نگذارید صنایع خوزستان آسیب ببینند

 خوزستان از دیرباز دارای به موقعیت اقتصادی و با داشتن ذخایر عظیم نفت و گاز و معادن و رودخانه و بنادر و ... کانون توجه مسایل سیاسی، اجتماعی، اقتصادی و حتی ورزش معروف بود . این هم طبیعی است. وقتی سرزمینی این همه امتیاز و ویژگی و منفعت و سرمایه داشته باشد، به همان نسبت دولت ها یا مجموعه هایی قانونی و مجاز برای منفعت و درآمدزایی و استفاده ملی و عمومی درصدد دست یابی و دست درازی و منفعت طلبی بر می آیند.
از دوره فوران نفت در خوزستان، ورود کشورهای انگلیس و امریکا و روسیه و برای در اختیار گرفتن طلای سیاه و مبارزه و مقاومت دولت دکتر مصدق در ملی کردن آن می توان به اهمیت و جایگاه خوزستان در معادلات بین المللی، ملی و محلی و معاملات اقتصادی به خوبی پی برد.
وقتی که امروزه نگاهی به سرزمین خوزستان و رخسار مردم آن داشته باشیم به خوبی در می یابیم که حق و سهم آن ها از این همه منابع و درآمد ناچیز و نامحسوس است و مهم تر از آن در کنار آن در دوره ها دچار آسیب های دیگری نیز شده اند.
از منظر اجتماعی می بینیم، بیکاری و بیماری در این استان برای همه ما هویدا است و نیازی به تحقیق و تحلیل و استدلال نیست.
در بعد ورزشی هر ساله در بیشتر زمینه ها افت و پس روی داریم. وضعیت اقتصادی استان هم که حال و روز خوشی ندارد. بعد از نفت مردم خوزستان به رودخانه ها و دریاها و بنادر دل خوش کرده بودند. دیگران در کتاب های درسی می خوانند و ما خوزستانی ها می دیدیم که کارون پرآب ترین رود خاورمیانه است و بعد از نفت به این رود بزرگ و پر آب دل خوش کرده بودیم که اگر از نفت خبری ندیدیم با این آب خود و مزارع مان سیراب شدند. اما می بینیم که این سرمایه هم خیلی ها را به طمع انداخته و چند سالی است که پنهان و آشکار آن را برده و می برند تا کارون هم همانند صاحبان و مالکان و همسایگان و همنشینان نحیف و رنجور شود. بعد از این دو سرمایه و نعمت بزرگ یک نعمت سومی نیز در خوزستان متولد شد که ظهور آن مدیون آن دو ثروت و سرمایه یعنی نفت و آب است.
همه می دانیم بستر مناسب برای ساخت و احداث صنایع بزرگ جایی است که دارای آب فراوان، گاز و برق در آنجا وجود داشته باشد، یعنی صنایع بر یک سه پایه و سه ضلعی آب و گاز و برق بنا و پایدار می ماند که این سه اهرم و یا ویژگی در خوزستان وجود داشت به همین دلیل خوزستان و یا اهواز خیلی زود به یک استان یا شهر صنعتی تبدیل شد و صنایع بزرگی مانند صنایع فولاد، گروه ملی، نورد کاویان، لوله سازی خوزستان و ... ساخته شدند.
مردم خوزستان بعد از رنگ باختن امیدهای خود از آمدن درآمدهای نفتی بر سفره ها و یا اشتغال فرزندان خود در شرکت های نفتی و بهت از کوچک شدن و کم آب شدن کارون و انتقال آن به شهرها و کشورهای دیگر دل به صنایع بزرگی مانند گروه ملی و صنایع فولاد بستند که بخش عظیمی از خانواده های خوزستان را نان و توان و جانی می داد. اما می بینیم نزدیک به دو ماه است که جریان اختلاس 3 هزار میلیارد تومانی موسوم به اختلاس بزرگ، سایه ترس و یأس و ناامیدی بر صنایع استان افکنده است.
