روزنامه کیهان در اخبار ویژه خود نوشت: رئيس شوراي مركزي مجمع روحانيون در حالي تملق سران گروهك نهضت آزادي را مي گويد كه پيش از اين آنان را همسو و هم زبان ديگر گروه هاي منافق مي دانست.

سيد محمد خاتمي اخيرا به بهانه درگذشت احمد صدر سيدجوادي وزير كشور دولت موقت كه بارها اقدام به هتاكي عليه جمهوري اسلامي كرده بود، به عنوان بزرگمرد ايران و آزادگي و شجاعت ياد كرده و ضمنا با تجليل از بازرگان نوشته بود «[او] پس از پيروزي انقلاب در كنار شخصيت والاقدر حضرت آقاي مهندس بازرگان در خدمت به جمهوري اسلامي و پاسداشت حق و حرمت بود.»

اين در حالي است كه خاتمي در سال 1360 و در پي موضع گيري هاي مهندس بازرگان به نفع سازمان منافقين -با ادعاي خشونت و بي رحمي حاكميت- مقاله اعتراضي تندي منتشر كرده بود. به گزارش خبر آن لاين و به نقل از كتاب «سازمان مجاهدين خلق»، خاتمي در آن مقاله كه در روزنامه كيهان و به هنگام سرپرستي اين روزنامه نوشته، تاكيد مي كند «درنظر جناب بازرگان، حكومتي متهم به خشونت و بي رحمي مي شود كه تنها طي 4 ماه در اثر قهرماني هاي جوانان جانباز، رئيس ديوانعالي كشور، رئيس جمهور، نخست وزير، ده ها جوان ايثارگر و پرشور از پاسداران و بسيجيان و صدها مرد و زن و كودك معصوم به خاك و خون كشيده مي شوند باز هم آن كه ظلم نموده مظلوم مي شود و مورد دفاع قرار مي گيرد نه مظلوم ترين حكومت عالم كه ]سازمان[ تلاشگران در راه براندازي آن است.»

خاتمي همچنين نوشته بود: «... براي درك درست مطلب بايد به ميان محرومان و نمايندگان آنان رفت تا شور و شوقشان را نسبت به اسلام و اميدي كه به رهبري امام دارند، دريافت... لحن تعبيرات آقاي بازرگان را اندكي تغيير دهيد، خواهيد ديد كه تفاوت چنداني ميان سخنان ايشان و بسياري از مقالات و گزارش هايي كه در راديوهاي ضد انقلاب و رسانه هاي گروهي امپرياليستي مي آيد، وجود ندارد... آقاي بازرگان از اينكه حتي در مجلس نمايندگان، آزادي عقيده و بيان وجود ندارد، سخت ابراز ناراحتي مي كند و راست هم هست. ديگر گروهك هاي ملحد و منحرف و محارب نمي توانند آزادانه عليه نظام جمهوري اسلامي به لجن پراكني بپردازند و زمينه براندازي را فراهم آورند. ديگر نمي شود آزادانه به نهادهاي انقلابي كه بر ريشه خون هزاران شهيد ايستاده اند تاخت و تاز نمود و ديگر آزادانه نمي توان اذهان مردم را مشوب نمود و آزادانه از اعدام رذل ترين سرسپردگان رژيم شاه چون هويدا برآشفت. ديگر نمي شود در جمهوري اسلامي مكتب و مكتبي را به باد تمسخر گرفت و بالاخره نمي توان آزادانه جرياناتي كه به جنگ مسلحانه دست زده و روياروي مردمي ترين رژيم عالم ايستاده اند، تقويت روحي و سياسي نمود.