علی سلاجقه عصر پنجشنبه در حاشیه بازدید از پالایشگاه شیرینسازی گاز کارون و طرح آماک در خصوص فلرسوزی در استان خوزستان و آلودگیهای ناشی از آن اظهار کرد: فلرها در این منطقه در روز روشن میسوزند و برای مردم آلودگی ایجاد میکنند که میزان آلودگی آن نیز بالا است و این مساله برای مردم پذیرفتنی نیست.
وی فزود: فاز دوم طرح آماک بنا بود تا سال ۸۹ به پایان برسد تا دیگر شاهد فلر سوزی نباشیم اما با توجه تغییر مدیریتها و دولت این اتفاق نیفتاد.
رییس سازمان محیط زیست یادآورشد: وزیر نفت قول داد موضوع فلرسوزی در چهار استان غرب کارون تا پایان سال ۱۴۰۱ حذف شود ولی هنوز این انتفاق به صورت کامل نیفتاده است.
وی از مدیرکل حفاظت محیط زیست خوزستان خواست با تشکیل جلسه با حضور مدیران شرکت نفت به ویژه شرکتهای کارون و مارون، این مساله را بررسی و طی یک بازه زمانی آن را به نتیجه برسانند.
سلاجقه افزود: به پالایشگاه کارون از هماکنون یکسال فرصت میدهیم تا آذر ماه سال ۱۴۰۳ این مهم را به تحقق برساند و دیگر شاهد فلرسوزی در این مجموعه نباشیم، با توجه به برخورداری وزارت نفت از علم روز دنیا، شایسته نیست که همچنان فلزسوزی در کشور اتفاق بیفتد.
به گزارش ایرنا جمعآوری و تبدیل گاز همراه نفت میتواند هم از نظر اقتصادی و هم از نظر زیستمحیطی فواید فراوانی دارد که در این زمینه شرکت ملی نفت ایران برای جلوگیری از سوزاندن گازهای همراه نفت و آلودگی محیط زیست، تأمین کمبود خوراک کارخانههای پتروشیمی، تولید عمده گاز سبک برای مصارف صنعتی و خانگی و استفاده بهینه از این گازها، طرح جمعآوری گازهای همراه نفت لایه بنگستان (آماک) مخازن نفت اهواز، آبتیمور، منصوری، کوپال و مارون را در اولویت قرار داد اما به دلایل مختلف از جمله بروز جنگ تحمیلی و بروز مشکلات ارزی، این موضوع به تعویق افتاد.
پیش از اجرایی شدن طرح آماک، مجموع گازهای ترش آلاینده همراه نفت لایه بنگستان روزانه ۲۴۱ میلیون فوتمکعب در مشعلهای واحدهای بهرهبرداری میسوخت و سبب انتشار روزانه حدود ۹ هزار تن مواد آلاینده در محیط زیست میشد.
در مقطع عملیات راهاندازی گام نخست این پروژه محیط زیستی، ابتدا چهار ایستگاه فشارافزایی اهواز ۳، ۲، ۱، منصوری و پالایشگاه شیرینسازی در سال ۱۳۸۴ و متعاقب آن ایستگاههای کوپال و مارون در سال ۸۶ و سرانجام ایستگاه آبتیمور در سال ۱۳۸۸ با موفقیت راهاندازی و تحویل بهرهبردار شد.
با تکمیل مرحله نخست طرح آماک، گام اقتصادی طرح شامل ۱۷ ایستگاه فشارافزایی و نمزدایی گاز ترش، یک پالایشگاه شیرینسازی گاز و میعانات گاز ترش، احداث ۲۸۰ کیلومتر خطوط لوله جریانی، احداث ۹۵ کیلومتر خطوط انتقال نیرو و توسعه چند پست برق محقق شد.
پس از راهاندازی آخرین ایستگاه فشارافزایی در سال ۱۳۸۸ و راهاندازی کارخانه شیرینسازی گازهای اسیدی در سال ۱۴۰۰، روزانه ۲۸ هزار بشکه به ارزش یک میلیون و ۶۸۰ هزار دلار مایعات گازی از کارخانههای گاز و گاز مایع درآمدزایی داشته است و ۱۸۲ میلیون فوتمکعب در روز به ارزش ۷۸۰ هزار دلار گاز شیرین به شرکت گاز تحویل میشود، بنابراین ارزش گاز و میعانات گازی بازیافت شده از این طرح روزانه افزون بر ۲ میلیون و ۴۶۰ هزار دلار خواهد بود.
مرحله دوم طرح آماک یا گام محیط زیستی طرح، شامل ۹۶ کیلومتر خط لوله ۱۲ اینچ انتقال گاز اسیدی و ایستگاه تقویت فشار و نمزدایی گاز اسیدی و سامانههای فرآیندی و ایمنی جانبی است. در مرحله دوم این طرح از سوختن روزانه حدود ۱۴ میلیون فوتمکعب گاز اسیدی در مشعل موقت پالایشگاه جلوگیری و گاز اسیدی استحصالی از فاز ۲ (به میزان حداکثر ۱۸ میلیون فوتمکعب در روز) بهطور مستقیم به پتروشیمی رازی ارسال میشود.
به گفته علیرضا دانشی، مدیرعامل شرکت ملی مناطق نفتخیز جنوب، ظرفیت تولید روزانه نفت خام کشور چهار میلیون بشکه است که سه میلیون آن در مناطق نفتخیز جنوب تولید میشود. گازهای همراه نفت خوراک مهمی برای پتروشیمیها هستند و میتوان از این گازها برای مصارف داخلی کشور استفاده کرد که متأسفانه نبود توجه ویژه به این طرح از سوی دولت وقت و تأمین نکردن اعتبار لازم سبب شده طرح آماک بهطور کامل اجرا نشود.
با اجرای طرح آماک، هماکنون حدود ۸۶ درصد گازهای همراه نفت در مناطق نفتخیز جنوب جمعآوری میشود که به مصرف داخلی یا تزریق در مخازن نفتی برای صیانت از توان تولید، اختصاص مییابد. برای بقیه گازهای همراه نفت این شرکت نیز طرحهایی با مشارکت شرکتهای پتروشیمی در حال اجراست