آزادی جاسوسان امريكايی و پرسش‌های بی پاسخ

يكي از مصاديق بارز و قديمي جرايم عليه امنيت جرم جاسوسي است ،كه معمولاً جرم سازمان يافته و در عين حال فراملي است
جرم جاسوسي به علت اينكه امنيت ملي يك كشور را هدف قرار مي دهد در سيستم قضايي اكثر كشورهاي دنيا با حساسيت خاصي مورد توجه قرار گرفته وبراي عبرت اشخاص ودولتهاي ديگر با مرتكبين جرم با اشد مجازات برخورد شده و كمترين اغماض و بخششي را در مورد جرم فوق اعمال مي نمايند به عنوان مثال نخستين خبري سياسي امنيتي كه رسانه هاي درسال نود اعلام كردند خبري بود كه شبكه العربي در مورد دستگيري جاسوسان ایران در كويت اعلام نمود اين شبكه در دهم فروردين سال نود اعلام کرده که دادگاه جنایی کویت سه ایرانی را به جرم جاسوسی در کشور های عرب حوزه خلیج فارس ، به مرگ محکوم کرده است . هر چند اين خبر از سوي ايران رد شد اما انتشار اينگونه اخبار حكايت از حساسيت كشورها در مورد جاسوسي از كشورشان را دارد.
اما پس از پيروزي انقلاب اسلامي وبيداري ملتهاي كشورهاي منطقه وترس استكبار از انتشار انقلاب اسلامي به ساير كشورهاو به خطر افتادن منافع آنان ،اين كشورها از ابزارهاي مختلفي براي متوقف كردن آن استفاده نمودند از جنگ هشت ساله گرفته تا ترور هاي مردم ومسولان نظام و ايجاد اختلاف بين اقشار مختلف مردم . اما استفاده از عوامل داخلي و خارجي جاسوسي از اين ملت و كشور ابزار هميشگي آنان بوده كه اكثر اين عوامل نيز به دام نيروهاي ايران افتاده و عمليات آنان خنثي شده است
در اين عرصه نيروهاي اطلاعاتي و امنيتي ايران تا كنون باندهاي متعدي را كشف نمودند كه برخي از عوامل سرويس هاي جاسوسي خود فروخته هاي ايراني و برخي ديگر نيز بيگانگاني بودند كه تحت عنواين مختلف وارد خاك مقدس ايران شده بودند .اما نكته اي كه همواره مورد تاكيد نظام و مردم بوده،برخورد قاطع و بدونه اغماض با اين عوامل بوده است كه در اكثر مواقع نيز اينگونه عمل شده است
با پشت سر گذاشتن تمامي تهديدهاي دشمنان و وپيمودن راههاي ترقي و پيشرفت در تمامي زمينه هاي علمي ،نظامي توسط ملت بزرگ ايران سران استكبار و دشمنان ملت و دولت ايران نيز همچنان بر استفاده از عوامل خود براي جاسوسي و ضربه زدن به كشو پاي مي فشارند كه با هوشياري عوامل اطلاعاتي و امنيتي تعدادي از آنان نيز در دام نيروهاي ايراني گرفتار شده اند اما به نظر مي رسد نه تنها برخورد قاطع با اين جاسوسان خارجي به عمل نيامده بلكه مورد اغماض و بخشش قرارمي گيرند به عنوان مثال در چند سال گذشته علي رغم اينكه نيروهاي جان بركف سپاه پاسداران انقلاب اسلامي با شجاعت گروهي از تفنگ داران انگليسي را كه به خاك مقدس جمهوري اسلامي تجاوز كرده بودند را به اسارت خود در آورده بودند و با نشان دادن تصاوير آنان دولت انگليس را تحقير نموده بودند را در يك اقدامي كه از آن بعنوان اقدام بشر دوستانه ودر راستاي نشان دادن رافت اسلامي ياد مي شد آزاد نموده و آن را هديه به انگلستان ناميدند و مدتي بعد نيز در دومقطع ديگر دو جاسوس زن را كه جرم آنها در دادگاه هاي ايران محرز و به حبس محكوم شده بودند نيز را آزاد نمودند .
در چند روز گذشته نيز در كمال ناباوري رسانه هاي گروهي اعلام نمودند دونفر از جاسوسان امريكا كه در دادگاه هاي ايران به زندان محكوم شده بودند درقبال اخذ وثيقه اي آزادخواهند شد ودر آستانه سفر رئيس جمهوري به امريكا به كشورشان باز خواهند گشت كه عده اي از آن هديه دولت ايران به مردم امريكا ياد نمودند .
