آیلار هاشم‌پور، نام پدیده‌ای در دنیای بازیگری است که با سن کم خود خیلی زود موفق شد چشم‌ها را به سوی خود خیره کند و پای به عرصه پیشرفت و بالندگی بگذارد.

این نونهال آبادانی، که در عرصه تحصیل نیز موفق بوده است بنا به اظهار خودش ابتدا قصد نداشت وارد دنیای تئاتر شود، اما بر حسب اتفاق نه فقط بازیگر موفقی شد بلکه به سرعت توانست لقب آکتوری را با خود به یدک بکشد.

حرف‌های جالب و تجربیات جالب‌تر دخترک 12 ساله آبادانی را به رشته تحریر در آوردیم، باشد که هنر و هنرمندی سرلوحه کار همه کودکان و نوجوانان ما باشد.

چطور وارد دنیای بازیگری شدی؟

هاشم‌پور: اول هیچ علاقه‌ای به کار بازیگری نداشتم و تصورم از دنیای هنر و بازیگری چیز دیگری بود، بر حسب اتفاق بر سر تمرین تئا‌تر رفتم و آنجا بود که نظرم تغییر کرد.

 کار تئاتر سخت است یا آسان؟

هاشم‌پور: در تئا‌تر، تراک‌های زیادی وجود دارد که جذابیت‌های زیادی به هنر بخشیده، آواز، آتور، نمایش‌های کارگاهی و نمایش‌های تک نفره و کوتاه در تئا‌تر همگی کار می‌شود.

  هنگامی که به سالن تئاتر رفتی، جدی گرفته شدی؟

هاشم‌پور: هنگامی که به سالن تئا‌تر رفتم، من کوچک‌ترین عضو آن گروه بودم که نظر خاصی هم روی من نبود، بنابراین ابتدا از ادامه فعالیت باز داشته شدم، زیرا مناسب‌ترین سن برای این کار سن 17 تا 27 سال بود، از این موضوع خیلی ناراحت شدم، اما نا‌امید نشدم و تلاشم را بیشتر کردم، یک روز کارگردان از من برای دقایقی بازی گرفت و آنجا بود که نظرش به کلی در مورد من عوض شد، تمریناتم را هر روز ادامه دادم و روز به روز بهتر شدم، و تمام پیشرفتم را مدیون استاد پریوش هستم، بعد از تمرینات و آموزش‌های فراوان اولین کار خود را در جشنواره «اتود» بر روی پرده نمایش برده و برای اولین کار در نخستین تجربه‌ام مقام آوردم و این برای من یک موفقیت بزرگ یود.

واقعا در نخستین حضور جایزه کسب کردی؟

هاشم‌پور: بله، البته در این جشنواره انتظار جایزه نداشتم، چون با اولین تجربه اولین جایزه را کسب کردن دشوار است و خوشحالم که به این مهم دست یافتم.

 تا به امروز در چه نمایش هایی و یا فیلم‌هایی ایفای نقش کردی؟

هاشم‌پور: من تاکنون در نمایش‌هایی نظیر، دختر جزیره گمشده، مادر، در خصوص سینما، دل پاره پاره نرگس جان، خون‌رقصه بازی کرده‌ام و در یک نمایش نیز دستیار کارگردان بوده‌ام.

همچنین در یک فیلم سینمایی به کارگردانی آقای گرشاسبی بازی کرده‌ام به نام اینجا شهر دیگری است که در این فیلم افتخار بازی در کنار بزرگانی چون داریوش ارجمند، پریوش نظریه و پژمان بازغی را داشته‌ام، در این فیلم، گرشاسبی خیلی چیز‌ها به من یاد داد و او گفت یک لیلا حاتمی دیگر در ایران پیدا کردم، از داریوش ارجمند تجربیات بسیاری را کسب کردم.

تاکنون نیز یک VIDEO ART به نام دختر پریشان ساخته‌ام در موردی دختری که در یک تصادف مادر خود را از دشت می‌دهد.

دوست داری این حرفه را ادامه دهی؟

هاشم‌پور: به تئا‌تر علاقه زیادی دارم و استعداد رشد در این کار را نیز دارم، اما دوست دارم در آینده یک دندانپزشک شوم و در کنار آن هنر نمایش و بازیگری را دنبال کنم.

از تجربیات خود برای ما بگو؟

هاشم‌پور: بهترین تجربه من، ورود به شهرک سینمایی و کار کردن در آن محیط بود که خیلی برای من مهیج بود، شهرک سینمای جای بسیار قشنگی است که چشم هر بیننده را به خود جلب می‌کند.

برای نخستین‌بار چطور برای بازی در فیلم انتخاب شدی؟

هاشم‌پور: من برای نخستین‌بار توسط بنیاد فارابی برای بازی در فیلم «اینجا شهر دیگری است» انتخاب شدم و این موضوع در حالی بود که زمان زیادی از ورود من به دنیای بازیگری نمی‌گذشت.

از کی وارد سینما شدی و هدفت چیست؟

هاشم‌پور: از 9 سالگی وارد عرصه تئا‌تر و سینما شدم و اکنون در 12 سالگی پیشنهادات زیادی برای کار کردن دارم که به آن‌ها کمتر فکر می‌کنم و در حال حاضر تحصیل را بر بازیگری ارجح می‌دانم، هم اکنون در تحصیل در آموزشگاه فرزانگان آبادان هستم.

و در پایان . .  .؟

هاشم‌پور: از پدر و مادرم تشکر می‌کنم که مثل کوه پشت من ایستادند و باعث پیشرفت سریع من شدند و همیشه با حمایت خود مرا دلگرم کردند، همچنین از استاد پرویش و آقای گرشاسبی که سکوی پرتاب من در دنیای هنر بودند.

گفت‌وگو از علی دایلی