رسانه ملی همه ساله در ماه مبارک رمضان با پخش برنامه های مختلف از شبکه های سیمای جمهوری اسلامی برای تمامی اوقات شبانه روز برنامه ریزی می نماید.در اینکه برای تولید برنامه های سازمان افراد زیادی متحمل زحمات و خدمات قابل توجهی می شوند شکی نیست ،اما علیرغم تلاش های انجام شده رسیدن به جایگاه رفیع فرهنگی و اجتماعی مطلوب آن هم با سرعتی کُند و آهنگی ناموزون میسر نیست؛ از این رو در حال حاضر یکی از بزرگترین مشکلات این مرز و بوم معضلات فرهنگی و اجتماعی است که می بایست با نگاه به وضعیت موجود برای آینده ی نزدیک برنامه هایی کوتاه مدت،میان مدت و بلند مدت در نظر گرفت و راهکاری اساسی برای حل مشکلات جامعه و برون رفت از بحران فرهنگی با در نظر گرفتن نقش آموزشی صدا و سیمای جمهوری اسلامی ایران به عنوان رسانه جمعی اندیشیده شود؛ با توجه به گسترش شبکه های ماهواره ای و آثار سوئی که این رسانه های جهانی می توانند بر روی مخاطبان داشته باشند، در واقع تنها رسانه ملی است که می تواند با تولید برنامه هایی متناسب با فرهنگ اصیل ایرانی بر روی مردم اثرگذاری خوبی داشته باشد.
یکی از نکاتی که از اهمیت بسزایی برخوردار است محتوای برنامه های تولیدی است که می بایست با درایت کافی و در نظر گرفتن نقش خطیر آموزشی صدا و سیما به عنوان رسانه جمعی به آن پرداخته شود.اگر هدف از ساخت برنامه ها،سریال ها و مجموعه هایی که در طول شبانه روز پخش می شوند فقط سرگرم نمودن و پر کردن اوقات فراغت باشد نه تنها سودی عاید مخاطب نمی شود بلکه زمانی که صرف دیدن این برنامه ها می شود بدون هیچ بهره ای از بین رفته است.از این رو نگارنده با در نظر گرفتن حقوق مسلم مخاطب، در ذیل به موضوع یکی از برنامه هایی که در ایام ماه مبارک رمضان از سیمای ملی پخش می شود پرداخته است و در ادامه می خوانید :
"ماه عسل" نام برنامه ای است که طی سال های متمادی با اجرای یک مجری خاص همه ساله از شبکه سوم سیما پخش می شود.چیزی که هر سال تغییر می کند دکور برنامه است در حالی که می بایست محتوای برنامه متغیر باشید و به تأثیری که می تواند بر افکار مخاطب بگذارد بیشتر تفکر و تأمل شود.از طرفی لزومی ندارد که این برنامه هر سال با اجرای یک مجری خاص پخش شود؛این کار جز واگذار نمودن یک برنامه تولیدی در انحصار یک فرد و یا افرادی خاص چیز دیگری نیست. متأسفانه هر سال قبل از ماه مبارک رمضان یکی از مواردی که رسانه های جمعی (روزنامه ها و سایت های خبری)به آن می پردازند اجرای مجری خاص است و تا چند روز قبل از اجرای برنامه افکار و اذهان عمومی درگیر حاشیه سازی های قبل از پخش این برنامه می باشد که چندان اهمیتی نیز ندارد، از طرفی دلیلی منطقی وجود ندارد که این برنامه به روال سال قبل ادامه داشته باشد.
