شاید بتوان رفتار آقای علی ناصری را در جلسه ی روز شنبه شورای شهر اهواز تندترین رفتار اعضای شورای شهر در دوره ی چهارم آن نامید. از پیش هم معلوم بود که جلسه ی روز پانزدهم شهریور جلسه ای عادی نخواهد بود. حتی با توجه به پیشامدهای رخ داده قبل از جلسه می توانستم پیش بینی کنم که یکی از معترضان جلسه جناب آقای علی ناصری باشند. با این همه اما هیچ کدام از ما خبرنگارانی که در آن سالن نشسته بودیم انتظار نداشتیم که شعله های اعتراض ناصری آن قدر باشند که سالن جلسات گنجایش آن ها را نداشته و این نماینده ی محترم مجبور شود برای لحظاتی سالن را ترک کرده تا بلکه آبی که به دست و روی خودش می زند کمی از این آتش پر لهیب بکاهد. اگر چه سردار ناصری تا حدی من و امثال من را به حرکت هایی از این قبیل عادت داده بود اما چند نکته ای در باب رفتارشان و گفتارشان هست که چه بسا سودمند باشند اگر آن ها را بنگارم.



1.    اگرچه انتقاد حق مسلم هر کدام از اعضای شورای شهر است اما دوستان عضو شورای شهر باید به یاد داشته باشند که صحن شورا نماد رفتار مدنی است و صحنه ای است که همگان رفتار سیاسی و اجتماعی را از آن الگو برداری می کنند. بر همین مبنا هم رعایت نزاکت در گفتار و استناد در سخنان و متانت در رفتار باید سرلوحه ی کار هر کدام از اعضای محترم قرار بگیرد. سالن شورای شهر یک سراسربین است که همه ی شهروندان می توانند آن را دیده و از آن ادبیات سیاسی و فرهنگی و شیوه ی کنش را بیاموزند و این مسئولیت نمایندگان عزیز را کمی بیشتر می کند؛ چه رسد به این که فرد مورد نظر یکی از سرداران جنگ هشت ساله ی ما نیز باشند. از همین منظر هم حرکت های تند و تیز جناب آقای ناصری، واژه های به کار رفته از سوی وی و برافروخته شدن ایشان را می توان مورد انتقاد قرار داد و به ایشان عرض کرد که خیلی آرام تر و متین تر نیز می توان با دوستان سخن گفت و ادب گفت و گو را محترم شمرد. آن چنان که من می دانم جناب آقای ناصری در روزگار جنگ یکی از فرماندهان ما بوده اند؛ سؤالی که به ذهنم می رسد آن است که آیا در آن روزها هم واکنش ها و تصمیم گیری های ایشان همین قدر انفجاری و تند و تیز بودند؟

2.    جناب آقای ناصری عزیز در چند جا از گفته های آتشین خود سخن از تحقیق و تفحص از شهرداری کرده و وعده داده اند که سال دوم شورای چهارم سال تحقیق و تفحص از تمام زوایای شهرداری باشد تا مگر ریگ های موجود در کفش های بعضی ها را بیابند. باز لحن گفتار ایشان و واژه هایی که این جا و آن جای سخنان او می شد دید نشان از آن داشت که ایشان از وجود این ریگ ها اطمینان کافی دارند و از سر همین اطمینان به مدیران شهرداری وعده ی تحقیق و تفحص می دهند. در این که درخواست تحقیق و تفحص از شهرداری از اختیارات شورای شهر است شکی نیست. در این هم شکی نیست که احتمالا شهرداری و در رأس آن آقای سید خلف موسوی از این درخواست استقبال می کنند. اما گمان می کنم که تحقیق و تفحص از شهرداری ابزارها و راهکارهای خودش را داشته باشد و به صرف درخواست یک عضو این کار انجام نشود. افزون بر این اگر قرار بر انجام تفحصی باشد این کار باید به دست اعضایی انجام گیرد که پیش از دادرسی حکم صادر نکرده باشند و جناب آقای ناصری حکم خود را پیشاپیش صادر کرده اند. کاش آقای ناصری که دیروز حکم گناهکاری صادر کردند یا موارد نقض قانون را یا دست کم یکی دو مورد را ذکر می کردند تا افکار عمومی را تنویر کرده باشند یا دست کم زبان در کام می کشیدند و پیش از تحقیق و تفحص کسی را متهم نمی کردند تا بعدها پیامدهای قانونی این اعلام اتهام(بخوانید تهمت) دامنگیر وی نگردد.

3.    شاید مهم ترین ادعای آقای ناصری عزیز در سخنان دیروز وی ادعای دخالت شهردار در امور شورای شهر باشد. ایشان سید خلف موسوی را به اعمال نفوذ متهم نموده و از ایشان خواسته اند که دست از لجاجت بردارند و بگذارند که هیئت رئیسه آزادانه انتخاب شوند. شاید لب مطلب هم همین جا باشد. جهت تنویر افکار عمومی چند نکته را در این باب گوشزد می کنم:

