گفت و گو با فرشاد عربی ووشو کار جوان خوزستانی / ووشوکاری که رنگ قرمز نمک گیرش کرد!

فرشاد عربی متولد اسفند سال 1366 و دارای مدرک کارشناسی تربیت بدنی از دانشگاه شهید بهشتی تهران است. او فعالیت خود را در رشته ووشو از 11سالگی در شهرستان رامشیر آغاز کرد و در این سال ها موفقیت های زیادی ازجمله سه نقره مسابقات قهرمانی جهان و طلای المپیک هنرهای رزمی را در کارنامه خود ثبت کرده است. البته او می گوید طلای مسابقات جهانی و آسیایی را در کارنامه اش کم دارد و به دنبال رسیدن به آن ها می باشد. علاقه این تالوکار جوان خوزستانی به ووشو تا حدی است که می گوید اگر یک بار دیگر هم متولد شوم، بازهم این رشته را برای فعالیت انتخاب می کنم.
 
گفت و گو با فرشاد عربی را در ادامه می خوانید.
 
** بهتر است ابتدا از ورودتان به این رشته صحبت کنید.
 
من هیچ علاقه ای به رشته های رزمی نداشتم و هر وقت در این زمینه باتوجه به این که برادرم در این رشته فعالیت می کرد، صحبتی با من می شد می گفتم در این باره با من صحبت نکنید چرا که اصلا این رشته ها را دوست ندارم و این در حالی بود که من بسیار به فوتبال علاقه داشتم و زمانی که در تیم مدرسه مان فوتبال بازی می کردم، بسیار گل هم می زدم.
 
خیلی اتفاقی و عجیب تصمیم گرفتم وارد یکی از رشته های رزمی شوم. یادم هست چند عکس از برادرم که در این رشته فعالیت می کرد، دیدم و به یکباره به این فکر افتادم باتوجه به این که تابستان است و مدارس هم تعطیل هستند، در یک رشته رزمی فعالیت کنم. آن موقع برادرم گفت رشته جدیدی آمده و قرار است وارد رامشیر شود که رنگ لباس های آن قرمز می باشد و از دلایل اصلی ورودم به رشته ووشو همین موضوع بود، چرا که پرسپولیسی بودم و رنگ قرمز را بسیار دوست داشتم و اکنون هم اگر توجه کنید زمانی که بازی دارم، بیشتر لباس قرمز می پوشم.
 
به هر حال تا برادرم این موضوع را به من گفت، پذیرفتم که وارد این رشته شوم و کارم را زیر نظر مجاهد قیم و مهدی عربی (برادرم) شروع کردم. نزدیک به سه ماه در یکی از فرم ها با من کار شد و توانستم در مسابقات قهرمانی استان و در اجرای دو فرم، به دو نشان طلا برسم. از همان جا نمک گیر و به این رشته علاقه مند شدم تا جایی که اگر یک بار دیگر هم متولد شوم، بازهم همین رشته را انتخاب می کنم.
 
** درباره کیفیت مسابقات ورلدگیمز 2013 کلمبیا که مدتی پیش موفق به کسب مدال طلای آن شدید، توضیح دهید.
 
این رقابت ها در واقع المپیک رشته های غیرالمپیکی ها بود و هر چهار سال یک بار برگزار می شود و ورزشکاران نزدیک به 30 رشته در این رقابت ها شرکت داشتند. این مسابقات به صورت سهمیه ای برگزار شد و زمانی که پیکارها به این گونه انجام می شود و تعداد کمی از ورزشکاران در مسابقات حضور دارند، در واقع رقابت بین قهرمانان است و می توان گفت شاهد رقابت های تنگاتنگ و بیشتری خواهیم بود. درکل مسابقاتی که در آن شرکت کردم از سطح خوبی برخوردار بود و ورزشکارانی از کشورهای هنک کنگ، ژاپن، برزیل، کره و ونزوئلا در آن حضور داشتند که من در مجموع توانستم در دو فرم نن گوئن و نن چوان اول شوم.
 
