قهرمان وزنه‌برداری جهان این روزها در شرایط روانی خوبی به سر نمی‌برد و حتی از سالن‌های وزنه‌برداری نیز گریزان است.

کیانوش رستمی تنها وزنه‌برداری بود که در مسابقه‌های جهانی 2014 توانست پرچم ایران را به اهتزاز درآورد اما تنها قهرمانی هم هست که وقتی به ایران بازگشت در فرودگاه به جای حلقه‌های گلی باید برایش آماده می‌کردند و مسئولانی که باید انتظار آمدنش را می‌کشیدند با سالن خالی روبه‌رو شد. همین اتفاق باعث شد رستمی فکر کند مدال طلای او برای هیچ کس ارزش نداشته است. رسیدگی‌های نه چندان چشمگیر بعد از مسابقات جهانی نیز مزید بر این شد تا از صحبت‌های قهرمان جهان این روزها بوی خداحافظی به مشام برسد.

کیانوش رستمی که بی‌انگیزگی بیش از هر چیزی در حرف‌هایش نمایان است در گفت‌وگویی اعلام کرد که هیچ برنامه‌ریزی برای سال آینده و حتی المپیک ندارد و حتی پایش را داخل هیچ سالن وزنه‌برداری نگذاشته چرا که با دیدن وزنه روحیه‌اش خراب می‌شود.

مشروح گفت‌وگو با رستمی را در ادامه می‌خوانید:

* بهداد سلیمی کم‌کم تمرین‌های خود را آغاز کرده، کیانوش رستمی از چه زمانی به او ملحق می‌شود؟

شاید روحیه بهداد سلیمی آن قدر خوب است که می‌خواهد برای جهانی سال آینده بهتر کار کند. به علت اتفاقی که امسال برایش افتاد و مدال طلایش به نقره تبدیل شد، اما من از وقتی برگشتم روحیه‌ام را از دست دادم. حتی در این مدت در هیچ سالنی وزنه‌برداری هم حاضر نشدم چرا که وزنه را می‌بینم روحیه‌ام خراب می‌شود.

* کسی باید این شرایط را داشته باشد که در جهانی ناکام بوده، شما که با خوش‌رنگ‌ترین مدال برگشتید؟

من با عشق رفتم و مدال گرفتم و دیدگاهم نسبت به مدالم خیلی فرق می‌کرد اما بعد از آن چیزهایی به وجود آمد که دوست ندارم دیگر به آنها فکر کنم. در حال حاضر تنها موضوعی که برایم اهمیت دارد تحصیل است. می‌خواهم هرچه زودتر در تحصیل به آنچه که مد نظرم است برسم. ان‌شاءالله در چند سال آینده بتوانم کسی باشم که ورزشکاران کشورم را کمک کنم.

* یعنی قهرمان جهان برای سال آینده هیچ برنامه‌ریزی نکرده است؟

برای جهانی سال آینده و المپیک هیچ فکر نکرده‌ام چرا که از لحاظ روحی شارژ نشدم که بخواهم به این موضوع فکر کنم. بارها گفته‌ام از لحاظ بدنی شرایطی دارم که می‌خواهم 4 مدال المپیک را بر گردن داشته باشم، خیلی هم دوست داشتم این تصمیم را عملی کنم و یکی از آرزوهای قلبی‌ام بود اما این که نمی‌شود تقصیر من نیست، شرایطم اجازه نمی‌دهد که بخواهم این تصمیم را عملی کنم.

* این که شرایط‌تان اجازه نمی‌دهد مربوط به مسائل مالی است؟

هم مالی و هم روانی. من از همه لحاظ حمایت نشدم.

* خواسته کیانوش رستمی چه چیز بوده که به آن توجه نشده و الان او را اینقدر بی‌انگیزه کرده است؟

در بازی‌های آسیای مدال طلای من نقره شد اما به چشم کسی نیامد چرا این اتفاق برای کیانوش رستمی رخ داد. پس از اینچئون در مسابقه‌های جهانی شرکت کردم و قهرمان شدم در حالی که قهرمان بازی‌های آسیایی اصلا نتوانست به مدال برسد. من تنها کسی بودم که پرچم ایران را در جهانی به اهتزاز درآوردم اما وقتی به ایران برگشتم کسی به پیشوازم نیامد. مدال من متعلق به حضرت معصومه بود اما به این دیدگاه هم احترام نگذاشتند. در واقع رسیدگی آنچنانی که در حد قهرمان جهان باشد به من نشد. با این حال از مسئولان استان کرمانشاه که به من 5 سکه دادند تشکر می‌کنم. من اولین ورزشکار استان کرمانشاه هستم که مدال المپیک گرفتم و بعد از سه سال نیز پرچم ایران را در مسابقه‌های جهانی به اهتزاز درآورده ام. مسئولان نیز خیلی خوب به من رسیدگی کردند و از مسئولان شهرم و کشورم بابت رسیدگی‌شان تشکر می‌کنم. هرچه تشکر کنم باز هم کم است. در حال حاضر نیز انگیزه‌ام برای کسب مدال و حتی رفتن به مسابقه‌های سال آینده خیلی کم شده است. پناه بر خدا. امیدوارم در وزنه‌برداری کسانی باشند که سال آینده بهترین مدال را به دست آورند و بهترین عملکرد را داشته باشند.

* حرف‌هایتان بوی خداحافظی می‌دهد، فکر نمی‌کنید خداحافظی برای شما آن هم در این مقطع زمانی خیلی زود باشد؟

خیلی زود است. کیانوش رستمی کم سن و سال‌ترین وزنه‌بردار مدال‌آور است و حتی در این چند ساله بهترین وزنه‌بردار ایران هم بوده است. 2 طلا و یک برنز بزرگسالان جهان و یک برنز المپیک دارم. کارنامه مدالی‌ام در رده جوانان به کنار، خیلی دوست داشتم تعداد مدال‌هایم بیشتر از این شود اما انگار قرار نیست این اتفاق رخ دهد. نهایت تا 20 روز دیگر همه چیز درست نشود نمی‌توانم در مسابقه‌های جهانی سال آینده شرکت کنم و المپیک را هم از دست می‌دهم. در حالی که استان کرمانشاه به این مدال المپیک احتیاج دارد. البته امیدوارم چندین مدال المپیک برای کرمانشاه به دست آید و این موضوع باعث افتخار من هم شود. در این 20 روز که از امروز آغاز می‌شود همه چیز مشخص می‌شود که کیانوش رستمی مسابقه می‌رود یا نه.

* انتظار دارید در این 20 روز چه اتفاقی رخ دهد؟

منتظر چیزی نیستم. البته مگر معجزه شود وگرنه جزو محالات است اتفاقی بیفتد.

* فکر نمی‌کنید ممکن است در آینده بابت تصمیم خود پشیمان شوید؟

پشیمان نمی‌شوم چون وزنه‌برداری رشته سنگین و سختی است و هر روز آن با بدن‌درد و بدبختی می‌گذرد. رشته‌ای است که سلامت و قشنگی ندارد و این را تمام وزنه‌برداران می‌دانند. شاید کسی که وزنه را لمس نکرده که چقدر سنگین و سخت است متوجه نشود وزنه‌بردار چه دردی می‌کشد. کاش مسئولان یک بار سر تمرین‌های ما می‌آمدند و می‌دیدند که می‌توانند وزنه 100 کیلویی را فقط از زمین بلند کنند یا خیر. می‌دیدند واقعا می‌شود چنین کاری کنند؟