باسمه تعالی
بنده منابع فقهی و کلامی و نحوی و صرفی را چه منابع اهل سنت و چه شیعه ی امامیه اثنی عشریه ایدهم الله تعالی را گشتم
ولی حتی یک روایت و بار دیگر عرض می کنم یک روایت را پیدا نکردم که ذکر "يا طيهور و يا طيهار" در آن موجود باشد
همچنین حقیر تقریبا تمام کتب صرفی را جستجو کردم و همچنین کتب لغت را ولی برای ماده "طهر" چنین مشتقاتی پیدا نکردم
و می دانیم استعمالات شارع مقدس به زبان عربی فصیح و مبین وبه همان زبانی که تکلم می شده می باشد البته در اوج فصاحت چطور ممکن است رسول مکرم صلی الله علیه و آله یا ائمه هدی سلام الله علیهم از لغت شاذ ویا نعوذ بالله لفظ مهمل برای ذکر خداوند متعال استفاده کنند(البته هنگامی که به عربی تکلم می فرموده اند نه غیر آن زبان)در حالی که آنان افصح المتکلمین هستند و از لغات شاذ ویا مهمل استفاده نمی کرده اند کما ذلک ظاهر فی اقوالهم و احادیثهم؟
ودر عین حالی که کمال تعظیم را به ایشان می گذارم ولیکن به ضرس قاطع عرض می کنم که در لغت عرب چنین چیزی وجود ندارد و اصلا استعمال نشده و شارع هم به عربی مبین تکلم میفرماید به فرض اگر یکی از معصومین این ذکر را می فرمودند باید حاضرین در مجلس از آن حضرت سوال می کردند" ما معنی قولک یا طیهور ویا طیهار یا سیدی لان هذین فقرتین لن تستعملا قبلا" واین داعی می شد که حداقل آن را نقل کنند
و بنابر آیه سبْحَانَ اللَّهِ عَمَّا يَصِفُونَ إِلَّا عِبَادَ اللَّهِ الْمُخْلَصِينَ ( سوره صافات ، آیات 159 و 160 ) که علامه طباطبایی در موارد مختلف در المیزان المخلصین -بفتح اللام- را به معصومین تعبیر نموده اند نه غیر معصوم یعنی فرموده مخلصین همان انبیا و امامان هستند پس آیه این را میرساند که وصفی که از لسان غیر معصوم خارج شود نه تنها معتبر نیست بلکه خداوند از آن تنزه جسته است پس الفاظی که به عنوان وصف برای خداوند تعالی استعمال می شوند اگر مطمئن نباشیم که از معصوم صادر شده به کار بردن آنها جدا مبتلا به اشکال است
مرجع تقلید وظیفه اش اصلا این است که از چیزهایی که واضح البطلان است انتقاد کند من با قاطعیت می گویم که طبق تحقیقات چندین روزه بنده از حدود 400000 کتب شیعه وسنی حتی یک لغت که مفردات ذکر "یا طیهور یا طیهار" در آن باشد پیدا نکردم حالا این مرجع تقلید بزرگوار آمده و همین را فرموده آیا بهتر نیست که شما اعتراف به اشتباه خود بکنید؟