فاطمیه اول، یادآور یکی از تلخترین برهههای تاریخ اسلام است؛ دورهای که حوادثی از جمله ورود قهرآمیز به خانه حضرت زهرا (س) و بیعت اجباری امام علی (ع) را به همراه داشت و در نهایت منجر به شهادت حضرت زهرا (س) شد.
برپایی فاطمیه اول از نیمه جمادیالاول، از نظر تاریخی به وقایعی بازمیگردد که چند ماه پس از رحلت پیامبر اکرم (ص) رخ داد و آثار عمیقی بر تاریخ اسلام و جامعه مسلمانان به جا گذاشت. در این بازه زمانی، شاهد ماجرایی دردناک هستیم که طی آن، هجوم به منزل حضرت زهرا (س) و امام علی (ع) رخ داد و به اجبار تلاش شد از حضرت علی (ع) برای خلافت خلیفه اول بیعت گرفته شود. این رویدادها زمینهساز مجروح و بستری شدن حضرت زهرا (س) شد که به شهادت ایشان انجامید و در حافظه تاریخی شیعه به عنوان فاطمیه اول جاودانه شد.در نیمه جمادیالاول، وقتی امیرالمؤمنین (ع) برای اعلام مواضع خویش در برابر خلافت از پذیرش بیعت خودداری کرد، تلاشی قهرآمیز صورت گرفت تا با زور از ایشان بیعت بگیرند. این جریان به ورود متجاوزانه به منزل حضرت علی (ع) انجامید و درب خانه بهطور خشونتآمیز شکسته شد.ورود به خانه حضرت علی (ع) و انتقال ایشان به مسجد برای بیعت بهگونهای انجام شد که امیرالمؤمنین (ع) را با دستان بسته به مسجد پیامبر (ص) بردند. در آنجا، ابوبکر بر منبر پیامبر (ص) نشسته بود و در برابر دیدگان مردم، دستان حضرت علی (ع) را به زور بر دست ابوبکر کشیدند و اعلام کردند که ایشان با خلیفه بیعت کرده است.
واقعه فاطمیه اول تنها به ظلم بر علی (ع) محدود نمیشود؛ بلکه از نظر شیعه، این حوادث آغازگر رنجهای حضرت زهرا (س) نیز شد. پس از آن که درب خانه شکسته شد، حضرت زهرا (س) دچار جراحات شدید و در نهایت بیماری و بستری شدند. این دوران از نیمه جمادیالاول آغاز و تا سوم جمادیالثانی که فاطمیه دوم نامیده میشود، ادامه داشت. در این مدت، سقط جنین حضرت زهرا (س) که بر اثر آن حادثه رخ داد نیز از دردناکترین وقایع آن دوران محسوب میشود.فاطمیه اول در واقع یادآور مقاومت اهل بیت (ع) و مظلومیت حضرت زهرا (س) است؛ بانویی که در مقابل زور و ظلم ایستاد و از ولایت و حق اهل بیت (ع) دفاع کرد. این ایستادگی نهتنها در آن دوران، بلکه برای همه نسلها، یادآور ایستادگی در برابر بیعدالتی و دفاع از اصول اسلام راستین است.