مدیرجهاد کشاورزی آبادان جزئیات هجوم گرازهای وحشی را به خرمشهر و آبادان تشریح کرد.

در سال‌های اخیر حیوانات وحشی با هجوم به مزارع کشاورزی شهرستان آبادان آسیب‌های جدی به صنعت کشاورزی این شهر وارد می کنند.

یکی از این دسته حیوانات وحشی که از سال‌های گذشته در مقاطعی به مزارع آبادان یورش می‌برد، گراز است.

در روزهای گذشته با انعکاس مجدد خبرهایی مبنی بر خسارات گرازها به مزارع کشاورزی منطقه با رضا پلنگ زا، مدیر جهادکشاورزی شهرستان آبادان به گفت‌وگو نشستیم.

در ابتدای گفت‌وگو بفرمائید که مشکل هجوم حیوانات وحشی به مزارع و نخیلات آبادان از چه زمانی آغاز شده است؟

این بحث اصلا چیز جدیدی نیست، این مشکل بعد از دوران جنگ تحمیلی و برگشت کشاورزان به زمین هایشان همواره گریبان‌گیر آنان بوده است.

از روزی که کشاورزان برای کشت به زمین‌های خود باز گشتند با مشکل هجوم حیوانات وحشی به‌ویژه گراز رو‌به‌رو شدند و هر چه می‌کارند این حیوان تخریب می‌کند.

به‌دلیل وجود اراضی کشاورزی متروکه، کثرت نیزارهای روئیده شده در انهاری که لایروبی نشده‌اند و دژ خاکی حاشیه رودخانه، تعداد گرازهای وحشی و زاد و ولد آن‌ها رو به رشد است.

کشاورزان به جای نخل‌های مرده پاجوش‌هایی می‌کارند تا جایگزین آن نخل شود، گرازها هم با هجوم به زمین‌ها این پاجوش‌ها را کنده و می خورند، این حیوان با دندان‌های خود همه چیز را می‌شکافد، گاهی هم علاوه بر پاجوش‌ها به نخل‌های هم کوچک رحم نکرده و تیشه به ریشه نخل زده و آن را نابود می‌کند.

 این حیوانات معمولاً چه تلفاتی به مزارع وارد می‌کنند؟

 بیشتر خوراک گراز هسته یا مغز داخلی نخیلات و آوند‌های چوبی گیاه و بافت های داخلی آن هاست و با خوردن آن سبب می شود نخل به اصطلاح مرده و خشک شود.

آسیبی که کشاورزان از این حیوان متحمل می شوند محدود به نخیلات نبوده بلکه میانه کاری های بین نخیلات را هر چه که باشد شامل می شود.

یک گراز می تواند تا 10 متر مربع از زمین کشاورزی را نابود کرده و محصولات آن را از بین ببرد، شما حساب کنید که در جمعیت بالا چه خسارتی به زمین های کشاورزان وارد می کند.

بر اساس برآوردهای ما سالانه چیزی در حدود 850 تا 900 میلیون تومان خسارت به مردم آبادان از حمله حیوانات وحشی  وارد می شود.

سئوالی که الان مطرح بوده این است که به طور کلی سروکله گرازها از کجا پیداشده است؟

اگر شما به صورت تصادفی یک شب هم به زمین های کشاورزی سری بزنید به صراحت می توان گفت که صد در صد این حیوان را مشاهده خواهید کرد که این موضوع که نشان از جمعیت بالای این حیوان در منطقه دارد.

زیستگاه اصلی این حیوان در اصل کشور عراق بوده است. مناطقی که در ابتدای آن سوی اروند رود وجود دارند و در حال حاضر بدون سکنه هستند. گراز ها با شنا کردن و عبور از عرض این رودخانه به مناطق ما می آیند و در صورتی که خطری حس کنند نیز به آن طرف رودخانه باز می گردند.

برای حل این مشکل چه اقداماتی انجام شده است؟

در این چند سال راهکارهای مختلفی پیشنهاد و بررسی شد که یکی از این راهکارها شکار این حیوانات البته با مجوز است که این روش به صورت مقطعی تا حدی در کاهش جمعیت گراز ها موثر بوده منتها شکار هم مسائل و مشکلات خودش را دارد.

از آن جایی که این جانور از نظر شرعی نجس است جابه جایی لاشه این حیوان با توجه به وزن بالایی هم که دارد مشکل است. تصور کنید تعداد زیادی گراز به زمین هجوم بیاورند و کشاورز تعدادی از آن ها را شکار کند، جابه جایی و دفن لاشه های این حیوانات زمان زیادی از وقت کشاورز را می گیرد و تداوم این کار در چندین شب برای کشاورز کاری طاقت فرسا و غیر عملی است.

 بحث شکار گرازها به کجا رسید؟

در این زمینه پیشنهاد تشکیل اکیپ های شکاری متشکل از اقلیت های مذهبی را دادیم تا بیایند و لاشه را بردارند و به مصارفی که در شرع خودشان حلال است برسانند. این کار در حدود دو سال قبل انجام شد و نزدیک به 2 ماه شکار کردند اما با توجه به اسکان این اقلیت ها در شهر های دورتر، استقرار این افراد در این شهر برایشان مشکل بود و در نتیجه به محل سکونت خود برگشتند.

پیشنهاد دیگری حصار کشی ساحل اروند بود  که این منطقه به طول تقریبی 110 کیلومتراز ابتدای اروند در آبادان تا قسمتی از عراق به نام قمیجه را شامل می شود. این حصار کشی را برآورد هزینه کردیم و این کار علاوه بر جلوگیری از ورود گرازها سبب حفظ امنیت در مرز می شود و در این زمینه به یگان های مرزی ما کمک می‌کند.

رایزنی‌های زیادی حتی در سطح وزارت خانه انجام دادیم. تحقیق در این زمینه در حال انجام است و امیدواریم جزئیات و برآوردهای مالی این طرح مشخص عملیاتی شود تا کشاورزی در آبادان رونق بیشتری بگیرد.