آشفتگی ارزشی صداو سیما در المپیک

تزامن ارزش های دینی با دیگر ارزش ها مثل ارزش های ملی، ورزشی و... در رسانه های ما همیشه یکی از نقاط حساس و ظریف برای مسئولین صدا و سیما بوده است که گاهی توانسته اند تلفیقی مناسب و قابل قبول ارائه دهند مانند همزمانی ایام الله دهه فجر و دهه اول محرم الحرام؛ که مسئولین با تشخیص درست تقدم ایام شهادت سرور و سالار شهیدان، برنامه های خود را بر این اساس تنظیم و هدف گذاری نمودند.

اما انفعال رسانه که مسئولیت سنگین معرفی و نشر اندیشه های نظام اسلامی ما را دارد، آنچنان واضح و پیداست که گویی هیچ تصمیم و پیش بینی قبلی برای برخی رویدادها اتخاذ ننموده است.


نمونه این امر در پخش مسابقات المپیک 2012 لندن است؛ میدان رقابتی که مسئولین ما ماه ها و بعضاً سالها در حال برنامه ریزی برای آن بودند.اما انگار در بین این کارشناسان! هیچکس مطلع نبود که در بسیاری از رقابت هایی که ما در آنها نماینده داریم، از داور زن استفاده می شود و آموزه های دینی و حتی اجتماعی ما اجازه تماس مستقیم بدنی بین مرد و زن نامحرم را نمی دهد!

حال اینکه مسئولان ورزش های مربوطه و آن عزیزانی که یک ماه قبل از المپیک در لندن به زمینه سازی حضور ورزشکارانمان می پرداختند می بایست هم از طریق اتخاذ تدابیر توجیهی برای ورزشکاران و هم از طریق کسب تکلیف از مراجع عظام تقلید و هم از طریق رایزنی با عوامل اجرایی المپیک برای کاهش حداقلی حضور داور زن برای ورزشکاران ایرانی زمینه بروز این دوگانگی ها را از بین می بردند، خود جای بحث دیگری است.


اما برخورد دوگانه و منفعلانه صدا و سیما در پخش یا عدم نمایش این صحنه ها برای هیچکس قابل قبول نیست؛ چنان که در شروع این صحنه ها وقتی مدال طلای امید نوروزی را یک زن (که با نفرات قبلی دست داده بود) به گردن او آویخت برای دو سه ثانیه تصویر عوض شد و صحنه دست دادن آن زن با امید نوروزی پخش نشد که البته این اقدام با توجه به حساسیت ها و آموزه های ما قابل پیش بینی نیز بود. اما در مسابقات کشتی صادق گودرزی و حمید سوریان، یک زن داور بود و طبق قوانین فیلا داور باید قبل از بازی دو کشتی گیر را بررسی بدنی کرده و درپایان دست دونفرشان را بگیرد و برنده را معرفی کند؛ اما اینجا صدا و سیما تسلیم قوانین فیلا و نیز حضور نماینده مان در این میدان شد و صحنه های دست دادن گودرزی و سوریان با داور زن در انتهای مسابقه را به تصویر کشید.

اینگونه آشفتگی در تصمیم گیری ها نا خودآگاه این سئوال را در ذهن مطرح می سازد که آیا مسئولین رسانه ملی که خود کارشناسانی دارد که توانسته اند ساعت ها در مورد تأثیر نامحسوس رنگ پس زمینه فیلم های هالیوودی بر اعتقادات و شخصیت جوانان سخنرانی کنند و همایش ها برگزار کنند، نمی توانستند با پیش بینی موارد اینچنینی، تصمیمی ثابت و یکنواخت در این باره بگیرند؟! بی شک اگر چنین می کردند هم اعتماد مخاطب را در عرصه هدف گذاری و تصمیم گیری خود افزایش می دادند و هم تکلیف بیننده را بعنوان یک مسلمان هنگام رویرویی ناگهانی با چنین موقعیت هایی به او القا می کردند.

البته شایان ذکر است طبق تصاویر منتشر شده از محل برگزاری مسابقات، امید نوروزی هنگام دریافت مدال آستین خود را به آن زن داده بود و همچنین خانم الهه منصوریان برنده مدال برنز ووشو در وزن 52 کیلوگرم ساندا با ادی احترام رزمی به مرد توزیع کننده مدال، موجب غرور ملی و دینی ملت غیور ایران شدند.

بهرحال امیدواریم صدا و سیمای ما با عملکرد مناسب و پی بینی شده در چنین عرصه هایی ضمن انجام مناسب رسالت خود، اعتماد مخاطبین را به تصمیم گیرندگان در رسانه ملی را بیشتر جلب نماید.