علی انصاریان می‌گوید حمید استیلی روزی نماد غیرت در باشگاه پرسپولیس بوده.
بعد از شکست پرسپولیس در دربی و استعفای حمید استیلی، بامداد شنبه بازی پرسپولیس و الهلال در سال 1379 پخش شد. این بازی که حمید استیلی در پایان آن با آمبولانس به بیمارستان منتقل شد، مصادف شده بود با شب استعفای او از سرمربیگری قرمزها. علی انصاریان هم وقتی بازی آن روز استیلی در پرسپولیس را می دید، یاد خاطرات قدیمی افتاد.
*بازی پرسپولیس و الهلال را که دیدی، چه حسی داشتی؟
یکی از دوستان اس ام اس داد که بزن شبکه 3 و بازی را ببین. با 9 نفر از دوستان جمع بودیم. وقتی بازی را می دیدم، خاطراتم زنده شد. دیدید پروین چه ترکیبی چیده بود؟ خیلی از بازیکنان مثل شاهرودی، تارتار، بزیک، هادی مهدوی کیا و.. بیرون بودند و با یک تیم جوان بازی می کردیم. آن تیم الهلال در واقع تیم ملی عربستان بود که شکستش دادیم. 8 ملی پوش در ترکیبش داشت.یادم می آید قبل از بازی تیم ملی با عربستان بازی کرده بود و در پنالتی باخته بود ولی من دو بار به ادعایه در همان بازی الهلال پنالتی زدم و گل شد. یادش به خیر 22 سالم بود.
*حالا چه خاطراتی زنده شد؟
گریه های محمود خوردبین روی گل سوم. پنالتی هایی که زدم. همه اش خاطره بود واقعا.
*این مسابقه دقیقا بازی چند ساعت بعد از شکست پرسپولیس و استعفای استیلی پخش شد.
حمید را دیدید؟ دیدید چقدر در زمین دوید؟ این هم عاقبت غیرت و تعصب حمید بود. پرسپولیس دنبال نتیجه است و دیگر غیرت و تعصب به دردش نمی خورد. واقعا او نماد غیرت بود. خود من غیرت را از حمید یاد گرفتم و الگویم بود. این حق حمید نبود. قبول دارم باخت ولی فقط باید حمید را باعث و بانی این شکست بدانیم؟ بازیکنان نباید به گردن بگیرند؟
*به هر حال فوتبال همین است. نتیجه نگیری باید بروی. شاید زودتر می رفت به نفع خودش بود.
فوتبال واقعا بی رحم است. من هم با 115 تا بخیه در پرسپولیس فهمیدم که همه چیز غیرت نیست. اگر من هم برگردم پرسپولیس و بد باشم باید بروم. ولی واقعا تحت تاثیر بازی الهلال قرار گرفتم. کاش حمید ابتدای فصل عاقلانه تر تصمیم می گرفت. به خود او هم این را گفته بودم. همواره منتقدش بودم.
*استیلی در آن بازی از هوش هم رفت.
بله بعد از تعویض بود. حمید را از اول بازی زدند و واقعا با غیرت در زمین ماند و جنگید. آن بازی را هرگز فراموش نمی کنم.
*راستی در آن بازی حداقل 10 نفر باید اخراج می شدند، درست است؟
آنها خیلی بد بازی می کردند ولی انصافا ما هم خشن بودیم. خود من و رهبری فرد تا جا داشت آنها را زدیم. به قول معروف توپ رد می شد خودشان رد نمی شدند!