آنچه این روزها با نام «نهضت آسفالت» و با هدف مناسب‌سازی سطوح کوچه و خیابان‌های آبادان و خرمشهر انجام می‌گیرد در حقیقت تیر خلاصی‌ست که بر کوچه و خیابان‌های این دو شهر زده می‌شود.

از این سر کوچه و خیابان‌ها تا آن سرش را که نگاه می‌کنی جز پستی و بلندی و سطحی ناهموار چیزی به چشم نمی‌خورد، در برخی از جاها آسفالت کنده شده و کمی آن طرف‌تر تلی از آسفالت به بهانه مناسب‌سازی بر روی هم انباشته شده که رانندگان و مردم را به چالش عبور دعوت می‌کند.

یک جا بر تن آسفالت نرم خیابان‌ها جای چرخ خودروها خودنمایی می‌کند و فرو رفته شده و در برخی کوچه‌های فرعی و خیابان‌ها، آسفالت کوله بارش را بسته و از آنجا رفته و قصد آمدن هم ندارد تا حداقل لایه‌ای از آسفالت را بر تن رنگ پریده آنها بپوشاند.

زمانی برنامه‌ریزان و طراحان شهرسازی کار می‌کردند تا لقمه نانی از بابت کارکردشان به منزل ببرند اما اکنون تا پول نگیرند حتی فکر هم نمی‌کنند چه رسد به برنامه‌ریزی و صرف خلاقیت، البته هستند کسانی که پول را نیز می‌گیرند اما طراحی و برنامه ریزی‌شان آفتی می‌شود به جان مردم...


حکایت آسفالت کوچه و خیابان‌های آبادان و خرمشهر را همه می‌دانند، آسفالتی که به زنگ تفریحی برای مسئولان مربوطه تبدیل شده و کسی بر اصولی و درست بودن شیوه انجام آن نه نظارت دارد و نه اهمیتی می‌دهد، همین که چاله نباشد کافی‌ست!

کنده کاری‌های وقت و بی‌وقت هم که تمامی ندارد، یک روز لوله آب فلان منطقه می‌ترکد، یک روز کابل برق فلان بخش مشکل پیدا می‌کند، یک روز اداره گاز می‌خواهد به فلان منطقه گازرسانی کند و یک روز هم مخابرات کابل برگردان دارد و این حفاری‌ها که دشمن اصلی آسفالت کوچه‌ها و خیابان‌های منطقه‌اند دست از سر مردم آبادان و خرمشهر بر نمی‌دارد و این قصه همچنان سر دراز دارد.


دیگر آسفالت‌های منطقه هم توان ماندگاری ندارند، هیچ آسفالت تازه‌ای بیشتر از چند ماه دوام نمی‌آورد چون در هر صورت یکی از این شرکت‌های خدماتی به هزار و یک دلیل می‌خواهد زمین را بکند تا به تاسیساتش دست پیدا کند، شهرداری‌ها نیز که مشکل مالی دارند و دستشان در پوست گردو مانده و نمی‌توانند کار کنند و منطقه آزاد اروند هم که اکنون مادر خرج شده نظارت نمی‌کند تا ببیند سرانجام این پولی که داده و آسفالتی که تحویل مردم شده چگونه است؟!