خوزنیوز/ بهزاد شیخی: دفاع از سردار علی ناصری، یک وظیفه ملی و میهنی و بلکه یک فریضه دینی نسبت به شخصیتی است که دین بزرگی بر گردن همه ما دارد.

من سال هاست که روایت گر مردان و زنانی هستم که در هشت سال دفاع مقدس، حماسه ساز آن دوران بوده و اگر هرکدام از آنها همچون امروزِ علی ناصری، آماج حملات غیرمنصفانه می شدند، باز هم وظیفه داشتم تا این دفاع را انجام دهم.

نوشته شد که علی ناصری قهرمانی برای همیشه ملت ایران است و این یک حقیقت غیرقابل انکار است که امیدوارم آنهایی که نادانسته خدشه بر قامت این قهرمان می زنند به آن پی ببرند. اما اجازه بدهید که نکته ای بر آنچه خوزنیوز آورده است، اضافه کنم.

در کشورامریکا، سربازانی که از جنگ بازمی گردند، از همان لحظه ورود شان، عنوان قهرمان را بدست می آورند. آنها نه در خاک کشور خودشان بلکه در یک کشور بیگانه اما برای منافع کشورشان جنگیده و بسیارشان حتی با یک آرمان و ایدئولوژی بر این راه پای نگذاشته اند. الان بیش 40 سال است که سربازان آمریکایی کشته شده یا زنده ی جنگ ویتنام در آمریکا ستایش می شوند. علیرغم اینکه بسیاری از مردم این کشور می دانستند یا متوجه شدند که این جنگ استعماری بوده است، ولی این موضوع از ارزش و احترامی که برای این سربازان وجود دارد، نکاسته است.

این مثال را آوردم تا روشن شود که ما در کجای کار ایستاده ایم. بسیجیان، پاسداران و سربازان ایرانی، نه در یک جنگ استعماری و نه در خاک کشوری دیگر، که برای دفاع از میهن و اعتقادات دینی شان و با کمترین امکانات، ارتش تا دندان مسلح بعث عراق را شکست دادند و همانطور که می دانیم، برای نخستین بار در تاریخ ایران، آنچه از خاک کشور در ابتدای جنگ از دست دادیم، در پایان از دشمن ستاندیم.

بنظرم این چیزی است که باید به فرزندان خودمان یاد بدهیم. یعنی به آنها بگوییم که چطور جوانان ایرانی با تقدیم بزرگ ترین دارایی شان، یعنی زندگی شان و در کنار خانواده بودن شان را برای سربلندی و استقلال میهن اهداء کردند. این همان غروری است که باید به فرزندان مان بدهیم و درست از همین جاست که علی ناصری و امثال او ارزش دارند. نسل امروز هرچقدر هم از قهرمانان شهید، خوانده یا شنیده باشد، باز هم میل و علاقه دارد تا آنچه را که ندیده است خود تجربه کند.

 ارزش و قدرعلی ناصری در این است که او یک قهرمانی است که نسل امروز ایران می تواند با او بودن را تجربه کند و دریابد که چگونه می توان از کف خیابان و کوچه های خاکی محلات فقیر نشین، قهرمانی برخیزد که هشت سال بجنگد، پنج سال اسیر دشمن بشود و هنوز هم شجاعانه در پای اعتقاداتش باشد. ما به این اسوه نیاز داریم.

مسئله ما با علی ناصری فراتر از مسائل سیاسی و مواضعی است که هرکسی می تواند داشته باشد. او یک سرمایه ای است که ما برای استحکام مذهبی و ملی مان نیازمند آن هستیم. او همانطور که نوشته شده است، مظهر همان اتحادی است که ایرانیان در دوره دفاع مقدس داشتند. برای همین است که ما به این خاطره زنده نیازمندیم و وظیفه داریم تا از آن دفاع کنیم.