در حق انتفاع شخص استفاده کننده مال مالک نیست.
حق انتفاع سه حالت دارد.
یک:عمری
دو:رقبی
بین حق انتفاع و اجاره تفاوت است.
برای اجاره مبلغی تعیین میشود اما در انتفاع ممکن است مبلغ نباشد.
مثال برای حق انتفاع این است که مالک یک خانه به شخصی بگوید برای مدتی معلوم و یا نامعلوم در آن خانه سکونت نموده ولی شخص منتفع حق ندارد منفعت مال را به دیگری بدهد.
انتفاع در لغت به معنای نفع گرفتن و سود بردن است.
اگر مدت حق انتفاع مشخص باشد به آن حق رقبی میگویند.
حق انتفاع با عقد و یا قرارداد ایجاد میشود.
موضوع حق انتفاع یک شئ منقول و یا غیر منقول است.
شرایط اساسی صحت قرارداد در حق انتفاع باید باشد.
طرفین قرارداد در حق انتفاع باید قصد و رضا داشته باشند.
حق انتفاع میتواند مجانی باشد و یا به طور معوض برقرار شود.
به دارنده حق انتفاع منتفع میگویند و او باید در حین عقد موجود باشد.
قرار دادن حق انتفاع برای جنین صحیح است .البته در صورتی میتواند بهره مند شود که جنین زنده بدنیا بیاید.
در صورت انقضای مدت حق انتفاع این حق زایل میشود.
در اجاره مالکیت ایجاد میشود ولی در حق انتفاع صرفا حق انتفاع و بهره مندی بوجود می آید.
اجاره عقد لازم است در حالی که حق انتفاع فقط در زمان حبس مطلق عقد جایز است.
در اجاره مستاجر میتواند باز اجازه بدهد ولی در حق انتفاع منتفع حق ندارد.
اجاره تملیک یا مالکیت منفعت است.
اجاره حتما باید مدت داشته باشد ولی در عاریه و حق انتفاع مدت ضروری نیست.
اجاره عقد لازم است ولی عاریه عقد جایز است.