در بخش تالو از ایران فقط من راهی این رقابت ها شده بودم و در بخش ساندا سه ورزشکار از کشورمان شرکت داشتند که به نظرم آن ها نیز بهترین عملکرد خود را به نمایش گذاشتند، چرا که چهار نفر اول مسابقات جهانی در این رقابت ها حضور داشتند و رقابت سختی در این بخش نیز وجود داشت. به طور مثال جواد آقایی ووشوکار چینی را شکست داد و به مدال طلا دست پیدا کرد که این افتخار بزرگی بود. به نظرم تیم ما در این مسابقات عملکرد بسیار خوبی داشت.
 
کاروان ایران در دوره قبل که در کشور تایوان برگزار شد، با سه ووشوکار آقا و دو خانم در این رقابت ها شرکت کرد که در پایان به دو نشان طلا، یک مدال نقره و یک نشان برنز رسید که به نظرم در این دوره عملکرد تیم ملی نسبت به دوره گذشته بسیار بهتر بود.
 
** به نظر می رسد در چند سال اخیر پیشرفت خوبی در ووشو داشته ایم.
 
بله، در چند وقت اخیر ایران در هر دو بخش تالو و ساندا بسیار پیشرفت داشته است و همان طور که می دانید تا هفت، هشت سال گذشته کشور ما اصلا در بخش تالو صاحب مدال نشده بود اما در مدت اخیر مدال آوری تالوکاران ایرانی شروع شده است. به نظرم ما پیشرفت خوبی در این زمینه داشته ایم که آن هم به این دلیل است که سرمایه گذاری های منطقی ای در این راستا صورت گرفته است. ورود مربیان چینی خوب به کشور، داشتن پنج زمین تالوفیلد در کشور که یکی از آن ها در اهواز است و برپایی اردوهایی در کشور چین و تمرین ما با ورزشکاران آن ها، از سرمایه گذاری هایی بوده که صورت گرفته و دست به دست هم داده تا اکنون هم در تالو و هم در ساندا به این نتایج خوب دست پیدا کنیم.
 
** معمولا ما در بخش ساندا بهتر از بخش تالو کار کرده ایم، فکر می کنید علت این موضوع چه می باشد؟
 
بله، همیشه ورزشکاران ما در بخش ساندا مدال های بیشتر ی کسب کرده اند که یکی از دلایل آن، این است که ایرانی ها همیشه در بخش مبارزه نسبت به بخش نمایش بهتر کار می کنند. به طور مثال یکسری از کشورها مانند روسیه و چین در ژیمناستیک عملکرد بسیار خوبی دارند که در کشور ما شاید به این گونه نباشد اما در مقابل، ورزشکاران ایرانی در بخش مبارزه خوب ظاهر می شوند که البته این مورد بستگی به روحیه بازیکنان ایرانی هم دارد. از دیگر دلایل این است که جمعیت ورزشکاران ما که در بخش ساندا کار می کنند، بسیار بیشتر از نفراتی است که تالوکار هستند؛ یعنی آن افرادی که وارد عرصه ووشو می شوند ممکن است اولین نگاه شان به ساندا و بعد به تالو باشد.
 
تالو ورزش بسیار سختی است و مانند ژیمناستیک می باشد که ما ایرانی ها هنوز در آن نتوانسته ایم آن چنان مدال کسب کنیم. کار در تالو باید از پایه و سنین پایین آغاز شود و در چند سال اخیر شاهد این هستیم که در این رشته به سنین پایه توجه می شود. مدتی پیش نیز کوثر رفیعیان از خوزستان توانست به مدال طلای آسیا برسد. به هر حال کار در سنین پایه است که آینده تالو را می سازد و اگر بخواهیم فقط روی تالو بزرگسالان سرمایه گذاری کنیم و تنها نیروهایی را که داریم به قهرمانی برسانیم، پیشرفت آن چنانی نمی کنیم. هفت، هشت سال پیش ما اصلا تیمی به نام نوجوانان و جوانان نداشتیم اما فکر می کنم در سال های آینده در این بخش مانند ساندا بتوانیم نتیجه بگیریم.
 
