سجاد انوشيرواني ـ نايب قهرمان دسته فوق سنگين وزنه‌برداري دنيا كه خود را براي موفقيتي دوباره در بازي‌هاي المپيك لندن آماده مي‌كند مي‌گويد ماه‌ها است كه در پي ساختن خانه پدري‌اش است، اما مشكلات مالي هنوز نگذاشته تا اين خانه سه طبقه به اتمام برسد.

به گزارش ايسنا ، وزنه‌برداران از لحاظ مالي واقعا در شرايط ناگواري قرار دارند، به طوري كه درآمدهاي مالي آن‌ها به هيچ وجه با ساير ورزشكاران قابل قياس نيست. بسياري از آن‌ها شايد درآمد ساليانه شان نيز به سالي 10 ميليون تومان هم نرسد كه اين رقم در قياس با بسياري از رشته‌هاي ورزشي ، خنده‌آور جلوه مي‌كند. براي بررسي بيشتر اين موضوع به سراغ سجاد انوشيرواني رفتيم، وزنه‌برداري كه در بازي‌هاي آسيايي «گوانگجو» به مدال برنز رسيد و در رقابت‌هاي قهرماني جهان در پاريس مدال برنز آسيايي‌اش را به نقره جهاني تبديل كرد.

همه درآمد ساليانه سجاد همان حقوق 400 هزار توماني فدراسيون است كه مي‌گويد بيش از پنج ماه از سال نمي‌گيرد و 14 ميليون تومان قراردادش در ليگ است كه مجموع آن حتي به 20 ميليون تومان هم نمي‌رسد. اين وضعيت يكي از بهترين وزنه‌برداران ايران است؛ يكي از كساني كه همراه سه وزنه‌برداري ديگر در رقابت‌هاي جهاني پاريس 2011 تاريخ ساز شده و توانسته‌اند افتخارهاي كم نظيري به دست آورند.

سجاد انوشيرواني مشتي از خروار است. نظر او را در مورد شرايط كنوني جويا مي‌شويم. در ادامه، گفت و گوي ايسنا را با انوشيرواني مي‌خوانيد.

* آقاي انوشيرواني، موضوع بحث ما در مورد درآمدهاي مالي وزنه‌برداران است. مي‌خواهيم ببينيم وضعيت شما در اين زمينه چطور است؟

خوب، همان طور كه مي‌دانيد منبع اصلي درآمد ما حقوق فدراسيون و قراردادهاي ليگ است. من اكنون ماهي 400 هزار تومان از فدراسيون حقوق مي گيرم. البته اين حقوق زماني است كه در اردو هستيم. به طور مجموع شايد سالي چهار تا پنج ماه اين حقوق به ما برسد كه در مجموع رقمي نمي‌شود. به عنوان مثال براي رقابت‌هاي جهاني با توجه به شرايطي كه داشتم تنها سه ماه حقوق گرفتم. ساير وزنه‌برداران هم بيشتر از پنج يا شش ماه حقوق نگرفته‌اند. وضعيت ليگ هم چندان چنگي به دل نمي‌زند.

در ليگ ما چند دسته تيم داريم. يك تيم مانند نيروي زميني كه تنها براي وزنه‌برداران سرباز است و به كسي پول نمي‌دهند.

يكسري تيم‌هاي ديگر مانند ذوب آهن هستند كه دو يا سه ميليون به وزنه‌برداران مي‌دادند كه آن هم در حال تعطيل شدن است. در بين همه اين تيم‌ها تنها نفت و ملي حفاري هستند كه به نسبت بهتر پول مي‌دهند. نفت چيزي حدود 10 تا 12 ميليون سالانه مي‌دهد و ملي حفاري هم 17 تا 18 ميليون . اين وضعيت كلي درآمدهاي وزنه‌برداران است. آن هم براي وزنه‌برداراني كه همه استعداد، توان و جواني‌شان را گذاشته‌اند تا بتوانند به سطح اول برسند. وضعيت مالي وزنه‌برداران سطح اول اين است.

* اين وضعيت انگيزه‌اي ايجاد مي‌كند تا شما و امثال شما كار را ادامه بدهند و يا نفرات جديد به اين ورزش روي بياورند؟

خوب به نظر شما حالا اگر ما كه اين همه سال اين كار را انجام داده ايم و كار ديگري نداريم، بخواهيم اين ورزش را كنار بگذاريم، بايد چه كار كنيم؟ چه كار ديگري بلد هستيم كه بخواهيم انجام بدهيم. من و يا هر كدام از اين وزنه‌برداران ورزش را كنار بگذارند چه كار كنند؟ چه كاري بلد هستند كه انجام بدهند؟ ما تخصصي جز اين كار نداريم و مجبوريم كه اين كار را ادامه بدهيم. البته با اين وجود هيچ موقع هم خودمان را با ورزشي همچون فوتبال قياس نمي‌كنيم. مي‌دانيم كه فوتبال طرفداران زيادي دارد و درآمدهاي آنان متفاوت است. ما حداقل حرف‌مان اين است كه به اندازه تلاشي كه انجام مي‌دهيم و افتخاري كه كسب مي‌كنيم و توقعي كه از ما دارند، از لحاظ مالي به ما بها بدهند.

ما اكنون در كنار همين سالني كه تمرين مي‌كنيم ورزشكاراني را مي‌بينيم كه با ماشين‌هاي "لكسوز" يكصد ميليوني سر تمرين مي‌آيند. شايد افتخارشان هم قهرماني در غرب آسيا باشد، اما سعيد محمدپور كه نفر سوم جهان است با خودروي ال 90 مدل 87 سر تمرين مي‌آيد. اين اختلاف كمي آزار دهنده است.

* و فكر مي كني اين موضوعات بر آماده سازي‌ شما براي المپيك هم تاثير گذار است؟