خداوند تعالی از لحظه خلقت آدم جایگاه خاصی را برای بشر قائل بوده است.

در روایت زیر که دلیل بر کرم و بزرگواری خداوند دارد ،گفتگوی خدا و حضرت آدم(ع) در چند جمله کوتاه اما پر مغز تقدیم می گردد.

یعقوب بن شعیب گفت: از ابا عبد اللَّه امام صادق علیه السلام شنیدم، مى‏فرمود:

خداى  تعالی به‏ آدم وحى فرمود که براى تو سخنان نیکو را در چهار کلام جمع مى‏کنم،

عرض کرد: پروردگارم! آنها کدامند؟

فرمود: یکى از آن من است و یکى از آن توست و یکى بین من و بین توست و یکى بین تو و مردم است.

آدم علیه السلام عرضه داشت: پروردگارم براى من روشن فرما تا بدانم.

خداى تعالى فرمود: آنى که مال من است آن است که مرا بپرستى و شرک نورزى و آنکه مال توست این است که در روزى که بیش از همه وقت به پاداش نیازمندى بر عمل تو پاداش دهیم و امّا آنکه بین من و توست پس وظیفه تو دعاست و بر عهده من است که اجابت کنم. امّا آنکه بین تو و مردم است این است که آنچه که بر خود می‏پسندى براى مردم بپسندى.

آداب راز و نیاز به درگاه بى نیاز (ترجمه عدة الداعی) ج‏1 ص44