رئیس شورای روستای بردپاره ایذه گفت: 300 خانوار این روستا در انتظار 5 کیلومتر جاده‌ای هستند که حتی تنها به‌صورت قیرپاشی باشد.

مصطفی امینی امروز با اشاره به مشکلات روستایی در شهرستان اظهار کرد: مردم روستای ما پس از سال‌ها زندگی عشایری چند سالی است که به زندگی یک‌جانشینی روی آورده‌اند ولی با مشکلات و نداشته‌های زیادی مواجه هستند.

وی افزود: 15 سال است که از تمام مسئولان شهرستانی و استانی برای حضور در روستا و دیدن نداشته‌ها از نزدیک دعوت کرده‌ایم و با اینکه این مسئولان محترم با نداشته‌های ما آشنایی کامل دارند ولی بازهم وضع قبل در منطقه حاکم است.

رئیس شورای روستای بردپاره از توابع بخش گلزار شهرستان ایذه با بیان اینکه قول‌های مسئولان بازدید کننده از این روستا هیچ‌گاه به یک اقدام مفید منجر نشد، خاطرنشان کرد: در این مدت زمان 15 سال، روستای بسیار دوردست‌تر و کم جمعیت‌تر شهرستان صاحب جاده آسفالت و امکانات بیشتر از روستای ما شد، ولی ما همچنان مورد بی توجهی قرار گرفته‌ایم.

امینی با بیان اینکه روستای محل سکونت ما دارای 300 خانوار است، گفت: جاده این روستا در پنج کیلومتری جاده اصلی امامزاده سلطان ابراهیم(ع) قرار دارد که هنوز از نوع خاکی و فاقد آسفالت است.

وی با بیان اینکه سطح انتظار ما از مسئولان راه‌سازی استان پائین‌تر از چیزی است که فکرش را می‌کنند، تصریح کرد: مردم روستاهای ما از این مسئولان انتظار ساخت یک راه مهندسی و یا با آسفالت گرم را هم ندارند و به یک آسفالت سرد و یا قیرپاشی روی جاده خاکی ما برای جلوگیری از فرسایش آن نیز راضی هستند.

این شورای روستا ادامه داد: متاسفانه در اکثر ادارات شهرستان ایذه جو وابستگی حاکم شده است و نگاه‌ها برای بازسازی روستاهای شهرستان به یک شکل صورت نمی‌گیرد.

وی فزود: مردم روستای بردپاره 15 سال است که توسط هیچ‌یک از مسئولان شهرستان دیده نشده‌اند و همچنان چشم انتظار معطوف شدن نگاه‌ها به سمت نداشته‌های روستای خود هستند.

امینی با اشاره به رسانه‌ای کردن این مشکلات در 4 سال گذشته اظهار کرد: در آن زمان با برخورد بسیار زننده یکی از مدیران ارشد شهرستان مواجه شدم و در بحثی که به کتک خوردن من توسط آن مدیر ختم شد، وی از رسانه‌ای شدن این مشکلات در روستا به‌شدت عصابی شد.

وی با اشاره به این موضوع گفت: مسئول مربوطه بعد از کتک کاری من، با استدلال اینکه این مشکلات به رسانه‌ها نباید کشیده شود و ضعف را نباید کسی بداند، سعی در برخورد با من داشت.

این ساکن روستای بردپاره اضافه کرد: ما اگر به مشکلات جاده و کمبودهای روستایمان توجه می‌شد و برای رفع آن گامی برداشته می‌شد، نیازی به رسانه‌ای کردن این مشکلات نداشتیم.

وی با اشاره به وضعیت روستایی منطقه گلزار تشریح کرد: این منطقه در فصول بارندگی سال، به‌حالت گل و لای شدید تبدیل و عملا رفت و آمد در منطقه غیر ممکن می‌شود و جاری شدن آب فاضلاب هم باعث لجن‌زار شدن روستا می‌شود.

امینی با بیان اینکه ما برای بردن یک کیسه آرد به روستای خود برای مسیر 30 کیلومتری باید 60 هزار تومان پرداخت کنیم، افزود: این موضوع در حالی است که مسافر مسیر 350 کیلومتری ایذه به اصفهان فقط 28 هزار تومان برای جابه‌جایی خود هزینه خواهد کرد.

وی در این راستا ادامه داد: مگر یک روستایی و فرد عشایری که برای تامین آرد و وسایل امرار و معاش خود هر مرحله در هفته 60 هزار تومان هزینه کند، چه میزان درآمدی دارد؟

رئیس شورای روستای بردپاره با اشاره به زیر آب رفتن منطقه اولیه زندگی خود در روستای ایوه خاطرنشان کرد: روستای ایوه به‌عنوان روستای بزرگ اجدادی ما پس از آب‌گیری سدشهید عباسپور، با تمام باغات و داشته‌های آباد خود به زیر میلیون‌ها متر مکعب آب رفت و مردم این روستا بدون گرفتن هزینه‌ای اقدام به خالی کردن آن کردند و برای همیشه به‌صورت پراکنده در این قسمت‌های نابسامان و بی امکانات کوهستانی ساکن شدند.

امینی در پایان گفت: انتظار چندانی از مسئولان استانی نداریم و تنها امید ما این است که از طریق رسانه‌ها، صدای مردم ما به مسئولان استانی از جمله استاندار محترم برسد تا که شاید وی دستوری برای ساخت 5 کیلومتر راه روستایی ما بدهد.