** ارزیابی شما از عملکرد بخش بانوان چیست؟
 
در بخش تالو تاکنون مدال جهانی نداشته ایم و مدال آوری ما در سطح آسیا بوده است. اکنون در بخش بانوان در حال سرمایه گذاری روی رده سنی جوانان بخش تالو هستند که به نظرم با این روند می توانیم نتیجه بگیریم. البته عملکرد بانوان سانداکار بسیار عالی است و در این رشته چند مدال طلای جهانی هم داریم و حتی برخی مواقع بانوان ما در بخش ساندا بیشتر از آقایان موفق به کسب مدال شده اند.
 
** چه مسابقاتی را پیش رو دارید؟
 
مسابقات کشورهای اسلامی و قهرمانی جهان را پیش رو دارم و البته مسابقات کامبت گیمز را هم داریم ولی به خاطر این که دو هفته قبل از پیکارهای جهانی است، تیم ملی ب در آن شرکت می کند. من تاکنون در مسابقات کشورهای اسلامی شرکت نکرده ام ولی در میان کشورهایی که در آن حضور پیدا می کنند، تیم های مالزی و اندونزی بسیار قوی هستند و حریف مالزیایی من، دارنده نشان طلا جهان در سال 2009 است. در کل نمی توان این رقابت ها را دست کم گرفت و به نظرم مسابقات خوبی خواهد بود. امیدوارم در این رقابت ها نیز بتوانم نتایج خوبی به دست آورم. هدف اصلی من قهرمانی جهان است و می توانم بگویم مسابقات کشورهای اسلامی دیدارهای تدارکاتی خوبی برای پیکارهای جهانی است. در کل مسابقات قهرمانی جهان برای ما بسیار سخت و دشوار است. ایران تاکنون دو بار نایب قهرمان مسابقات جهانی کانادا و ترکیه شده است.
 
** عملکرد فدراسیون ووشو در راستای پیشرفت این رشته را چطور ارزیابی می کنید؟
 
در سال 91 و چند ماهی که از سال 92 گذشته است هیچ فدراسیونی بودجه ای دریافت نکرده است. در همین مسابقات ورلد گیمز هم که ما مدتی پیش در آن شرکت کردیم، ایران در بسیاری از رشته ها ازجمله کاراته و کانوپولو می توانست شرکت کند اما به دلیل مشکلات مالی حضور پیدا نکرد. فدراسیون ووشو علی رغم  مشکلات مالی بسیاری که داشت، از ما حمایت و اردوهای بسیار خوبی برای ما برگزار کرد و به جرات می توانم بگویم در این مدتی که در اردو به سر می بردیم، اصلا احساس نکردیم که فدراسیون با مشکل مالی مواجه است چرا که علی نژاد، رییس فدراسیون به خوبی این مسایل را مدیریت کرد و ما کمبودی را احساس نکردیم و همه چیز مثل گذشته پیش رفت.
 
او باوجود این که سفر به کلمبیا هزینه های زیادی در بر داشت، ما را به آن جا فرستاد. به طور کلی در چند سال اخیر فدراسیون یکسری امکانات در اختیار ما گذاشت که بسیار به ما کمک کرد که ازجمله این موارد همین زمین های تالوفیلد بودند. ما در گذشته روی تاتامی یا فرش تالو تمرین می کردیم و سپس روز مسابقه روی زمین جدید بازی می کردیم که این برای ما سخت بود. در واقع مثل این می ماند که یک فوتبالیست روی زمین خاکی تمرین کند و بعد برای مسابقه به روی زمین چمن برود. هم چنین سال گذشته لیگ های خوب و منسجمی در کشور برگزار شد و آنقدر رقابت ها تنگاتنگ بود که اگر کسی مسابقات فینال بخش ساندا را به نظاره می نشست، می توانست یک بازی جهانی را ببیند که این نشان می دهد ایران حداقل در ساندا بسیار پیشرفت کرده است.
 