الف: جناب آقای ناصری که اکنون بیرق مخالفت با هیئت رئیسه ی شورای شهر را در دست گرفته اند بهتر است برای بنده و دیگر شهروندان بیان کنند که از چه هنگام خواهان تغییر این هیئت رئیسه بوده اند؟ تا آن جا که من اطلاع دارم ایشان در روز یازدهم شهریور به جرگه ی مخالفان آقای علاسوند پیوستند. در جلسه ای که فراکسیون موافق ابقای هیئت رئیسه شب قبل از آن در منزل یکی از اعضای محترم شورای شهر و البته بدون حضور شهردار یا نماینده ای از ایشان برگزار شده بود و تا ساعت های پایانی شب نیز ادامه داشت وی نیز به عنوان یکی از اعضای فراکسیون موافق حضور داشته و در تایید این موافقت نیز حرف هایی زده اند. پس بهتر است به ما بگویند این فشارها از سوی شهردار از چه جنسی بوده و دقیقا چه زمانی رخ داده است؟

ب: روز بعد از آن البته دیداری در جایی حوالی شهرک برق بین ایشان و گروهی از فعالان اجتماعی و سیاسی و باز بدون حضور شهردار رخ می دهد و طی آن، دوستان که گویا از تغییر ناصرخسرویی آقای ناصری شگفت زده شده بودند سعی می کنند وی را قانع کنند که دوباره به فراکسیون موافق بپیوندد اما جناب آقای ناصری آن چنان در مذمت شهرداری سخن به میان می آورند و از تخلفات مدیران آن گله می کنند که دیگران امید به بازگشت وی را از دست می دهند. آن جلسه هم تا ساعت های پایانی شب به درازا می کشد بی آن که نتیجه ای عاید دوستان شود. بعد از آن جلسه پرسشی که پیش آمد آن بود که در طی این 24 ساعت چه پیش آمد که جناب آقای ناصری صد و هشتاد درجه تغییر موضع دادند؟ آیا حقیقت در آن شب بر وی جلوه نمود یا آن که چیزهای دیگری در کار بودند؟

ج: تنها گفت و گویی که طی این مدت بین ایشان و شهردار رخ داد را می توان آن گفت و گویی شمرد که پس از تغییر موضع علی ناصری در دفتر شهردار رخ داده و آن چنان که پیداست جناب آقای ناصری در آن از شهردار خواسته اند برای عدول از موضع جدید خویش به فراکسیون موافقان اعمال نفوذ کنند تا آقای ناصری گزینه ی آن ها برای نیابت شورای شهر باشد. وی در این دیدار تاکید می کند که تنها در این صورت خواهد بود که وی دوباره به صف موافقان ابقای رئیس شورای شهر خواهد پیوست. پاسخ شهردار نیز به این درخواست ناصری باز به شهادت حاضران پاسخی منفی بود. شاهد مدعا نیز سخنان گلایه آمیز وی در آخرین گعده ی شبانه اش با اعضای فراکسیون در منزل عضو محترم شورای شهر ج - خ بود که نشان از خواست وی برای دستیابی به نیابت رئیس شورای شهر داشت. خواستی که همان شب از سوی اکثریت رد شد و همین هم شد سببی برای قهر ناصری و آن تغییر ناصرخسرویی رخ داده در دیدگاه وی. بعد از آن بود که علی ناصری سخن از تخلفات گسترده ی شهرداری نمود و مدارک موجود نزد خود را گوشزد کرد. اما این که آن مدارک قبل از آن کجا بودند پرسشی است که جستن پاسخی برای آن سهل ممتنع است.

4.    چه بسا این تغییر موضع ناگهانی برای برخی از دوستان امری غریب و بی سابقه بود اما کمی دقت در رفتار آقای ناصری از همان آغاز به کار شورای شهر می تواند مدلی تبیینی از تغییر موضع مدام ایشان در اختیار ما بنهد؛ تغییر موضعی که درست از همان شب نخست بعد از انتخابات و گسستنش از لیست حامی خویش رخ داد و چند باری هم تکرار شد. اما مهم تر از آن یافتن انگیزه های این تغییر موضع مدام است. این امر ما را یاری می کند که در جایگاه دیگر موضعگیری وی را بتوانیم پیش بینی کنیم تا این همه از تغییر ناگهانی و یک شبه ی دیدگاه های ایشان شوکه نگردیم.

5.    دست آخر این که فارغ از همه ی این ها جنای آقای ناصری عزیز ما باید بیش از همه ی اعضای شورای شهر قدر اخلاق سیاسی را بدانند و حتی به وقت انتقاد نیز اخلاق مدنی و گفت و گویی را بیش از همگان مراعات کنند تا همچنان اسوه ی ما جوانان و نو رسیدگان به صحنه ی کنش اجتماعی و سیاسی به شمار آیند. در این میان هم متهم کردن مدام، بی آن که سند و مورد عینی در میان باشد و بسنده کردن به "بگم بگم" ها شیوه ای است نخ نما و مذموم که با توجه به اصول اسلامی اخلاق باید به آن پشت نمود. درباره ی تحقیق و تفحص هم البته این از حقوق مسلم ایشان است و هیچ کس با آن مخالفتی ندارد اما چه بهتر که هم از راه های قانونی و حکیمانه ی آن انجام گیرد و هم فراگیر باشد و رفتار شورای شهر را هم در بر گیرد تا بتوان انصاف را رعایت نمود. در زمینه ی اعمال نفوذ هم به نظر می رسد که همگان و از جمله خود اعضای شورای شهر باید از این امر دوری کرده و به عنوان مثال تلاش نکنند در یک گفت و گوی تلفنی رأی اعضای موافق را به صورت چکی خریداری کنند.

گفت و گو آیین درویشی نبود
ور نه با تو ماجــراها داشتیـم