صدها هزار نفر از مردم اهواز و عشایر خوزستان تظاهراتی به طرفداری از دولت بازرگان و جمهوری اسلامی برپا کردند.

در 22 بهمن 57 شهربانی اهواز به تصرف نیروهای انقلابی افتاد. آیت الله موسوی جزایری، جریان تسلیم شدن نیروهای شهربانی را این گونه بیان می کند: "صبح روز 22 بهمن بود که یکی از دوستان نزد من آمد و گفت خبر داری یا نه؟ در تهران کار در حال اتمام است و اینجا هم عده ای در حال رفتن به طرف شهربانی هستند؛ با عجله حرکت کردم، رفتیم به شهربانی. یکی دو ساعت طول کشید. یک اصطحکاک با منافقین بود که آمده بودند و سهم خود را از اسلحه، مطالبه می کردند. بالاخره با سر و صدا آنها را طرد کردیم و یک فشنگ هم به آنها ندادیم. درگیری دیگر با رئیس شهربانی سرتیپ هاشم هوشمند بود که زیر بار نمی رفت. بالاخره پس از پافشاری زیاد و مشورت او با شمس تبریزی فرمانداری نظامی و موافقت او، همه چیز تحویل ما شد و کمیته انقلاب تشکیل گردید و عوامل رژیم دستگیر شدند و بدون خونریزی در لحظات آخر، پیروزي محقق شد."


سید کاظم علم الهدی از شاهدان عینی نیز در این باره می گوید: "اولین باری که رادیو اعلام کرد "این صدای ملت ایران است"، من در محلی که همیشه مرکز تجمع بود، یعنی حسینیه اعظم حضور داشتم. خبرها پس از آن، لحظه به لحظه به مردم می رسید. کمیته ای تشکیل شده بود که افرادش عبارت بودند از آقای هادی کرمی، شهید مالکی و آقای یدالله گلابکش، و محل استقرار آنها در دفتر محقری در دارالعلم آیت الله بهبهانی بود. در صبح روز 22 بهمن، همه تجمع کرده بودند که شهربانی را تصرف کند. در حالی که رئیس شهربانی که پیرمردی بود (سرتیپ هوشمند) مقاومت می کرد. البته الان در خاطرم نیست، ولی می دانم که تا ظهر مردم جلوی شهربانی به انتظار ایستادند و بالاخره ساعت حدود چهار بعد از ظهر بود که تسلیم شدند و شهربانی به دست ما افتاد. ولی اسلحه ها را به یکی از افراد که از ما بزرگ تر بود تحویل دادیم ولی او با سوء استفاده از اعتماد ما، اسلحه ها را به خانه تیمی منافقین برده بود که ما بعدا متوجه شدیم. او که از اعضای  منافقین بود، بعدها در خرداد 1360 در درگیری های منافقین با نظام کشته شد. در هر صورت شهربانی بدون درگیری خاصی به دست نیروهای انقلاب افتاد و ما توانستیم آن جا را کنترل کنیم."