در مقدمه گفته بودم، سرزمینی که این همه ویژگی، ثروت و سرمایه را داشته باشد به همان نسبت که دست های سالمی برای کار و منفعت، تلاش می کنند دست های ناسالمی نیز برای سوء استفاده در حرکت اند که باید ورود دست های ناپاک را مورد بررسی و آسیب شناسی قرار داد.. خوزستان سرزمینی است که بنا به همین داشته ها خیلی ها را به طمع انداخته و خواهد انداخت. باید از این سرزمین به خوبی مراقبت و محافظت شود اما تا حالا چنین نشده است. در جریان سوء استفاده های مالی مرسوم به "سیدها" که چند سال پیش در مدت دو ماه بخش عظیمی از سرمایه های مردم خوزستان بخصوص اهوازی ها را به غارت بردند و آسیب های زیادی به مردم خوزستان وارد آمدکه هنوز آثار آن در بین خانواده ها وجود دارد. همان افراد تحت نام دیگر به نام خرید و فروش ماشین به صورت چکی در شادگان و ماهشهر فعالیت داشتند. بعد از یک وقفه ی کوتاه خیلی منسجم تر و تشکیلاتی تر در شهر اهواز شروع به فعالیت کرده و میلیاردها پول از جیب مردم بیرون کشیده و متواری شده اند، در حالی که بعد از آن اکثر مسولان محلی می گفتند که ما اطلاع از نیت این جریان داشتیم، ولی خواستیم تا سر فرصت آنها را دستگیر کنیم، اما کدام فرصت؟ چرا آنها بعد از همان سوء استفاده ها در شادگان و ماهشهر مجازات نشدند که تا با انرژی و توان بیشتر و تسهیلات گسترده تری به خوزستان و مردم این همه آسیب وارد نکنند؟ همان خریدار و یا مدیر اولی لوله سازی که وام یا تسهیلات داده بود، وقتی آن را در شرکت هزینه نکرد و یا آن را باز پس نداد. چرا به خریدار و مالک دومی آن تسهیلات را داد؟ آیا در این قضیه کارگرانی که اکنون 10 ماه حقوق نگرفته اند و به خود و خانواده هایشان آسیب رسیده است، مقصرند یا بانک ها که بستر و زمینه چنین سوء استفاده هایی را فراهم کرده بودند؟ پس باید در قضیه اختلاس 3 هزار میلیارد تومانی نیز سیستم بانکی را مقصر اصلی دانست. از روزی که این قضیه اختلاس بانکی عمومی و رسانه ای شد، مردم خوزستان بخصوص کارگران گروه ملی نیز احساس ترس و ناامنی شغلی را بالای سر خود می بینند؟ اینک که می بینیم آن سه هزار میلیارد به یک هزار میلیارد رسیده و شاید تا چند روز دیگر به نصف این برسد! پس آن همه سر و صدا برای چه بود؟ آیا تاوان آن همه حرف و جدال و کنایه و سنگینی این همه سر و صدا بر گرده ی کارگران خوزستانی نیست؟!
