه می‌گذرد

در این خصوص عضو شورای اسلامی روستای بندقیر نیز با تاکید بر اینکه چرا باید روستای بندقیر و چهار روستای همجوار حتی یک مدرسه راهنمایی نداشته باشند اظهار کرد: نه تنها دانش‌آموزان این روستا از مدرسه راهنمایی محرومند، بلکه روستاهای بالادست مثل: عله بندقیر، نقیشیات 1، نقیشیات 2 و سریمه نیز به همین مشکل گرفتار شده‌اند.

عباس حسین‌زاده بندقیری تصریح کرد: این روستاها مسافت بیشتری را باید طی کنند تا به مدرسه راهنمایی نوردانش ندافته که دانش‌آموزان روستای بندقیر در آنجا تحصیل می‌کنند، برسند.

وی اضافه کرد: با وجود داشتن تعداد قابل توجه دانش‌آموزان تنها یک مدرسه ابتدایی در این روستا وجود دارد که دختر و پسر در کنار یکدیگر به تحصیل مشغولند و بعد از این دوره خیلی از همین دانش‌آموزان به دلیل فقدان مدرسه راهنمایی و بعد مسافت (10 کیلومتر) تا نزدیکترین مدرسه راهنمایی از تحصیل باز می‌مانند.

*دانش آموزان مجبور به ترک تحصیل می‌شوند

عضو شورای اسلامی روستای بندقیر ادامه داد: اکثر دختران این روستا به علت نبود امکانات تحصیلی با بهترین نمرات درسی مجبور به ترک تحصیل می‌شوند، و تنها تعداد اندکی از دختران برای ادامه تحصیل رنج رفتن به شهر را با تمام مشقات آن هموار کرده و اکنون یا در مرحله گذراندن دوره دبیرستان هستند و یا وارد دانشگاه شده‌اند.

وی همچنین گفت: اهمیت این موضوع تا به آنجاست که اهالی روستای بندقیر در سال 1379 با مشارکت یکدیگر زمینی را تعیین کرده و برای احداث مدرسه راهنمایی به آموزش و پرورش شهرستان شوشتر واگذار کرده‌اند ولی متاسفانه با گذشت 13 سال از این امر نتیجه‌ای عاید اهالی این روستا و روستاهای اطراف نشده است. 

وی با اشاره به مراجعات مکرر اعضای شوراهای سابق به فرمانداری و اداره آموزش و پرورش اذعان داشت: در نشست‌های متعدد قول مساعدت داده می‌شود، اما تاکنون گام مثبتی در این زمینه برداشته نشده است و کماکان دانش‌آموزان این روستا و روستای اطراف محروم از یک مدرسه راهنمایی بوده و خیلی از دانش آموزان در این سال‌ها ترک تحصیل کرده‌اند.

متاسفانه امروزه شاهد هستیم که اهالی روستای قیر و اطراف آن، به دلیل محرومیت و مظلومیت به طور اجباری از تحصیل معاف می‌شوند و همین امر غبار کهنگی را بیش از گذشته به سوی منطقه‌شان رهنمون کرده است. لزوم توجه مسئولان استانی به احداث حداقل یک مدرسه راهنمایی در این بخش ضروری‌ست و حق این افراد است که بتوانند با ادامه تحصیل، آینده‌ای روشن را برای خود و خانواده‌شان رقم بزنند.