انجمن دوستداران میراث فرهنگی خوزستان (تاريانا) به اظهارات محمود پاداش، وكيل مدافع مالك «سرای عجم»، مبنی بر تاريخی نبودن اين سرا و ديگر دلايلی كه برای تخريب آن در گفت‌و‌گو در سه‌شنبه 27 اسفند 92 آورده است پاسخ داد.

سعید محمدپور، ريیس انجمن دوستداران میراث فرهنگی و کارشناس امور حقوقی اداره كل ميراث فرهنگی خوزستان در اين جوابيه نوشته است:

«1- سازمان میراث فرهنگی صنایع دستی و گردشگری برابر قوانین و مقررات کشور تنها مرجع صالح برای شناسایی آثار تاریخی و فرهنگی و اظهار نظر درباره آن است. بنابراین صحت صحبت‌های آقای پاداش که خود وکیل و قانوندان می‌باشد خارج از صلاحیت یک وکیل می‌باشد. پیشنهاد می‌شود که ایشان در محدوده صلاحیت‌های خویش اظهار نظر نمایند.

2- برابر بررسی‌های به عمل آمده توسط کارشناسان مجرب سازمان میراث فرهنگی صنایع دستی و گردشگری، بنای تاریخی سرای عجم از نظر قدمت و سبک خاص معماری که معرف دوره‌ای خاص از معماری شهر اهواز می‌باشد دارای کلیه شرایط لازم جهت حفاظت و ثبت در فهرست آثار ملی ایران می‌باشد.

3- رای دیوان عدالت اداری مبنی بر ابطال شماره ثبت ملی بنا نافی ارزش تاریخی ـ فرهنگی بنا نیست و خود آقای پاداش که در ایام اخیر در کسوت کارشناس میراث فرهنگی اظهار نظر می‌کند بهتر می‌داند که رای دیوان عدالت اداری صرفا بر مبنای نظریه شورای نگهبان صادر شده و حتی دیوان عدالت اداری هم صلاحیت اظهار نظر در خصوص تاریخی و فرهنگی بودن یک بنا را ندارد.

4- اگر آقای وکیل ـ باستان‌شناس محترم در خصوص تاریخ هخامنشیان در استان خوزستان و از جمله شهر اهواز مایل به کسب اطلاع باشند دو راه حل به ایشان پیشنهاد می‌شود؛ درباره نقش هخامنشیان و آثار بر جای مانده از آنان مطالعه کنند و یا با مراجعه به اداره کل میراث فرهنگی خوزستان پای سخنان کارشناسان محترم بنشینند و کسب فیض کنند.

5- در اثبات اطلاعات باستان‌شناسی بسیار بالای آقای به ظاهر وکیل باستان‌شناس همین قدر کافی است که ایشان کف سیمانی اثر تاریخی ـ فرهنگی سرای عجم را دلیل غیرتاریخی بودن آن می‌دانند. ایشان اطلاع از وجود لایه‌های تاریخی ـ فرهنگی که زیر کف سیمانی بنای تاریخی سرای عجم وجود دارد، ندارند.

6- پرداخت هفتصد میلیون تومان به شهرداری دلیل تخریب یک اثر تاریخی نمی‌شود. انگار کسی بگوید من ده میلیارد تومان به دولت داده‌ام تا در عرصه تخت جمشید یا چغازنبیل آپارتمان بسازم.

7- ید مالکانه مالک بر اثر تاریخی ـ فرهنگی سرای عجم محترم است. اما آیا آقای مالک که مثل آب خوردن مدرسه برای باقیات و صالحات می‌سازد، نباید با حفاظت و باز زنده‌سازی بنا به صورتی که یک محل فرهنگی در حوزه میراث فرهنگی نیز برای خود در باقیات و صالحات بسازد. وکیل مورد نظر نباید به مالک بنا وجوب حفاظت از یک اثر تاریخی و این که اثر به عنوان منافع ملی و مطامع عمومی را از ارکان اقتدار حاکمیتی جمهوری اسلامی ایران است را گوشزد نموده و کمکی به میراث فرهنگی کند؟

8- چه کسی خود آقای وکیل ـ باستان‌شناس را که با اظهار نظر غیرکارشناسی در مورد آثار تاریخی برای خود صلاحیتی فراتر از وظیفه قانونی خود تعریف نموده و پا را فراتر از گلیم درازتر کرده به رسمیت می‌شناسد؟

9- از بابت تکمیل اطلاعات آقای وکیل باستان‌شناس معروض می‌گردد که آثار تاریخی ـ فرهنگی نه به دلایل واهی بلکه به منظور حفاظت و حمایت از هویت و پیشینه تاریخی یک ملت، تقویت اقتدار حاکمیتی جمهوری اسلامی ایران، همبستگی ملی با حفاظت از گذشته مشترک، قدرت‌نمایی بین‌المللی با معرفی ایران به عنوان کشوری فرهنگی و توانا در حفاظت از تاریخ و فرهنگ خویش در فهرست آثار ملی به ثبت می‌رسند.

10- در بخشی از مصاحبه، وکیل مورد نظر تغییر شغل داده و این بار در کسوت مرمتگر بناهای تاریخی در مورد مرمت بنا اظهار فضل نمودند. از بابت تکمیل اطلاعات ایشان به استحضار می‌رساند که در پروسه مرمت بناهای تاریخی گاه می‌بایست به منظور حفاظت بهتر از بنا قسمتی از بنا با حفظ اصالت آن برداشته و با مصالح همگون جایگزین شود.

11- سازمان میراث فرهنگی صنایع دستی و گردشگری در اجرای وظایف ذاتی خویش مبنی بر شناسایی و حفاظت از بناهای تاریخی حق ورود به هر ملک با حفظ حقوق مالکانه را دارد که در این خصوص یگان حفاظت میراث فرهنگی در زمان تخریب بنا با حضور مالک وارد بنا شدند و ادعای آقای وکیل ـ باستان‌شناس مرمتگر می‌باشد.

 12- آقای وکیل ـ باستان‌شناس که کاروانسراهای واقع در بیابان را خوب می‌شناسند چرا به موکل میلیاردر خود نمی‌گوید برای باقیات صالحات خود یک کاروانسرا در بیابان را مرمت و احیا کند که صواب هم دارد.

13- حال که آقای وکیل ـ باستان‌شناس ـ مرمتگر به خود جرات می‌دهد که برای اداره کل میراث فرهنگی برنامه تدوین کند ما نیز به خود این اجازه را می‌دهیم و به آقای وکیل می‌گوییم لطفا در کاری که به ایشان مربوط نیست دخالت و اظهار نظر نکند.»