اينگونه آزادي هاي افرادي كه براي ضربه زدن به امنيت و جان مردم ايران اجير شده اند سوالات متعددي در نزد افكار عمومي به وجود مي آورند عده اي مي پرسند اگر قرار است به خاطر مسائل انساني دست به آزادي اجير شده گان و دشمنان اين ملت مي زنيم چرا اين دولتها هم به خاطر مسئل انساني عمل متقابل انجام نمي دهند ؟
به طوري كه به اذعان گزارش آسوشیتدپرس در ژانویه ۲۰۱۰ میلادی ده‌ها ایرانی به اتهامات واهی در زندانهای آمریکا دوران محکومیت خود را می‌گذرانند. از میان این زندانیان می‌توان به شهرزاد امیرقلی خانی که در ماههای گذشته در شرایط بسیار دشوار و سخت تحت بازداشت و زندانی نیروهای آمریکایی بوده است اشاره کرد. علاوه بر او از سرنوشت افرادی مانند امیرحسین اردبیلی که در دسامبر ۲۰۰۹ میلادی به اتهام فروش فناوری نظامی به ایران به ۵ سال حبس محکوم شده بود و هم چنین بکتاش فتاحی تبعه ایرانی ساکن آمریکا که در آوریل‌‌ همان سال به اتهام تلاش برای صدور قطعات هواپیما به ایران بازداشت شده بود و یا دکتر علی امیرنظمی افشار دانشمند برجسته شیمی که به بهانه عدم پرداخت مالیات دستگیر و زندانی شده بود و بسیاری دیگر از زندانیان ایرانی در بند آمریکا، خبری در دست نیست.
افكار عمومي مي پرسند این قبیل اقدامات پر سر و صدا که عمدتاً ماهیتی ژورنالیستی برای رسانه های غربی پیدا می کنند با چه هدفی و توسط چه کسانی مدیریت و برنامه ریزی می شود؟
در مورد آزادي اين دوجاسوس بيان شده است كه اين جاسوسان با وثيقه پانصدهزار دلاري آزاد مي شوند سوال اين است معمولا اخذ وثيقه براي تضمين بازگشت متهمين مي باشد مگر قرار است جاسوسي كه به ده سال زندان محكوم شده است كشورخود را رها كرده و دوباربه سلولهاي زندان ايران باز گردد و اگر قرار نيست اين دوبه ايران بازگشته و مكافات عمل خود را ببينند گرفتن اين پانصدهزار دلار براي چيست ؟آيا با گرفتن پانصدهزاردلار از دولتهاي متجاوز اين پيام را به ديگران نخواهيم داد كه با خيال راحت جاسوس به ايرا ن بفرستند چرا كه با گرفتن مبالغي از جرم امنيتي آنان نيز خواهيم گذشت و امنيت ملي كشور را با مبالغي معاوضه خواهيم كرد؟
سوال ديگر اينكه با اين بخشش ها به كدام مرحله از عزت و غرور ملي در سطح افكار عمومي دنيا دست خواهيم يافت؟ و غربي ها نيز تحت تاثير عمل ما قرار گرفته و حركت مثبتي خواهند نمود مگر پس از آزادي سارا شورد امريكايي ها چه قدم مثبتي برداشتند مگر غيز اينكه ادعاهاي قبلي خود را تكرار كرده و با وقيحانه تر ين حالت خواستار آزادي دو جاسوس خود و ادعاي بيگناهي آنان را نكردند؟
مگر حفظ شان و عزت و كرامت اسلام در برخورد با كشورهاي ديگر و متخاصم و دشمنان يكي از اصول اساسي در ديپلماسي اسلامي نيست؟ پس دولت محترم براي دفاع از اين اصل و حفظ حرمت آن چه كاری انجام داده است؟ تفاوت شهرزاد با سارا شورد و رکسانا صابری و ديگر جاسوسان آزاد شده چيست؟ سارا شورد و رکسانا صابری که شائبه جاسوسی آنها مسلم به نظر می رسد آزاد شده و به کشور خود بازگشته اند ولی شهرزاد که بی‏گناه است و با فریب به آمریکا کشانده شد و دو بار به یک اتهام محاکمه شده است همچنان بعد از گذشت بیش از 3 سال در زندان بسر مي برد.
اگر قرار است به اين مسائل از بعد انساني نيز نگريسته شود چرا فقط به جاسوسان غربي از اين موهبت الهي و انساني برخوردار شوند و بيگاناهان ما همچنان در انگلستان و امريكا تحت شديد ترين فشارهاي روحي و جسمي نگاه داشته شوند و چرا دولت و دستگاه ديپلماسي ايران گام عملي در اين موارد برنداشته اند و بر اساس عرف ديپلماتيكي در موارد ي كه جاسوسان كشوري به دام دولت ديگري گرفتار مي شوند و اين عمل متقابل در كشوري ديگري رخ مي دهد معمولا در اينگونه موارد دولتها اينگونه زندانيان را با هم معاوضه مي كنند و هرچند كه ما اعتقادي نداريم ايرانياني كه در امريكا به جرم امنيتي و جاسوسي زنداني هستند جرمي مرتكب شده اند اما آيا نمي توانستيم امريكايي ها را وادار كنيم در مقابل جاسوسان خود ايرانيان در بند را به آغوش گرم خانواده هايشان برسانند .آيا فقط خانواده هاي جاسوسان غربي ها عواطف دارند و خانواده هاي زندايان ايراني دربند زندانهاي امريكايي احساسات و عواطف ندارند؟
و نكته آخر اينكه اين رويه به كجا منتهي خواهد شد آيا همچنان مابايد شاهد در اساارت ماندن هموطنان مظلوم و بي پناه در زندانهاي مخوف امريكا باشيم و جاسوسان امريكايي پس از تعرض به امنيت و حيثيت كشورمان با افتخار وارد خاك كشورشان شده و از آنان مانند قهرمانان استقبال شده و چشم خود را به اشكهاي فرزندان اسيرانمان در آمريكا ببينديم؟