ریزگردهای رسانه‌ای بر چهره‌ توسعه‌ خوزستان

برای برخواستن ما مردم خوزستان از خواب خوشی که به آن گرفتار شده ایم تنها کافی است غبار از روی چند واژه بگیریم و جور دیگری قضایا را ببینیم.

هنگام احداث طرح های انتقال آب از سرشاخه کارون نوشتند با احداث تونل کوهرنگ 3 از خروج و هدر رفتن میلیونها متر مکعب آب به خلیج فارس جلوگیری شد، برای طرح قمرود، که آب سرشاخه دز را به چند کیلومتری تهران می برد گفتند، «با تلاش شبانه روزی....تامین آب شیرین قم صورت گرفت» . وقتی سد کارون 4 افتتاح شد، نوشتند آبی پاک برای سرزمینی عطشناک،(با احداث این سد کنتل خوزستان بر کارون از دست رفت) در گتوندعلیا با آنهمه هیاهو چیزی جز معادن نمک و شوری کارون نصیب نشد. حتما فردا هم که طرح بهشت آباد انجام شد باید هورا بکشیم که بیابانهای کویر لوت به مزارع برنج تبدیل شده اند.

شرکتهای انحصاری سدسازی با احداث هر پروژه  که حالا دیگر اغلب به عوارض نامطلوب آن در تشدید بیکاری و حاشیه نشینی و تخریب محیط زیست واقف شده اند، تبلیغ می کنند که با احداث فلان سد از سیلابهای مخرب رودخانه کارون جلوگیری به عمل آمد و هزاران هکتار از اراضی کشاورزی به زیر کشت رفت! یا فلان مقدار بر ارتفاع سدها افزوده شد . رسانه ها و مطبوعات ما هم عینا این دستاوردهای به ظاهر ملی را تیتر می کنند و به به و چه چه؟ یک شیر پاک خورده ای بپرسد کدام آب مازاد؟ کدام سیلاب؟ کدام رودخانه؟ رودخانه ها را که مثل گوشت قربانی از هر جایش دلتان خواست بریده اید و برده اید اصفهان ، قم و یزد و گلپایگان و هنوز هم دارید می برید . یک شیر پاک خورده ی دیگری بپرسد آقایان رکوردهای هر سد در تخریب مرتع و غرق کردن درختها و روستاها و آوارگی مردم را هم مقایسه و اعلام کنید! کسی هم پیدا شود و در صداو سیمای خوزستان اعلام کند با ساخت این سدهای عظیم نخلستانهای آبادان و اروند خشک شده اند و عشایر و روستایی بالادست کارون حاشیه نشین شهرها شدند و این جوی عفنی که از میانه ی اهواز می گذرد دیگر توان سیراب کردن 5میلیون مردم کناره ی خود را ندارد ،چه رسد به آنکه زمینی را به زیر کشت آبی ببرد یا سیل و سیلاب راه بیاندازد...


علی رغم همه تلاشهایی که می شود یک اشکال بزرگ در کار اطلاع رسانی مشکلات خوزستان وجود دارد. این اشکال از صدا و سیمای استان گرفته تا رسانه های نوشتاری و مطبوعات و سایتهای دیجیتالی در همه جا مشهود است .

 استان زرخیز خوزستان، اصطلاح و تعارفی است که رسانه ی ملی به ما داده است، احتمالا خیلی از هم استانی های ما با این عنوان خوشحال  می شوند و بادی به غبغب می اندارند اما من احتمال می دهم همین واژه ی استان زرخیز بوده که  وسوسه ی اختلاس کنندگان 3000میلیاردی و شهرام جزایری ها و... را برای ما به ارمغان آورد... ما سرمان را با چند کلاه رسانه ای و عنوان دلخوشکنک خوش می کنیم  و این در حالیست که سایر استانها بیش از آتچه ما از این استان خودمان بهره مند می شویم منتفع اند. دنبال مقصر نگردید نه توطئه بیگانه در کار است و نه کسی با ما لج کرده ، مشکل اینجاست که خودمان نمی توانیم از پس مشکلاتمان بر بیاییم این کلمه خودمان شامل من و شما و همه نمایندگان و ارباب رسانه  واصحاب قلم و ابزار استیفای حقوق مان هم می شود.

روی سخنم با شخص خاصی نیست و منکر خیرخواهی و تلاش نخبگان استان هم نیستم. راهکاری را پیشنهاد می دهم و در ابتدا خواهان تامل در همین چند واژه ام.

 اگر ما با همین چند واژه ای که از زمان جنگ به این سو دلمان را خوش کرده است مانند استان زرخیز و هدر رفتن آب شیرین به دریا و مهارسیلاب و توسعه کشاورزی بر اثر سدسازی ، تکلیفمان روشن شد آن وقت چشممان بینا و گوشمان شنواتر می شود و نمایندگان ما هم مثل نمایندگان و مسئولین سایر استانها بیشتر مشغله های خود را برای این استان مظلوم خواهند گذاشت آنوقت ماهم می توانیم از آدمهای متنفذ پایتخت نشین این استان بخواهیم تا از طریق امکانات رسانه ای قدری ملاحضه هم استانی هایشان را بکنند.

بنظر می رسد ما برای توسعه ابتدا باید تکلیفمان را با این کلمات روشن کنیم، تاثیر بد این کلمات که مثل غباری مانع از دیدن حقایق می شود به اندازه ی همان ریزگردهایی که اهواز مرکز خوزستان را به عنوان آلوده ترین شهر جهان معرفی کرده است برای سلامت فکری و ادامه حیات ما خطر آفرین است. کافی است هنگام ادای آن کلمات قدری تامل کنیم بعد یک جریان رسانه ای بومی را تقویت کنیم که خواهان بازنگری در روند توسعه استان است.