در روزگاری نه چندان دور مردم برای تامین نیازهایشان به چلنگری روی می آوردند. چلنگری یعنی آهنگری و اشاره دارد به سبک و محلی که در آن اشیاء سبک ‌وزنی مانند نعل، میخ‌طویله، میخ سرکج، نیم‌ذرع بزازی، انبر و سیخ و سه‌پایه‌ی آهنی، زنجیر و سیخانک، قلم، سنبه، منقل آهنی، چفت‌و‌ریزه، تملیک، اسکنه، مقار، درفش، جوالدوز و امثال این‌ها ساخته می شود. چلنگری به عنوان هنر شكل دادن به فلز، در گذشته رونق قابل توجهی داشته است ولی نسل امروز با آن غریبه اند. علیرضا صیافی در اهواز از بازماندگان این پیشه فراموش شده است.