حالا که اختلاس به تبانی بانکی با خریدار یا سرمایه گذار تنزل پیدا کرده و آن هم از طریق سیستم معیوب و بیمار بانکی رخ داد که در اختلاس های بزرگ گذشته نیز چندین مورد آن را جامعه شاهد بود، چرا این بیماری اصلاح یا درمان نشد و عین جریان سوء استفاده های مالی موسوم به سیدها- که از خرید و فروش ماشین چکی در یک شهر کوچک شروع و تبدیل به یک تشکیلات بزرگتری با شعبه ها و دفترها و شرکت های صوری بیشتر و نیز غارت سرمایه خانواده های خوزستانی شد - تداوم یافت؟
وقتی از 123 میلیارد اختلاس یا جابجایی مالی از طریق سیستم بانکی فاضل خداداد به سه هزار میلیارد تومان امیر خسروی برسیم، نشان از آن دارد که نه تنها آن سیستم معیوب اصلاح و یا درمان نشده، بلکه نظارت بر آن نیز کم رنگ تر شده است؟ اما چرا خوزستان باید از این سیستم های معیوب و بیمار آسیب ببیند. حالا که قاضی اژه ای یک قاضی مستقل، مؤمن، متدین و فارغ از گرایش های سیاسی مسئول مستقیم پرونده 30 هزار میلیارد تومانی شده و تجربه و بررسی و محاکمه در پرونده های مشابه و بزرگتر و کوچکتر را دارد. مردم خوزستان و بخصوص خانواده های کارگری گروه ملی و دیگر صنایع خوزستانی انتظار دارند که ریشه های این جریان را پیدا کند و آن ها را بخشکاند و نگذارد آسیبی به جامعه کارگری و صنایع خوزستان وارد آید؟
در مقدمه به سرمایه، منابع و درآمد خوزستان اشاره کرده ام و این که استان خوزستان با این همه سرمایه و استعداد و توانایی خواسته یا ناخواسته مورد طمع واقع می شود و آسیب های وارده به نفت و آب و صنایع و مردم نیز به همین دلیل است و این بیشتر نشان از آن دارد که به خوبی از این سرمایه و ثروت محافظت نشده که چنین مورد سوء استفاده قرار می گیرد. انتظار مردم خوزستان این است که حداقل از این به بعد حافظان خوبی برای این استان زرخیز باشیم تا این زر را دیگران به شر برای خوزستانی ها تبدیل نکنند!باید خدمت آقای اژه ای اظهار داشت: در این قضیه و یا اختلاس بوی سیاسی به مشام می رسد و نباید از این حرف رنجیده خاطر شد و نسبتی و برچسبی خورد و هزینه ای بابت این حرف داد، زیرا وقتی با آن هیاهو و رقم های 3 هزار میلیاردی و یا بیشتر به اینجا برسیم که بگوییم آن مبلغ آب رفت و تا قطره نیز تنزل پیدا کند به خوبی در می یابیم که آن دعواهای حزبی و مچ گیری های سیاسی است که از حجت الاسلام و المسلمین اژه ای صادقانه درخواست داریم به عنوان یک قاضی مستقل چنانچه این برداشت حاصل شد خوزستان را از این جریانات بیرون بکشد، زیرا خوزستان دیگر میدانی برای اینگونه دعواها و بازی های سیاسی ندارد. زیرا میدان های خوزستان آزرده و بازنده از نفت و درآمدهای نفتی است. زخم خورده از جنگ است، تشنه از آب و دل شکسته از جریان موسوم به "سیدها" و مغبون از ورشکستگی لوله سازی و نیشکر هفت تپه و ... است. پس صنایع فولاد و گروه ملی دیگر تحملی و جایی برای این داغ تازه ندارد. جناب آقای اژه ای، قاضی محترم و مستقل! خوزستان بر سه پایه و یا ستون بلند استوار و سربلند بود. نفت و آب و صنایع فولاد. پایه های نفت و آب، لنگ و سست شده اند و تمام بار و فشار روی ستون صنایع افتاد. اینک اگر صنایع فولاد هم از این قضیه آسیب ببیند، خوزستان چگونه استوار و سربلند بماند؟! اگر چنین شد یا دیگران برای خوزستان جنبشی بخواهند، آنگاه است که نه تنها خوزستان آسیب خواهد دید، بلکه به کشور نیز آسیب خواهد رسید. پس اگر تاکنون از خوزستان زرخیر به درستی محافظت نشده تا در معرض سوء استفاده خواسته یا ناخواسته قرار گیرد، آیا وقت آن نرسیده است که همه از آن به خوبی محافظت نماییم؟