وقتي رسانه ها از شكايت 102 نماینده مجلس از وزارت تعاون، کار و رفاه خبر داد و نوشت:" 102 نماینده در نامه‌ای خطاب به ريیس مجلس، خواستار رسیدگی به تخلفات صورت گرفته در انتخابات اتاق تعاون براساس ماده 233 آيین‌نامه داخلی مجلس شدند، برايم اين پرسش پيش آمد: " به راستي رد صلاحیت یکی از نامزدهای انتخابات اتاق تعاون كشور براي 102 نماينده چه قدر مهم است؟!

وقتی در روز 13 شهریور ماه- مصادف با نخستین روز هفته تعاون- با راهنمایی آقای رحمانی نیا دبیرکل سابق و رد صلاحیت شده اتاق تعاون کشور - که نقش بسیاری در رایزنی با نمایندگان مجلس برای ادغام وزارت سابق تعاون در وزارت خانه های کار و رفاه ایفا کرد- جناب وزیر تعاون نسبت به برکناری فله ای 30 مدیرکل تعاون استان ها و انتصاب آن ها به عنوان قائم مقام مدیران کل سابق کار کرد؛ چرا هیچ کدام از نمایندگان واکنشی از خود نشان ندادند! شاید هم تصور می کردند که با این برکناری ها، آب از آب در بخش تعاونی اقتصاد جمهوری اسلامی ایران تکان نخواهد خورد. در غیر این صورت طومارهایی نوشته و امضا می شد(!)

وقتی در نخستین روز هفته تعاون که قرار بود با حضور ریاست محترم جمهوری اسلامی ایران از تعاونگران برتر کشور تجلیل شود اما به روز 19 شهریور ماه و سپس به مهر ماه موکول شد ولی تا این تاریخ (چهارم آبان ماه) خبری از برگزاری آیین تجلیل از تعاونگران کشور نیست! چرا صدای نمایندگان در نمی آید و نامه ای امضا نمی شود؟! نکند این عزیزان بی اطلاع باشند!!

وقتی در روز 13 شهریور ماه که قرار بود نخستین جشنواره عکس ملی تعاون برگزار و از برگزیدگان در سراسر کشور تجلیل شود اما تا کنون این جشنواره به خاطر بی توجهی دست اندرکاران وزارت سابق کار برگزار نشد و معلوم نیست که برگزار شود یا به تاریخ بپیوند؛ چرا نمایندگان سکوت اختیار کردند و پرسشی از مسوولان وزارت سابق کار- که امروزه بر وزارت خانه ی تعاون، کار و رفاه خیمه زده اند- نکردند؟!

به راستی امروزه چه طور شده و چه چیزهایی دل و نگاه 102 نماینده مجلس را ربوده که از رد صلاحیت شدن یک نامزد انتخاباتی اتاق تعاون، بر آشفته می شوند و به ریاست مجلس نامه می نویسند و امضا می کنند؟! نامزدی که در طول ریاست اش بر اتاق تعاون نه تنها شركت هاي تعاوني هاي عضو و غير عضو خيري از اتاق نديدند كه تعامل و همکاری با وزارت تعاون نيز به وجود نيامد و در زمان ایشان راه توسعه بخش تعاونی نیز از طريق اتاق تعاون هموار نشد و سفرهاي خارجي دست اندركاران اتاق و هيات هاي همراه- كه امروزه سنگ حمايت از اتاق را به سينه مي زنند- گره اي از مشكل هاي تعاوني ها را باز نكرد!

انتخابات بسیاری در سطح کشور برگزار شده و می شود، نامزدهای زیادی رد صلاحیت شده و می شوند. چرا این 102 نماینده ی محترم در این خصوص صدای اعتراض شان بلند نشد و دستشان برای نامه نگاری به حرکت در نیامد ؟!

به راستی مگر در اتاق تعاون چه چیزی هست که این چنین 102 نماینده را وادار به نامه نگاری و امضا کرده است؟!

کاش نمایندگانی که برای رد صلاحیت یک کاندیدا دست به قلم می شوند و انگار منافع کل کشور به خطر افتاده است!! کارهای مجلس را رها می کنند و با هم بسیج می شوند تا قفل اتاق را به جای باز کردن بشکنند، برای بهبود وضعیت بخش تعاونی کشور و وزارت تعاون هم- که از زمان ادغام تا کنون تضعیف شده و بر اثر بی توجهی ها دارد رو به اضمحلال می رود- دل می سوزاندند و با مسوولان مربوط جلسه می گرفتند و تعامل می کردند و اگر هم فرصت می یافتند به جای نامه ای با امضای 102 نماینده و ارسال به رییس مجلس، نامه ای با امضای 10 نماینده می نوشتند و سری به وزارت تعاون را که مدتی است در لای پنجه های وزرات کار محصور شده و دارد نیروهای متخصص اش را از دست می دهد، می زدند و می دیدند جسم رنجور شده ی بخش تعاونی را که دارد به ناکجا آباد می رود!

به هر روی، از آن جا که نگارنده مجلسی های عزیز به ویژه این 102 نماینده ی را دوست دارد،  لذا از همین تریبون آمادگی خویش را برای همراهی با این عزیزان و امضای این طومار اعلام می کنم؛ به شرطی که دست ما را هم در اتاق تعاون یک جوری بند کنند!