يك شاعر و روزنامهنگار گفت: اشعار حبيبالله معلمي روحيه مضاعفي به رزمندگان و مردم براي حضور در جبههها ميداد.
حبيبالله بهرامي اظهار كرد: شعرهاي حبيبالله معلمي و صداي صادق آهنگران كه در فضاي جبنه طنينانداز ميشد باعث ميشد تا رزمندهها با نيروي مضاعفي بتوانند در برابر هجوم دشمنان بايستند و آنان را از مرزهاي كشورمان به عقب برانند.
وي افزود: مرحوم معلمي در ادبيات دفاع مقدس و ادبيات مقاومت نقش اصلي را ايفا ميكرد. تا آن جا كه او را ميشناختم انساني بسيار ساده، نجيب و خونگرم بود و اصلاً سعي نميكرد خودش را در محافل ادبي مطرح كند چراكه نيازي به مطرح شدن نداشت.
او ادامه داد: به نظر من حبيبالله معلمي يك انسان متعهد به نظام و رزمندگان اسلام بود. او وقتي كه ميديد شعرهايش فضاي جبهه را تهييج ميكند و رزمندگان را در برابر دشمن آماده ميكند هم خود او و هم مردم خوشحال ميشدند.
اين شاعر بيان كرد: من با خودم فكر ميكنم اگر او و شعرهاي او نبود نميدانستيم چه گونه بايست خلائي را كه در جبههها به وجود ميآمد جبران ميكرديم.
بهرامي خاطرنشان كرد: شاعران خيلي كمي در كنار حبيبالله معلمي به سرودن شعر در حوزه دفاع مقدس و مقاومت ميپرداختند. سليمان هرمزي، عبدالرحيم سعيديراد، محمد شيدا، مجيد زمانياصل، محمد بقالان، بهمن ساکی و زنده یاد آرش باران پور از جمله كساني بودند كه در حوزه دفاع مقدس شعر ميسرودند.
وي اظهار كرد: تمام شعرهايي كه در حوزه دفاع مقدس و مقاومت سروده شدهاند به اندازه شعرهاي حبيبالله معلمي در پيشبرد دفاع مقدس تأثير نداشتند و هيچ شعري تأثير شعرهاي مرحوم معلمي را نداشت.
او بيان كرد: اشعار حبيبالله معلمي مردمي، عاميانه و از زبان مردم بود. حتي اگر از عناصر شعري كاملي بهرهمند نبود اما تأثير خود را ميگذاشت. شعرهايي كه او ميسرود و صادق آهنگران ميخواند روحيه خاص و مضاعفي به رزمندگان ميداد. مردم هم وقتي اشعار او را ميشنيدند نيرويي آنها را وادار مي كرد كه در جبههها حضور پيدا كنند.