اینکه از یک نفر معلول و یا کسی که اعتیاد داشته است،یا کسی را که در یک بازه زمانی خاص، متحمل مشکلات و یا سختی هایی در زندگی روزمره خود شده یک قهرمان ساخته و از او دعوت شود تا در برنامه زنده تلویزیونی که میلیون ها نفر آن را به نظاره نشسته اند به سؤالات مجری پاسخ دهد چه سودی عاید مخاطب می شود؟اگر انسان با خدای خود عهدی بسته باشد لزومی ندارد در برنامه "ماه عسل" و یا برنامه های زنده دیگر آن را عنوان نماید تا رسانه ملی آن را در بوق و کرنا کرده و به روح و روان مخاطبانش تزریق کند و به جای اثرگذاری مثبت،اثری منفی بر جای بگذارد،از طرفی تعداد افرادی که به نوعی در زندگی خود دچار معضلات خاص شده اند در سطح کشور کم نیست و به طور یقین برای بسیاری از آنها نیز این مشکلات که گاهی هم لاینحل می شوند وجود دارد؛از این رو برای مرتفع نمودن این دسته مشکلات و معضلات می بایست راهکاری جدی تدوین نمود و به صورت کلی به این موضوع پرداخت نه اینکه بخشی از مردم با حضور در این برنامه مشکلاتشان حل شود و برخی با حسرت این برنامه را به نظاره بنشینند و آه بکشند و افسوس بخورند که ای کاش ما نیز به این برنامه دعوت می شدیم و کاش کسی به فریاد ما هم می رسید!
در یکی از قسمت های این برنامه خانواده ای دعوت شده بود که فرزندشان طی روزهای گذشته به دست چند تن از سارقین ربوده شده که پس از تلاش مسئولین نیروی انتظامی و بعد از گذشت چند هفته به آغوش خانواده بازگشته بود که این موضوع جز ایجاد رعب و وحشت در بین خانواده های ایرانی چیز دیگری را نمی تواند به مخاطب القا کند.یقین دارم هر شخصی که در آن لحظه بیننده برنامه "ماه عسل" بوده است به خاطر این اتفاق ناگوار اشک از دیده گانش جاری و به احساسات و عواطفش لطمه وارد شده است و مطمئن هستم تا پاسی از شب در باب این موضوع ناخوشایند تفکر و تأمل نموده است.اصلن لزوم پرداختن به این موضوع خاص در برنامه ماه عسل چیست؟به نظر نگارنده برنامه شوک می بایست به موضوع بپردازد.
ماه، نشان گر روشنایی و مهتاب است و عسل طعم یک شیرینی خاص را به مخاطب القا می نماید و به نظر مفهوم نام این برنامه رسیدن به روشنایی و طعم خوش و شیرین زندگی است که خیلی از انسان ها به واسطه مشکلاتی که دارند از این زندگی روشن و شیرین بهره ای نمی برند.از این رو "ماه عسل" آمده است تا با نشان دادن برخی افراد جامعه که دارای مشکلاتی بوده اند برای مخاطبینش تلنگری ایجاد نماید تا آنها را به زندگی امیدوار نماید.اما متأسفانه با گذشت چند سال پخش متوالی این برنامه از شبکه سوم سیما هنوز مسئولین تولید در مسیر درستی قرار نگرفته و اشتباهات سال های گذشته خود را تکرار می کنند و هنوز خانواده هایی وجود دارند که با نگاهی امیدوار اما قلبی شکسته هر روز این برنامه را نگاه می کنند و از این معادله ناعادلانه رنج می برند چرا که می بایست انتظار بکشند تا روزی از روزهای آینده میهمان ماه عسل شوند شاید به مشکلاتشان رسیدگی شود.
از نظر نگارنده "ماه عسل" اگر چه مخاطبین زیادی هم داشته باشد حق ندارد با درگیر نمودن افکار مردم و سوق دادن نگاه پاکشان به سوی خود احساسات آنها را به سخره بگیرد و بدون در نظر گرفتن مسائل روانشناختی و بُعد منفی که می تواند بر روی مخاطبین تأثیر داشته باشد نسبت به جریحه دار نمودن عواطف افراد جامعه اقدام نماید.از این رو به نظر می رسد رسانه ملی به عنوان بزرگترین و قوی ترین وسیله ارتباط جمعی می بایست پاسخگوی مخاطبین خاص خود هم باشد و با تدابیر صحیح نسبت به ساخت برنامه ها اقدام نماید.