چرا مبادی ورودی خوزستان نماد دفاع مقدس ندارد؟

اوائل دوران کارشناسی ارشد در اوج دوران اصلاحات و انتشار مجلات روزنامه های متعدد و متنوع یکی از هم اتاقی هایم که ارشد جامعه شناسی می خواند نامه ای از خان بخش رستم(واقع در نورآباد ممسنی) به میرزاصالح شیرازی بنیانگذار روزنامه کاغذ اخبار را نشانم داد که به طرز عجیبی با سرمقاله های روزنامه های دوران ما از نظر محتوایی و حتی ادبی نزدیک بود انگار نه انگار که صدوپنجاه سال از نگارش آن نامه گذشته بود یا بهتر بگویم در بعضی از موارد در آن یکصدوپنجاه سال اتفاق خاصی روی نداده بود و در بر پاشنه ای همچنان می چرخید که سالها چرخیده بود.

این مقدمه را گفتم تا مطلبی را که سه سال پیش در آستانه سالگرد دفاع مقدس قلمی کرده بودم مجددا بیاورم و بگویم در این سه سال هم هیچ اتفاقی نیفتاد و هنوز مبادی ورودی استان خوزستان(نقاط صفر مرزی با استان های دیگر)نمادی از دفاع مقدس ندارد. امیدوارم سه سال دیگر مجبور به انتشار سه باره این یادداشت نشوم.

"در بین مناطق عملیاتی کشور، خوزستان جایگاهی ویژه و رفیع دارد؛ در چرایی این جایگاه ویژه باید گفت درست است که همه جا مقاومت بود همه جا شهید دادیم، اما شاید چون هدف اصلی دشمن جداکردن خوزستان از کشور بود، دو شهر از آبادترین و خرمترین و پرجمعیت ترین شهرهای این استان و البته کشور تقریبا نابود شدند و ساکنان شان آواره، بیشترین عملیات های جنگی در این منطقه انجام شد و به تبع آن بیشترین شهدا در این منطقه شربت شهادت نوشیدند؛ همه اینها می تواند قسمتی از دلائلی باشد که به خوزستان در دوران دفاع مقدس جایگاهی ممتاز می بخشد.

برای بزرگداشت مقام  شهدا و زنده نگه داشتن فرهنگ ایثار و مقاومت یادمان هایی در مناطق عملیاتی احداث شده که سالهاست زیارتگاه هزاران هزار نفر از راهیان نور است. با وجود این اقدامات ارزنده، متاسفانه در مبادی ورودی زمینی و هوایی استان خوزستان-که من مشاهده کرده ام-  هیچ نمادی از دوران دفاع مقدس دیده نمی شود و این مبادی تفاوت مشخصی با ورودی سایر استانها ندارند. وارد خوزستان که می شوی، نه اثری از بهنام محمدی نوجوان می بینی نه یادگاری از جهان آرای فرمانده و نه از ردپایی از علی هاشمی سردار گمنام هور و نه نامی از دیگر نام آشنایان و گمنامان بزرگ آن دوران، نه نشانه ای از حماسه ثامن الائمه و بیت المقدس و والفجر هشت و کربلای پنج."