شاعر خردسال:شعر را خداوند الهام می‌كند

فروغ داوودي، شاعر خردسال، متولد سال 1380 است كه نخستين مجموعه شعر خود را در سن هفت سالگي با نام "من شاعر متولد شده‌ام" به چاپ رسانده است.
 
او در گفت‌وگو ايسنا،بيان كرد: من همه شعرهايم را دوست دارم چون هر كدام از آن‌ها لحظه تولد خاصي داشته‌اند به طوري كه براي سرايش بخشي از آن‌ها گريه كرده‌ام. به دليل اين كه شعر آسماني هستند. به اين معنا كه خداوند آن‌ها را به شاعران الهام مي‌كند.

وي افزود: هنگام سرايش برخي از شعرهايم به طور ناخودآگاه اشك در چشم‌هايم جمع مي‌شود. شايد به خاطر اين كه بعضي از شعرهايم درباره خدا، مناظر و كودك است. من احساس مي‌كنم اين‌ها حرف من نيست بلكه به من الهام می‌شوند.

او، در پاسخ به اين پرسش كه بيشتر شعر كدام يك از شاعران را دوست دارد، گفت: شعرهاي شاعراني همچون عرفان نظر‌آهاری، ثريا داوودي، حافظ، سهراب سپهري ، فروغ فرخ‌زاد، سعدي و فاضل نظري را خيلي دوست دارم و تا حدودي موفق به حفظ شعرهاي حافظ شده‌ام.

داوودی ادامه داد: اولين شعري كه سرودم در مدرسه و سر كلاس اول ابتدايي بود. در كتاب بنويسيم‌ ما پرسيده شده اگر دو بال داشتيد مي‌خواستيد به كجا سفر كنيد؟ من هم اولين شعرم كه با نام "دو بال زيبا دارم" را سرودم. در واقع مشوق اصلي و كسي كه من را كشف كرد معلم سال اول ابتدايي من خانم رضايي بود.

او يادآور شد: پس از آن بود كه خاله‌ام وبلاگي برايم ساخت و شروع به شعر گفتن كردم و به شعر گفتن علاقه‌مند شدم. شعر گفتن را دوست دارم. بيش‌تر دوست دارم شعر نو بگويم. اگر كتاب بخوانم و حس خاصي به من دست بدهد و جاي خلوتي باشم قادر به شعر گفتن مي‌شوم به ويژه در حيات خانه‌مان كه پر از درخت و گل است. شعر مي‌گويم چون شعر باصفا است و من آن را دوست دارم.

داوودي توضيح داد: خودم زمينه‌هاي سرودنم را فراهم مي‌كنم. مثلا رو‌ تاب حيات خانه‌مان مي‌نشينم و تصميم به شعر گفتن مي‌گيرم. چون شعر الهي است به من الهام مي‌شود. خودم نمي‌توانم موضوعش را انتخاب كنم.

اين شاعر خردسال، كه معتقد است شعرهايش الهي و مقدس است، در اين باره بيان كرد: هر جا كه شعر‌هايم را خوانده‌ام براي كسي قابل قبول نبوده و مي‌گفتند اين شعرها در حد يك بچه نيست. دليل ديگر اين كه اين شعرها از درون من خارج مي‌شود و هيچ دخالتي در سرايش آن‌ها ندارم بلكه خودشان به من الهام مي‌شوند و من تنها آن‌ها را اصلاح مي‌كنم.

وي ادامه داد: خيلي دوست دارم شعر گفتن‌ام را ادامه بدهم. بيش‌تر علاقه‌مندم كه درباره خدا، فرشتگان، بچه‌ها و مناظر طبيعي شعر بگويم. البته من از دوران كودكي شعر مي‌گفتم اما كسي متوجه آن‌ها نمي‌شد. پس از مدرسه رفتن يعني از سال اول ابتدايي بود كه همه متوجه شدند من شاعرم.