در مسابقات قهرمانی جهان و کامبت گیمز که تیم ملی الف و ب پیش رو دارند، قطعا خواهید دید که نتایج خوبی به دست می آوریم اما متاسفانه در بخش تالو این اتفاق نمی افتد. ما در تالو بیشتر ستاره داریم تا این که نیروهای بسیاری مانند بخش ساندا داشته باشیم که در این زمینه باید تیم های پایه ما وارد کار شوند. به طور کلی عملکرد فدراسیون بسیار خوب بوده است و هیچ مشکلی را برای ما ایجاد نکرده است که بازیکنان از نظر روانی با مشکل رو به رو شوند. خدا را شکر همه چیز خوب بوده است.
 
** به نظرتان چه تدابیری باید برای پیشرفت هرچه بیشتر ووشو ایران اندیشیده شود؟
 
در بخش تالو باید شروع به ساختن تیم های پایه مان کنیم و اگر در ایران لیگ جوانان را برگزار می کنیم باید در سطح لیگ بزرگسالان باشد، چرا که تالوکاران وقتی از رده جوانان وارد رده سنی بزرگسالان می شوند تا بخواهند فرم های این رده را اجرا کنند، چند سال زمان می برد و وقفه ای که ایجاد می شود، باعث افت بازیکن خواهد شد که این افت روحی ممکن است باعث کناره گیری بازیکن از این رشته شود.
 
 به نظرم باید به این موضوع در بخش تالو توجه شود، اما خوشبختانه در ساندا بیشتر نفراتی که وارد تیم بزرگسالان می شوند از رده جوانان هستند که هم در لیگ شرکت کرده اند و هم به تیم ملی راه پیدا می کنند. ما از نظر امکاناتی مشکل خاصی نداریم و همه چیز خوب است ولی مهم ترین نیاز ما داشتن یک مربی خوب است که در حال حاضر نداریم. متاسفانه هر سال مربی چینی ما تغییر پیدا می کند و این مربیان تا بیایند بدن ورزشکاران ما را بشناسند، یک مربی دیگر جایگزین می شود که این یک ضعف است.
 
** درمورد المپیک و ووشو هم صحبت کنید، تلاش ایران برای المپیکی شدن ووشو چقدر بوده است؟
 
آقای علی نژاد، رییس فدراسیون ووشو که رییس فدراسیون آسیا و نایب رییس فدراسیون جهانی ووشو نیز است در این زمینه بسیار رایزنی کرد. البته چینی ها هم تلاش کردند ولی نمی دانم به چه علتی ووشو حتی جزو آن سه رشته نهایی که قرار است المپیکی شوند هم قرار نگرفت. زمانی که ما در المپیک پکن به صورت آزمایشی شرکت کردیم، تماشاگران زیادی نسبت به مسابقات کشتی از بازی های ووشو استقبال کردند. به نظرم ووشو رشته زیبایی است و نمی دانم چرا وارد المپیک نمی شود. البته به نظر می آید تلاش هایی در حال انجام است تا ووشو برای المپیک 2024 شرکت داده شود.
 
** وضعیت ووشو خوزستان را چطور می بینید؟
 
در اردوهایی که تیم ملی خود را برای مسابقات آسیایی ویتنام در بخش تالو آماده می کرد، 11 تالوکار از خوزستان در اردوها حضور داشتند که چهار نفر توانستند در اردو بمانند که این موضوع خوب است، هر چند که در ادامه فقط من موفق به پوشیدن پیراهن تیم ملی شدم ولی متاسفانه در بخش ساندا، خوزستان ضعیف است و تاکنون کسی را نداشته ایم که تا اردوهای تیم ملی بیاید. امسال نیز در بخش تالو از بین هشت بازیکنی که به اردوی تیم ملی دعوت شده اند، من و خلف زاده از خوزستان هستیم که به نظرم از نظر کیفی حضور دو تالوکار از استان خوب است.
 
