آبستراکسیون هم نوعی حضور است

امین رضایی: در عرصه سیاست همیشه مکانیزم ها و ابزارهایی برای ایجاد توازن و حفظ تعادل وجود داشته است و در کشورهای مختلف دنیا و بویژه کشور ما این مکانیزم ها بارها تجربه شده اند.
آبستراکسیون یا ترک و یا عدم حضور در جلسه بعنوان عمل یا کوشش اقلیتی از نمایندگان پارلمان یا یک نهاد شبه پارلمانی، برای جلوگیری از اخذ تصمیم و تصویب قانون، با استفاده از ابزار قانونی است. در کشور ما چه از زمانی که دکتر محمد مصدق در اعتراض به نخست وزير شدن صدر الاشراف ( محسن صدر ) به حالت اعتراض جلسه را ترک كرد و چه در دوره های بعد مجلس، این رفتار مدنی تجربه شده است.
اخیرا با توجه به شکنندگی ترکیب شورای شهر اهواز، موضوع آبستراکسیون یکی از اعضا در جلسه شورا به یکی از بحث های روز در حوزه شهری تبدیل شده است.
این اقدام البته پیشتر نیز تجربه شده است. هم در موضوع انتخاب شهردار و هم انتخاب هیئت رییسه شورا و هم انتخاب روسای کمیسیونها. در مقطعی، چهارتن از اعضا –فلاحی مقدم، سبزعلی، منجزی، ممبینی -که مخالف انتخاب مجدد رییس شورا بودند از حضور در جلسه شورا خودداری می کردند و ماجرای انتخاب هیئت رییسه شورا حدود سه ماه به طول انجامید و سپس با اولتیماتوم فرمانداری موضوع حل و فصل شد. درماجرای انتخاب روسای کمیسیونها نیز این اتفاق افتاد و وقتی چهارتن از اعضا- باز هم فلاحی مقدم، سبزعلی، منجزی و ممبینی- احساس کردند نظراتشان در انتخاب روسای کمیسیونها مدنظر قرار نگرفته است از حضور در جلسه استنکاف ورزیدند.
اخیرا نیز پس از معرفی برخی گزینه ها، عده زیادی از فعالان اجتماعی، شهروندان و نخبگان از یکی از اعضای شورا که تاکنون نقش مهمی در تصمیمات شورا فارغ از نگاههای سیاسی، شخصی و گروهی داشته است خواسته اند که در جلسه حاضر نشود و انتخاب شهردار در شرایط مناسب تر و با رعایت مصالح شهر و شهروندان انجام شود.
طبیعی است این مطالبه از یک عضو شورای شهر، می تواند انعکاس دهنده بخش مهمی از افکار عمومی هم باشد از این رو باید توجه کرد که آبستراکسیون درست است که معنایش ترک یا عدم حضور در جلسه است اما بمعنای بی تفاوتی و یا سهیم نبودن در تصمیمات نیست. آبستراکسيون يعنی غيابِ فرد و در همان حال، حضور او. چرا که عدم حضور نیز باعث تاثیرگذاری بر یک تصمیم مهم می شود. در واقع وقتی فردی احساس می کند تصمیمی بدون رعایت همه جوانب در حال اتخاذ شدن است و نظرات او نادیده گرفته شده و یا آنکه او را از چرخه تصمیم گیری حذف نموده اند تنها ابراز قانونی اش برای جلوگیری از اتخاذ آن تصمیم، وقتی که در اقلیت قرار گرفته آبستراکسیون است.
این در واقع یک رفتار مدنی برای حفظ توازن و اتخاذ تصمیمات دقیق تر و همه جانبه تر در مجموعه های پارلمانی و شبه پارلمانی است.
از این رو حال که بخشی از شهروندان احساس می کنند احتمال حذف آنان از مشارکت در امورات شهر و مدیریت شهری با اتخاذ یک تصمیم یا انتخاب یک فرد وجود دارد و تصمیمی بر خلاف منافع شهر شهروندان در حال اتخاذشدن است قاعدتا از نماینده شان در شورا که احساس می کنند به او نزدیکترند می خواهند با عدم حضور در جلسه، حقوق آنان را حفظ نموده و تلاش کند با استفاده از ابزارهای قانونی که یکی از آنها آبستراکسیون است تصمیمی صحیح و بسود همه شهروندان و برای عمران و آبادانی شهر اتخاذ شود و امروز اسکندر زنگنه نماد بخش مهمی از افکار عمومی است که اینک حفظ مصالح شهر و شهروندان را در استفاده از این ابراز مدنی و قانونی می بیند. این روزها زنگنه نقطه امید همه کسانی شده است که فارغ از منافع شخصی و گروهی در فکر عمران و آبادانی شهر هستند. بی تردید این تصمیم بیادماندنی زنگنه تاثیر مهمی در آینده این شهر محروم خواهد داشت و ان شاالله این عدم حضور، زمینه را برای تصمیمی صحیح و انتخاب شهرداری توانمند فراهم نماید.