برای حضور در مسابقات کشوری هم با هزینه شخصی اقدام کردم

جوانی 24 ساله که به گفته خودش تاکنون هیچ نهاد و ارگانی برای کسب این همه عناوین قهرمانی و مدال و افتخار در عرصه‌های مختلف ورزش، وی را حمالیت مالی نکرده است. تنها پشتوانه‌اش خانواده‌اش هستند. از گفتن عدم حمایت‌های مالی شهروندان شرم و حیا می‌کند و با تشکر از آنها سر و ته قضیه را هم می‌آورد.

با اینکه تنها 21 سال سن دارد اما معکوس این عدد، 12 سال است که به رشته ورزشی کاراته و در سبک‌های مختلف آن به فعالیت می‌پردازد. هم اکنون مشغول تحصیل است و در کنار علاقه وافر به این رشته ورزشی رزمی، درسش را نیز ادامه می‌دهد.

بسیار خوش‌رو و خنده‌رو است و دلیل این امر را ورزش می‌داند. پس از اینکه درخواست مصاحبه را به وی دادیم با کمال میل قبول کرد و از ما برای انجام این مصاحبه و دادن فرصتی برای بیان مطالبی که تاکنون در هیچ کجا به آنها نپرداخته است تشکر می‌کند.

در زیر گپ و گفت فارس با «احمد بالدی» این ورزشکار و مقام‌آور کاراته خوزستانی را می‌خوانید.

کمی از خودتان و نحوه ورودتان به رشته ورزشی کاراته را بگویید.

  21 ساله و ساکن اهواز هستم. تاریخ تولدم هم یکم خردادماه سال 71 است از کودکی به این رشته ورزشی علاقه داشتم و از 12 سالگی قصد کردم که به عضویت باشگاه کاراته درآیم. کار خود را از باشگاه‌های معمولی واقع در منطقه کوروش اهواز آغاز کردم و کم کم و روز به روز علاقه‌ام به این رشته ورزشی بیشتر شد زیرا استعداد و قابلیت خود را در این حیطه یافتم.

  در این زمینه مشوقی هم داشتید؟

بله. خانواده‌ام بسیار مرا مورد حمایت قرار دادند به ویژه برادرم، که همه آنچه امروز کسب کرده‌ام را مدیون او هستم. البته خانواده‌ام زمانی که می‌دیدند با وجود همه موفقیت‌های من هیچ حمایتی از سوی مسئولان صورت نمی‌گیرد دیگر چون گذشته رغبت به حضور من در باشگاه‌ها و همراه شدن با تیم‌های باشگاهی را در مسابقات نداشتند زیرا معتقد بودند که باید هر چه بیشتر به درس خواندن بپردازم. واقعا هم همینطور بود چون کاراته همه زندگی من شده بود و تا حدودی من را از درس و تحصیل دور کرده بود. اما خب باز هم با حمایت خانواده‌ام توانستم هر دو (ورزش و تحصیل) را در کنار هم داشته باشم و به ادامه آنها بپردازم و در رشته کامپیوتر و دیپلم این رشته را اخذ کرده‌ام. 

نحوه حضور شما در دوران شیرین خدمت سربازی چگونه بود؟

بله. دو سال را گذراندم و البته از کاراته نیز بسیار دور شدم که خوشبختانه توانستم مجددا جبران کنم و کار را از سر گیرم. هیچ حمایت ورزشی از من برای معافیت از سربازی نشد که البته انتظاری نیز در این زمینه نداشتم.

در مورد ادامه تحصیل و آینده خودتان در کاراته چه قصدی دارید؟

 ورزش در کنار تحصیل. به نظر من هر دو مکمل یکدیگر هستند. اما امسال قصد دارم رشته تحصیلی‌ام را تغییر دهم و در رشته تربیت بدنی ادامه تحصیل دهم زیرا به نظرم ادامه تحصیل در این زمینه باعث پرورش بیشتر استعدادهایم خواهد شد و موفق‌تر خواهم بود.

به نظر شما زندگی در مرکز استان سهمی در موفقیتتان در زندگی ورزشی‌ داشته است؟

به جرات می‌توانم بگویم خیر. زیرا من تا همین یک سال پیش هم با هزینه‌های شخصی در مسابقات حضور می‌یافتم و هیچ کمکی از سوی هیئت کاراته و یا ارگان و سازمانی به من نشده است. با وجود کسب ده‌ها مقام استانی، شهرستانی و حتی کشوری اما تاکنون هیچ جایزه‌ای به من تعلق نگرفته است و با اتکا به خدا، خانواده و اراده خودم این مسیر را در پیش گرفته‌ام که البته به موفقیت‌های بسیار خوبی نیز دست یافته‌ام.

چند و چه مقام‌هایی را کسب کرده‌اید؟

مقام‌ها و مدال‌هایی که کسب کرده‌ام بسیار زیاد است که من تنها به اختصار به مقام‌های اول و دومم می‌پردازم. در سال 88 موفق به کسب مقام نخست مسابقات کشوری در کرمانشاه، کسب مقام نخست مسابقات کشوری در مازندران و مقام نخست در جام رمضان، سال 87 کسب مقام دوم کشوری در کرمان و مقام نخست در باشگاه‌های اهواز، سال 90 مقام سوم کشوری در قزوین و مقام نخست در مسابقات بسیج کشوری، سال 92 کسب مقام سوم کشوری در فریدون شهر و مقام نخست انتخابی بزرگسالان استان، سال 83 مقام نخست انتخابی نوجوانان استان در اهواز، سال 84 مقام نخست انتخابی جوانان استان در اهواز، سال 85 مقام نخست انتخابی نوجوانان استان در اهواز، سال 86 مقام نخست مسابقات انتخابی جوانان استان خوزستان، سال 86 مقام نخست جام شکوفایی استان خوزستان، سال 84 مقام نخست جام فجر استان، سال 90 مقام نخست بسیج استان، سال 88 عنوان بهترین بازیکن اخلاق لیگ بسیج کشور، سال 89 مقام دوم مسابقات انتخابی بزرگسالان در اهواز و ... که از حوصله شما و خوانندگان خارج است.

