او با بیان اینکه پدیده طلاق نه تنها در ایران بلکه در سایر کشور‌ها رو به افزایش است، افزود: جدایی پدر و مادر ممکن است باعث کاهش موفقیت فرزندان در سنین بزرگسالی و در حوزه‌های مختلف تحصیل، اشتغال، روابط عاطفی و ازدواج شود.
عمادعلی بیان کرد: بطور کلی کودکان و نوجوانان مرگ پدر و مادر را راحت‌تر و آسان‌تر از طلاق آنها می‌پذیرند، به عبارتی دیگر با فوت یکی از والدین آنها، پیوند‌های عاطفی، احساس و رشته‌های ارتباطی روانی آنها از هم گسسته نمی‌شود و افسردگی حاصل از آن زودگذر و موقتی است، این در حالی است که آثار زیانبار طلاق در دختران و پسران بیشتر بود و مشکلات سازگاری و تشکیل خانواده را به وجود می‌آورد.
کارشناس ارشد روانشناسی اظهار داشت: فرزندانی که با یکی از والدین خود زندگی می‌کنند، اغلب دستخوش اختلالات عاطفی و روانی می‌شوند، همچنین کودکانی که در سنین پایین تری قرار دارند، معمولا این اتفاق قابل درک نیست، چراکه مدام بین خانواده پدر و مادر در حال رفت و آمد هستند، حتی امکان دارد به این نتیجه برسند که وقتی والدین توانسته اند از دوست داشتن یکدیگر دست بکشند، پس شاید روزی بتوانند از دوست داشتن فرزند هم دست بکشند.
این درمانگر کودک ادامه داد: کودکانی که در سنین مدرسه رفتن هستند، ممکن است دچار عذاب وجدان شوند و خود را در طلاق مقصر بدانند، به عبارتی دیگر امکان دارد که سرپیچی و خواسته‌های خود را علت اصلی جدایی پدر و مادر والدین بدانند، اما نوجوانان در مقابل این پدیده دچار خشم می‌شوند و اقدام به سرزنش پدر یا مادر کرده، یا بخاطر آشوب به وجود آمده هردوی آنها را آزرده خاطر کنند.
مریم عمادعلی گفت: طلاق از جمله مسائلی است که پدر و مادر از بازگو کردن آن امتناع می‌کنند و معتقدند که با صحبت کردن در اینخصوص زندگی او تحت تاثیرات سوء قرار می‌گیرد، اما باید توجه داشته باشیم که مهم‌تر از پاسخی که کودک نسبت به این مسئله می‌دهد، نوع کنار آمدن هر دو طرف با این رویداد است.
او تصریح کرد: اگرچه طلاق پدر و مادر صرفا به معنای نابودی زندگی و آینده کودکان نیست، اما براساس تحقیقات بعمل آمده بیشتر بچه‌های طلاق زندگی مناسبی نخواهند داشت و حتی اگر بتوانند به موفقیت‌هایی در زندگی برسند، بازهم به دلیل مسائلی که پیش روی آنها است، نمی‌توانند با مشکلات مرتبط با این موضوع کنار بیایند.
عمادعلی بیان داشت: از آنجاییکه کودکان سنین ۹ تا ۱۳ سالگی در سازگاری اجتماعی دچار مشکل هستند، پس از طلاق والدین هم در این زمینه با مشکلاتی مواجه خواهند شد، به عبارتی دیگر پرخاشگر و مضطرب می‌شوند، جرات و توانایی صحبت کردن در جمع کاهش می‌یابد.
او درخصوص مشکلات نوجوانان و جوانان ۱۳ تا ۱۹ ساله اظهار کرد: در این بازه سنی، فرزند در حال هویت یابی و پیدا کردن خود است و در حالتی از بی ثباتی قرار می‌گیرند، چراکه در این سنین هیچ چیز برای آنها ثبات ندارد و وقتی با مسئله جدایی والدین مواجه می‌شوند نوعی تردید نسبت به اینکه باید عصبانی باشند یا هردوی آنها را دوست داشته باشند، در آنها به وجود می‌آید.
کارشناس ارشد روانشناسی ایجاد حس منفی درخصوص ازدواج را یکی دیگر از مشکلات در فرزندان طلاق عنوان کرد و ادامه داد: ممکن است این دیدگاه در او شکل بگیرد که چرا باید ازدواج اتفاق بیوفتد؟ والدین من نتوانستند زندگی را ادامه دهند و من هم نمی‌توانم، البته این واکنش‌ها طبیعی هستند، اما سالم نیستند و به فرزندان آسیب می‌رسانند.
عمادعلی گفت: توصیه‌ای که به والدین در آستانه طلاق می‌شود این است که قبل از این اتفاق، حتما با یک روانشناس و مشاور مشورت کنند تا آسیب‌ها را به حداقل برسانند، حتی اگر طلاق هم اتفاق افتاده، کودک باید تحت نظر فردی متخصص قرار گیرد تا آسیب به وجود آمده را کمرنگ کرده و حداقل برسانند.
درمانگر کودک، ارائه اطلاعات صادقانه درباره علت طلاق به فرزند متناسب با سطح رشدی را یکی از مهم‌ترین مداخلات عنوان و بیان کرد: کودکان به راحتی می‌توانند با حقایق کنار بیاند، ولی تحمل رازداری و پنهانکاری را ندارند، زمانیکه پدر و مادر صادقانه با او صحبت کنند، متوجه می‌شود که این تصمیم از سوی والدین بوده و حتی پس از طلاق هم با هردوی آنها دسترسی دارد، همچنین باید دلایل جدایی را بدانند تا اعتماد به نفس آنها تنزل نکند و راحت‌تر بتوانند با این حقایق کنار بیایند.
مریم عمادعلی در پایان تاکید کرد: اطلاع به کودک درخصوص طلاق باید با حضور پدر و مادر انجام شود و به او این اطمینان را بدهند که این اتفاق هیچ ارتباطی به رفتار‌ها و خواسته‌های او ندارد، البته باید همیشگی بودن آن برای آنها تفهیم شود، به این معنا که زندگی مشترک بین پدر و مادر تمام شده و دوباره شکل نمی‌گیرد.