به نظرم در گذشته مسابقات بیشتری در استان برگزار می شد که البته اکنون مانند گذشته هیات بودجه نمی گیرد که بتواند مسابقاتی را برگزار کند. در خوزستان شرکت های بسیاری داریم اما به نظرم کسی را نداریم که دنبال این موضوع برود و پیگیری کند تا اسپانسری پیدا شود. وقتی خوزستان تیم و باشگاهی را ندارد ما مجبور هستیم برای تیم های دیگر بازی کنیم. متاسفانه ما کسی را نداریم که پی گیر این شود تا خوزستان هم تیمی را در لیگ برتر ووشو کشور داشته باشد. البته خوزستان در لیگ دسته یک کشور حضور داشته است.
 
به نظرم در استان نیز اگر به جای برگزاری چند لیگ استانی بتوانیم یک لیگ در بخش آقایان و یک لیگ در بخش بانوان اما با کیفیت برگزار کنیم، می توانیم نتیجه بگیریم. معتقدم پراکنده کار کردن خیلی در روند پیشرفت بازیکنان استان تاثیر مثبتی ندارد. البته در دو، سه اخیر در مواردی هم خوب کار کرده ایم؛ به عنوان مثال در گذشته آن هم در سال هایی که من در این جا مسابقه می دادم، پس از این که رقابت های قهرمانی استان را برگزار می کردند، وقتی زمان مسابقات کشوری فرا می رسید، با نفرات برتر تماس می گرفتند که به فلان جا بیایید تا به مسابقات برویم اما در دو، سه سال اخیر روند تغییر کرده است و برای ووشوکاران اردو برگزار می شود و از مربیان خوب برای کار با آن ها در هر دو بخش آقایان و بانوان استفاده می شود که به نظرم این نکته ای خوب و مثبت است. به نظرم اردوهایی که برگزار می کنند در افزایش سطح ووشوکارانی که در سطح بالا داریم، تاثیرگذار است.
 
** از نظر امکانات شرایط استان چطور است؟
 
به نظرم ما امکانات لازم و بهترین آن را هم در این جا داریم. ساندا روی تاتامی برگزار می شود و خیلی امکانات خاصی نمی خواهد. کار در بخش تالو نیز به یکسری سلاح نیاز دارد که ما آن را در استان داریم. مهم ترین چیز در این بخش زمین تالوفیلد است که از پنج زمین تالوفیلد موجود در کشور یکی در خوزستان است، پس به نظرم ما از نظر امکانانی چیزی کم نداریم و حتی اگر بخواهیم روزی رقابت های قهرمانی کشور را هم میزبانی کنیم، مشکلی نداریم ولی ما نیروهای قوی نداریم. زنجان را در نظر بگیرید که مربیانی را دارد که صد درصد توان خود را روی این رشته می گذارند اما متاسفانه در خوزستان به دلیل این که مربیان ما درآمد مالی ندارند، بخش کمی از کار خود را صرف مربیگری می کنند.
 
** به غیر از ورزش منبع درآمد دیگری هم دارید و آیا دریافتی ها در رشته شما راضی کننده است؟
 
ما نهایت پولی که از بازی در لیگ دریافت می کنیم، 20 میلیون تومان است. یادم هست زمانی که بچه بودم و مصاحبه های هادی ساعی را می خواندم او می گفت "اگر فوتبالیست بودم اکنون ثروتمند بودم." خود من منبع درآمدی ندارم و اگر این رشته را کنار بگذارم، هیچ چیز ندارم. به هر حال یک ورزشکار زمانی که وارد یک رشته ورزشی می شود، سال های بسیاری تمرکر خود را روی آن رشته می گذارد. من به دلیل آسیب دیدگی ای که برایم به وجود آمد، شش ماه خانه نشین بودم و هیچ کاری نمی توانستم انجام دهم و در این مدت متوجه شدم اگر ورزش نکنم، هیچ درآمد دیگری ندارم که این خیلی بد است.
 
