اخلاق‌گرایی در مستطیل سبز؛ واقعیتی که دیده نمی‌شود
یک کارشناس فوتبال دلیل پرخاشگری در مستطیل سبز را ضعف فرهنگی دانست و گفت: باید به صورت جدی روی این مقوله کار کرد، ضمن این که فوتبال ما نیازمند علوم ورزشی و به ویژه روانشناسی است تا همه به شکل زنجیروار به تزریق اخلاق مداری و افزایش بعد فرهنگی کمک کنیم.
جعفر نگارش اظهارکرد: متاسفانه فوتبال ما در نتیجه‌گیری خلاصه شده است و به مسائل فرهنگی آن توجهی نمی‌شود؛ هویت، انضباط و ابعاد فرهنگی که باید در ورزش و خصوصا فوتبال باشد، وجود ندارد و در زمان ناکامی‌ها، همه تلاش می‌کنند با مسائل غیرورزشی، شکست‌ها را پوشش دهند و این مساله باعث می‌شود تا عوامل سودجو و افراد ضعیف در امور فرهنگی سعی کنند در ورزش جایی برای خود پیدا کنند.
این پیشکسوت با سابقه فوتبال خوزستان درباره مسائل و پرخاشگری‌های ایجاد شده در فوتبال، افزود: اخلاق‌گرایی در مستطیل سبز، واقعیتی است که که دیده نمی‌شود. البته این یک مشکل اجتماعی است و روحیه جامعه به سمت پرخاشگری رفته و در همه بخش‌ها اثرگذار است و این رفتاری است که به باور اجتماعی رسیده و به ورزش هم سرایت کرده است. همه ما به شکل یک زنجیر به یکدیگر متصل هستیم و باید به یکدیگر کمک کنیم تا بتوانیم اخلاق‌مداری را سرلوحه قرار دهیم. ضمن اینکه باید امکانات سخت افزاری و نرم افزاری آن را فراهم کنیم.
او بیان کرد: باید اول بیاموزیم و سپس یاد دهیم. اگر بتوانیم یک زنجیره مناسب از برخورد حرفه‌ای را ایجاد کنیم، می‌توانیم دارای اخلاق حرفه‌ای شویم.
نگارش در مورد اینکه می گویند یکی از قطب‌های فوتبال حرفه‌ای علم است، تاکید کرد: فوتبال ما نیازمند علوم ورزشی و به ویژه روانشناسی است اما چون مدیریت و چارچوب قانونی صحیحی برای این امر وجود ندارد، افراد علمی و تخصص جایگاهی در مجموعه‌های ورزشی ندارند و حتی نمی‌توانند علم را به ورزش تزریق کنند، پس باید برای حضور متخصصان علوم ورزشی جایگاهی را تعریف کرد تا در چارچوب قانونی و فنی مجموعه‌ها حضور یابند و با تحقیق و ارائه آن به عوامل اجرایی به رشد همه جانبه فوتبال کمک کنند و در نتیجه به فوتبال ملی رونق دهند.
بازیکن سابق فوتبال خوزستان در پاسخ به این سوال که با توجه به اینکه یکی از مسائلی که در امر پرورش بازیکن اهمیت زیادی دارد، موضوع مربیان پایه است، با نگاه ویژه به این حوزه، شرایط فوتبال پایه را چگونه ارزیابی می‌کنید؟ گفت: در این امر دو موضوع قابل بحث است، اول آنکه کسانی که انتخاب کننده مربیان پایه، قانون گذار تعلیم و آموزش مربیان پایه هستند خود باید صلاحیت این کار را داشته باشند تا بتوانند افراد با صلاحیت را به خدمت بگیرند و دوم کسانی که انتخاب می‌شوند یا آموزش می‌بینند باید عاشق معلمی و کار با نونهالان باشند تا بتوانند در آموزش دوره‌های پایه موفق شوند. این اصل در مربیگری پایه بسیار مهم است که آموزش دهنده خود باید یک الگوی شناخته شده و صحیح برای نونهالان باشد اما متاسفانه کسب مدرک در کشورمان کار راحتی است و محدودیت‌های سنی آن کم است و گزینشی برای مربیگری و فعالیت در رده‌های پایه وجود ندارد.
وی در ادامه نیز عنوان کرد: معتقدم که مسائل اخلاقی فرهنگی از دل جامعه، خانواده، مدارس و دانشگاه‌ها بیرون می‌آید. اگر در یک رقابت یا مسابقه‌ای با بی‌اخلاقی مواجه می‌شویم، این رفتارهای ناشایست را نمی‌توان به همه بازیکنان نسبت داد. همه به یک شکل نیستند. یکسری مسائل و مشکلات در دنیای امروزی به وجود آمده که شاید در دهه‌های گذشته نبوده و همین مشکلات فرد را در تنگناها قرار می‌دهد و منجر به بروز رفتاری غیرعادی می‌شود که حتی خود شخص باورش نمی‌شود که در یک لحظه مرتکب چنین خطایی شده باشد. پس اگر ضوابط و مقررات ورزشی رعایت شود، این گونه معضلات کمتر خواهد شد.
