تنها سینمای خرمشهر به لطف جشن‌های عروسی زنده است
هوا شناسي اعلام کرد ميزان غبار هوا بيش از 21 برابر حد مجاز است. همزمان با اين گرد و غبار اما در هواي خرمشهر گرد و غباري ديگر به روال چند سال گذشته هوا را آکنده است؛ غبار وعده‌هاي غيرعملي، شعارهاي بدون پشتوانه. گرد و غبار دوم نيز همچون آن غبار نمي‌گذارد خرمشهر درست ديده شود. ديده شود تا آباد شود.
خرمشهر با وجودي كه پيش از جنگ بيش از هفت سالن سينما را در خود جاي داده بود، هم اکنون تنها داراي يك سينماي دو سالنه است كه به همت بنياد مستضعفان در اين شهر احداث شده است.
اين سينما مدتها به محل برگزاري جشن عروسي تبديل شده بود، به طوري كه اكثر روزهاي هفته پلاكارد "به علت برگزاري جشن عروسي امروز سينما تعطيل است"در جلوي آن براي مراجعه كنندگان و علاقمندان به هنر هفتم خودنمايي مي‌كرد.
شهر خرمشهر قبل از انقلاب از نظر سينما و تعداد آن در استان، سوم بود. يعني بعد از آبادان و اهواز، خرمشهر بيشترين سالن‌هاي سينما را داشت. ميهن، حافظ، مهتاب، اتحاد و ايران پنج سالن سينماي عمومي بودند که در آبادان فعاليت مي کردند.
سینماهایی که در جنگ تخریب شد
علي نقي طاهري، پژوهشگر خوزستاني کتابي در زمينه تاريخچه سينماهاي خوزستان تاليف کرده و چيزهاي زيادي براي گفتن دارد. اما ما در مورد سينماهاي خرمشهر با او گفتگو کردیم.
علي نقي طاهري، نويسنده، پژوهشگر و مولف کتاب تاريخ سينماي خوزستان در اين باره مي‌گويد: به غير از پنج سينماي ياد شده، دو سينماي ديگر نيز فعال بودند. يکي را اداره گمرک و ديگري را جمعيت هلال احمر مديريت مي‌کردند که هر دو خصوصي بودند.
طاهري مي‌افزايد: در کل هفت سالن سينما در خرمشهر بود که بعد از انقلاب يعني در خرداد 1359 سينماي خرمشهر همراه با سينماهاي ديگر شهرستانها، همه سينماها مصادره و در اختيار بنياد مستضعفان قرار گرفتند، اما در شهرهايي مثل اهواز، بنياد مستضعفان پيگير سينماها شد و اسم هاي سينماها را نيز تغيير دادند. اما نوبت به خرمشهر که رسيد وقتي خواستند اين کار را بکنند جنگ شروع شده بود و همه سينماها کاملا تخريب شدند.
وي در ادامه گفت: بعد از جنگ، در سال 1368 قاعدتا بايد پيگير احیا این
سينماها مي‌شدند اما متاسفانه بنا به دلايلي که هم آبادان در گيرش بود و هم
خرمشهر، کسي نيامد اين سينماها را بازسازي کند. براي اينکه وقتي مصادره
شده بودند در اختيار بنياد مستضعفان قرار گرفتند ولي در اين فاصله حکمي از
طرف رهبري صادر شد. اين حکم چنين بود؛ سينماهايي که فعال هستند اداره آنها
بايد زير نظر حوزه هنري برود.
زمين‌هاي منتظر سينما
اما گويا بنياد مستضعفان حاضر به ساخت و يا بازسازي اين سينماها نيست. شهر آبادان نيز چنين مشکلي را دارد. از نظر بنياد مستضعفان، اگر آنها سينماها را فعال کنند بايد سينماها را در اختيار حوزه هنري بگذارند. حوزه هنري نيز مي‌گويد ما هيچ سندي نداريم و روي زميني که سندش مال ما نيست سرمايه‌گذاري نمي‌کنيم.
اين نويسنده و پژوهشگر مي‌گويد: هلال احمر اوائل فعاليتش يک مدير داشت که علاقمند به سينما بود و شروع به ساخت سينماهايي کرد که مربوط به هلال احمر بودند. از جمله در اهواز همين سينماي "هلال" فعلي را ساخت، يکي ديگر نيز در مسجد سليمان ساخت. بعد از جنگ، حدود سال 72 در نزديکي ميدان راه آهن خرمشهر، هلال احمر يک سينما ساخت ولي چون مورد استقبال قرار نگرفت و سالنش بزرگ بود و فاقد دستگاه خنک کننده بود، رونقي نداشت و بعد از هشت ماه تعطيل شد.
طاهري مي‌افزايد: اين موضوع همينطور ادامه پيدا کرد تا اينکه سال 82 سينما
"نخل"خرمشهر توسط بنياد مستضعفان ساخته شد که سه سالن براي آن در نظر
گرفته شد. وضعيت حالاي سينما نخل هم اصلا خوب نيست و مسئولين آن مي‌نالد و
مي‌گويند که اينجا زياد درآمدزايي ندارد و مردم استقبال نمي‌کنند.
آواري براي هنر
اين پژوهشگر سينماهاي خوزستان توضيح مي‌دهد: حالا هم خرمشهر از رونق
افتاده و جمعيتش نصف شده‌است. اين سرنوشت سينماي خرمشهر است. الان هم فقط
يک سالن بيشتر ندارد و اين هم با مجالس زنده است. اگر اين را هم نگذارد که
بايد درش را ببندد، چون اين روزها کمتر کسي مي رود سينما. هنوز هم خرابه
هاي آن سينماها همانطور مانده است.
طاهري در پايان گفت: دليل خراب ماندن اين سينماها اين است که سينما طبق قانون، زمينش کاربري خاصي دارد، همچون زمين‌هاي مسکوني و تجاري سينما نيز کاربري فرهنگي دارند و نمي‌شود کاربريش را تغيير داد.
در سال‌هاي جنگ جهاني دوم، اولين سينماي خرمشهر به نام هندي‌ها توسط يکي از کارمندان شرکت نفت به نام ژرژ ارمني در زميني واقع در پشت بانک ملي شهر که شرکت نفت به او واگذار کرده بود ساخته شد. کليه سينماهاي خرمشهر تا سال 1354 فقط بعد از ظهرها و با دو سانس فيلم نمايش مي دادند. حالا خرمشهر از رونق افتاده. اين سرنوشت سينماي خرمشهر است.