** به مصدومیت تان اشاره کردید، اکنون در چه وضعیتی هستید؟
 
در تمرینات لیگ بود که دچار آسیب دیدگی شدم و متاسفانه دو تا از رباط هایم پاره شد و مجبور شدم جراحی کنم. نزدیک به پنج ماه و نیم اصلا تمرین نداشتم و فقط فیزیوتراپی و تمرین با وزنه را انجام می دادم. پس از این مدت کم کم شروع به تمرین کردم و برای رقابت های ورلدگیمز هم درکل 45 روز تمرین داشتم. به هر حال شرایط سختی بود. من در این مدت اصلا مربی نداشتم و خودم تمرین می کردم، چرا که به خاطر زانویم هر فشاری را نمی توانستم به آن وارد کنم. هنوز هم زانویم تورم دارد و صد درصد خوب نشده است.
 
** قطعا در این سال ها با سختی های بسیاری رو به رو شده اید، تاکنون پیش آمده که به فکر کنار گذاشتن این رشته بیفتید؟
 
خیر، تاکنون به فکرم نیفتاده است. معتقدم اگر لذتی نباشد، نباید کاری را دنبال کرد و من هم چون از این رشته لذت می برم آن را ادامه می دهم. علاقه من به این رشته در حدی است که هم تیمی هایم به من می گویند تو چرا خسته نمی شوی؟ و واقیعت هم این است که هیچ وقت خسته نشده ام، بلکه لذت برده ام و برای من یک تفریح بوده است.
 
** چه انتظاری از وزیر جدید ورزش دارید؟
 
به خاطر همین المپیکی نشدن ووشو تا دو سال پیش رشته ما مانند سایر رشته ها جایزه و بودجه دریافت می کرد اما پس از آن گفتند رشته هایی که المپیکی نیستند، درجه دو محسوب می شوند و رشته هایی هم که بازی های آسیایی ندارند، درجه سه به حساب می آیند که باتوجه به این موضوع، رشته های درجه دو باید جایزه کمتری دریافت کنند. به طور مثال اگر آن موقع به دارنده طلا مسابقات جهانی ووشو 80 عدد سکه بهار آزادی می دادند، اکنون 50 سکه می دهند که البته پس از آن هم گفتند باتوجه به افزایش قیمت سکه به جای آن، امتیاز آن را به ورزشکار می دهند. یعنی به جای 50 عدد سکه، 50 امتیاز 500 هزار تومانی به بازیکن می دهند که به نظر من این بسیار بد است. به هر حال اگر قرار است از رشته های المپیکی حمایت شود، خوب است جوایز آن ها را بیشتر کنیم نه این که جایزه ما را کمتر کنند.
 
در کل انتظارمان از دولت جدید این است که به این موضوعات و حمایت های مالی توجه کند. مگر یک ورزشکاری مانند من چقدر درآمد مالی دارد؟ متاسفانه رشته های ما مظلوم واقع می شوند در حالی که ورزش های انفرادی پر افتخارترین رشته ها هستند و این رشته ها هستند که همیشه پرچم مملکت ما را در میادین مختلف بالا برده اند. من فکر می کنم که در این زمان ورزشکاران ما نیاز به حمایت دارند، زیرا بسیاری از آن ها ورزش را کنار گذاشته، چرا که حمایت مالی نمی شوند. آن ها کل زندگی خود را روی ورزش می گذارند در حالی که درآمد مالی و یا خانه ای هم ندارند.
 
** در حال حاضر مهم ترین هدف تان چیست؟
 
من تاکنون به نشان طلای جهان و آسیا دست پیدا نکرده ام که دوست دارم به آن ها برسم.