با وجود این همه افتخار برای استان و کشور، بسیار جالب است که تاکنون هیچ حمایت مالی نشده‌اید...

متاسفانه واقعیت امر این است. البته وضعیت سایر ورزشکاران این رشته در استان‌های دیگر نیز به همین شکل است. این امر را با حضور در مسابقات متوجه و بسیار ناراحت شدم زیرا باید از ورزشکاران حمایت کرد به ویژه آن دسته که مقام‌آور هستند و برای ادامه مسیر قهرمانی نیاز به تامین بحث مالی دارند زیرا در غیر اینصورت دلسرد می‌شوند و از ادامه کار بازمی‌مانند. باید به جوانان استان خوزستان بها داد زیرا ورزشکاران بااستعدادی در سطح استان وجود دارد که برای گذراندن امور زندگی با مشکلات مواجه هستند و هزینه‌ای برای پرداختن به رشته ورزشی مورد علاقه خود را ندارند و این امر برای ورزش استان و کشور ما روی خوشی ندارد. ورزشکار وقتی که در مسابقات حضور پیدا می‌کند نباید دیگر دغدغه مالی و موارد دیگری را داشته باشد و باید تمام فکر خود را متمرکز بر مسابقه و پیروزی کند اما برای بسیاری از ورزشکاران خوزستانی چنین موردی صدق نمی‌کند.

هم اکنون عضو چه تیمی هستید و چگونه عضو این تیم شدید؟

عضو تیم مناطق نفت‌خیر جنوب. یک سالی است که به عضویت این تیم درآمده‌ام و از آن زمان تا به امروز اوضاع و شرایط برایم بسیار تغییر کرده است یک دوره مسابقات برای عضوگیری توسط مناطق نفت‌خیر جنوب برگزار شد که من نیز در این مسابقات حضور پیدا کردم. خوشبختانه با کمال میل از سوی مسئولان عضو تیم شدم و امروز شرایطم بسیار عالی است و از آن راضی هستم. هم از لحاظ مادی و هم معنوی تامین شده‌ام.

مهمترین مقامی موفق به کسب آن شده‌اید کدام یک است؟

در مسابقات سوپرلیگ کل کشور موفق به کشور به عنوان بهترین بازیکن هفته اول این مسابقات شناخته شدم که برایم بسیار افتخار بود و به من اعتماد به نفس مضاعفی بخشید.

نظرتان را در مورد وضعیت ورزش کاراته استان خوزستان بگویید.

رشته ورزشی کاراته یک مدتی است با افت بسیار شدید مواجه شده و آن چنان که باید به آن پرداخته نمی‌شود. همانطور که پیشتر از این نیز گفتم در این رشته ورزشی استعدادهای نابی در سطح استان وجود دارد که باید هرچه بیشتر مورد توجه مالی و معنوی مسئولان ورزش قرار گیرند تا هدر نروند. امیدوارم روزی برسد که چنین شود و این روز زیاد دور نباشد.

بزرگترین آرزویتان چیست؟

حرفه‌ای‌تر شدن در این رشته ورزشی که بسیار مورد علاقه‌ام است و زندگی‌ام در آن خلاصه می‌شود و پس از آن به عضویت تیم ملی درآمدن و حضور در مسابقات آسیایی و جهانی فکر می‌کنم آرزوی هر ورزشکاری است. تمام تلاشم را برای رسیدن به آرزوهایم می‌کنم همانطور که تا به امروز چنین بوده است و همه مشقت و سختی‌ها را تحمل کرده‌ام. بیست و دوم اسفندماه نیز قرار است به مسابقات انتخابی تیم ملی که در شیراز برگزار خواهد شد اعزام شوم که امیدواریم از این مسابقات دست پر برگردم و برای خانواده و استانم افتخارآفرینی کنم.

در آخر از از همه کسانی که برای رسیدن به جایگاه امروز من تلاش کردند قدردانی می‌کنم به ویژه از برادرم و مربیانم از جمله مرحوم طاهر نواصری که اولین مربی کاراته من بود و استاد حسینی، استاد باوی، استاد شاکری و اساتید برجسته‌ام در تیم نفت از جمله استاد فدایی، استاد کتیرایی، استاد بهنام‌فر، استاد عبدالهی، استاد باوی که واقعا من را در یک سال اخیر که به عضو تیم نفت درآمده‌ام، احیا کرده‌اند زیرا به دلیل عدم حمایت‌های مسئولان واقعا از ادامه این رشته ورزشی دلسرد شده بودم. امروز از این بابت خدا را شاکرم و به جوانان هم سن و سال خودم توصیه می‌کنم برای رسیدن به اهداف و آرزوهایتان فقط و فقط تلاش کنند.

مریم خبازی