دیروز دو بار برق خانه مان رفت. به فاصله  کمتر ازدو ساعت !

 رفتن برق بدون اطلاع رسانی امری است که دیگر حتی صدای اعتراض کسی را برنمی انگیزاند. به نوعی همه آن را پذیرفته اند. حتی وقتی دستگاه های برقی از این طریق زیر فشار قرار گرفته و خراب و یا نیم سوز می شوند عملاً راهی برای اثبات نقش این نوع حوادثِ غیرقابل پیش بینی وجود ندارد. بنظر می رسد مسئولیتی متوجه هیچکس نیست! تو گویی برق خود بخود و هر وقت عشقش کشید ، می رود. تا حالا هم نشنیده ایم که اداره برق مثلاً به جبران خسارت وارده به خانواده ای دست توی جیب کرده و چیزی پرداخت کند. اگر بود که حتماً تبلیغ آن را انجام می دادند! بنابراین وقتی برق می رود فقط خودمان را به حوصله داشتن فرا می خوانیم. و احیاناً مثل دیروز گوشه خنکی از خانه را انتخاب کرده و به در و دیوار نگاه می کنیم تا شاید خوابمان ببرد و برق بیاید! حالا اگر به سناریوی گرما و گرد و غبار و گرانی های اخیر، قطع برق را اضافه کنیم و عرق بریزیم،کابوس مان تکمیل شده،فیوزمان حتما می پرد!