در شمال غربی این روستا منظره کوه لنگر و از غرب دره کول نمایان است و با آب و هوای معتدل کوهستانی، بیشتر ایام سال غیر از تابستان، آب و هوایی خوش در آن جریان دارد و مکان بسیار خوبی برای تعطیلات زمستانی محسوب می‌شود.

 

بهترین فصل برای دیدن و گشت و گذار در این روستا بهار، پاییز و زمستان است، علاوه بر درختان انار می‌توانید شاهد وجود درختان کنار، انجیز، بادام کوهی و بابونه نیز باشید که در چشم اندازی بسیار زیبا و مشرف به افق قرار گرفته‌اند.

 

این منطقه از حیات وحشی متنوعی نیز برخوردار است و در صورتیکه در سفر به روستای لیوس دزفول حیواناتی مانند؛ پلنگ، کفتار، خرس، گراز، قرقاول، بزکوهی، میش، قوچ، روباه، گرگ، شغال، خرگوش، آهو و… دیدید اصلا متعجب نشوید.

 

اما نکته جالب و حیرت انگیز این روستا در طراحی و سبک معماری خانه‌های آن است که سعی شده تا از تمامی بخش‌های مختلف ساختمان به صورت بهینه استفاده شود. به عنوان مثال در گذشته از ستون‌های هر خانه به عنوان انبار گندم استفاده میشد. درب و پنجره خانه‌ها را به صورت چوبی می‌ساختند تا اهالی روستا بتوانند از نور خورشید نهایت استفاده را ببرند.

 

برای ساخت و ساز خانه‌ها از سنگ استفاده می‌شود و این دلیلی است که روستای لیوس را به عنوان روستای سنگی دزفول نیز می‌شناسند.

 

این روستا از قدمت بالایی برخوردار است. به همین دلیل آثار تاریخی همانند بقایای آسیاب‌های بادی دوره ساسانی را میتوان مشاهده کرد. خانه‌های روستایی را در این منطقه مشاهده می‌کنید که قدمتی معادل ۷۰۰ سال دارد که این را می‌توان از کتیبه سردر برخی ابنیه مانند خانه حیدر عباسی دریافت. متاسفانه با وجود آنکه این روستا از جاذبه‌های طبیعی و گردشگری خوبی برخوردار است، اما همچنان گردشگران زیادی را به خود نمی‌بیند.