فکر کردن به اینکه بعد از گذشت 22سال از پایان جنگ تحمیلی هنوز برخی مناطق به علت وجود مین غیر قابل سکونت است شاید سخت باشد اما این وضعیت در خرمشهر باعث عدم دسترسی به زمینهایی شده که روزگاری بهترین خرمای کشور را عرضه می کردند.

به گزارش مهر، هشت سال جنگ تحمیلی برای آبادان و خرمشهر به عنوان کانونهای اصلی جنگ تحمیلی عواقب فراوانی به همراه داشت که تا به امروز دامن این شهر را گرفته است. یکی از جدی ترین مشکلات به وجود آمده عدم مین زدایی کامل مناطق جنگی به خصوص در خرمشهر به عنوان مرکز درگیریها و حملات زمینی دو کشور به شمار می رود.
در همین خصوص وجود برخی زمینهای مملو از مین باعث شده که اراضی کشاورزی و مناطق مسکونی در خرمشهر با وجود گذشت 22 سال از پایان جنگ کماکمان در چنگال مینهای خنثی نشده باشند که این امر باعث شده امکان بازگشت به خانه برای برخی از روستائیان خرمشهر امکانپذیر نباشد.

نماینده مردم خرمشهر در مجلس در همین خصوص به خبرنگار مهر گفت: با وجود گذشت 22 سال از پایان جنگ تحمیلی هشت ساله هنوز 18 روستای این شهرستان خالی از سکنه است.

مصطفی مطورزاده اظهار داشت: به علت اینکه در هشت سال جنگ تحمیلی عملیات فراوانی در شهرستان خرمشهر از سوی دو طرف جنگ انجام شد، میادین مین و موانع جنگی فراوانی در این شهر در زمان جنگ ایجاد شد. پس از پایان جنگ زحمات فراوانی برای خنثی سازی مینهای باقیمانده از زمان جنگ از سوی رزمندگان ایران صورت گرفت ولی هنوز برخی مناطق این شهرستان با وجود مینهای خنثی نشده و منطقه جنگی بودن مواجه هستند.

18 روستای خرمشهر خالی از سکنه
 
مطورزاده ادامه داد: به همین دلیل اکنون 18 روستای مسیر شلمچه خالی از سکنه است و هیچ فعالیت کشاورزی و سکونتی در آنها صورت نمی گیرد. این روستاها منطقه جنگی محسوب می شوند و دارای مین هستند که البته با تلاشهای صورت گرفته در چند سال اخیر مقدمات رفع موانع سکونت و همچنین مین روبی آنها انجام شده تا ساکنان آنها به این مناطق مراجعه و زندگی خود را از سر بگیرند.

وی تاکید کرد: انتظار داریم دولت در این راه همکاری و همیاری بیشتری از خود نشان دهد تا مقدمات سکونت این خانواده در خانه اصلی خود فراهم شود و امکانات و زیرساختهای این اماکن با فوریت خاصی انجام شود.
 
مطورزاده تصریح کرد: مشکلات عدیده زندگی در شهرهای جنگی پس از پایان جنگ باعث شد بسیاری از مردم به شهر و خانه خود بازنگردند و طبق آمار موجود 50 درصد مردمی که با شروع جنگ به شهرهای دیگر مهاجرت کردند به شهرهای جنگ زده بازنگشتند.

عضو کمیسیون اقتصادی مجلس دلیل عدم بازگشت این مردم به شهر خود را دلایل متفاوتی می داند که از جلمه آنها به ناموفق بودن طرح بازسازی شهرهای جنگ زده اشاره کرد و گفت: مناطق جنگ زده به خصوص شهرهای آبادان و خرمشهر هیچگاه به جایگاه قبل از جنگ خود بازنگشتند به همین دلیل مردم رغبتی برای بازگشت به شهر خویش ندارند.

30 درصد شهر خرمشهر را مخروبه ها تشکیل می دهند
 
نماینده خرمشهر در مجلس شورای اسلامی تاکید کرد: وضعیت شهری مناطق جنگ زده هنوز به جایگاه سابق خود بازنگشته و با گذشت 22 سال از پایان جنگ هنوز 30 درصد شهر خرمشهر را ساختمانهای مخروبه یا زمینهای متروکه ناشی از جنگ تشکیل می دهد. در آبادان و سایر مناطق جنگی نیز وضعیت اینچنین است و رغبتی برای مردم نمی ماند که به شهر خود بازگردند.

یکی دیگر از مشکلات خرمشهر بعد از جنگ محصور شدن بخشی از زمینهای کشاورزی این شهرستان در میان مینها است که باعث شده مرغوب ترین خرمای کشور که زمانی به علت شیرینی خاک و وجود آب فراوان از این منطقه برداشت می شد اکنون بلااستفاده باشد زیرا وجود مینها در این نقطه از شهر باعث شده امکان تردد برای کسی مهیا نباشد.

12 کیلومتر نوار ساحلی در چنگال مین
 
نماینده خرمشهر در این خصوص گفت: 12 کیلومتر از زمینهای کشاورزی حدفاصل نهر عریض و نقطه صفر مرزی ایران و عراق در شلمچه هم اکنون با مشکل وجود مین مواجه است و امکان تردد برای مردم به خصوص صاحبان این زمینها ایجاد نشده است.

مطورزاده افزود: زمانی مرغوب ترین خرمای کشور از این منطقه برداشت می شد ولی اکنون درختان خرما به علت محصور بودن در میدان مین بدون استفاده هستند و کشور از وجود چنین خرمای مرغوبی بی نصیب است که انتظار داریم با تسریع عملیات مین روبی در این نقطه ضمن اینکه امکان بازگشت مردم به خانه های خود فراهم شود زمینهای کشاورزی این نقطه هم آباد شود.

وی در خصوص عملیات مین زدایی در خرمشهر گفت: البته نباید از حق گذشت و باید نیمه پرلیوان را هم دید زیرا در دو سال گذشته وزارتخانه های کشور و دفاع با همراهی سازمان منطقه آزاد اروند قدمهای مثبتی برای مین روبی در خرمشهر برداشته باشند که ما ضمن تقدیر از این فعالیتها انتظار تسریع در اجرای عملیات را داریم.

نماینده مردم خرمشهر اظهار داشت: شهرهای آبادان و خرمشهر و در کل استان خوزستان در طول جنگ در خط مقدم دفاع از خاک و وطن قرار گرفتند و برخلاف سایر شهرهای ایران که در این زمان به برکت پیروزی انقلاب اسلامی راه پیشرفت و توسعه را به سرعت طی می کردند صدمات فراوانی متحمل شدند بنابراین اکنون روا نیست که این شهر با زخمهای ناشی از جنگ پس از 22 سال به حال خود رها شوند زیرا مردم این مناطق اکنون انتظار دارند دولتها برای حل مشکلاتشان قدمهای محکم تری بردارند و این انتظار، خواسته بیهوده ای نیست زیرا حق این مردم نجیب و رنج دیده بیش از این است.