خوزستان از دیرباز پرورش‌دهنده فوتبالیست‌های نامی و بزرگی بوده است؛ بازیکنانی که با کمترین امکانات در عرصه‌های ملی خودنمایی کردند و به عنوان ستاره‌های ایران شناخته شدند و کم نیستند بازیکنانی که از این استان به مدارج بالا رسیدند و حالا دیگر در جمع ما نیستند؛ علی ایرانپاک، مهاجم سابق پرسپولیس و بهترین گلزن تاریخ شهرآورد تهران یکی از این بزرگان است که چند سالی‌ست از میان ما رفته است.
 
در آستانه سالگرد درگذشت علي ایرانپاک، بر آن شدیم تا یادی از این مهاجم خوزستاني سال‌های 49 تا 59 تيم پرسپولیس که به مرد هفت گُله شهرآورد تهران معروف بود، کنیم.

علی ایرانپاک معروف به صفر، در دوم دی‌ماه سال 1325 در مسجدسلیمان چشم به جهان گشود. این مهاجم فوتبال خوزستان و کشور، بازی خود را از تیم فاخری شاهین اهواز آغاز کرد و در ادامه توانست به تیم بزرگسالان شاهین اهواز راه پیدا کند و بعد از آن هم به واسطه بازی خوبش، قرمزهاي پايتخت مشتري او شدند و او با پیوستن به این تیم بزرگ، بیش از پیش به چشم آمد.
 
ایرانپاک با زدن هفت گل در 12 بازی، بهترین گلزن شهرآورد تهران تاکنون است و پرسپولیسی‌ها هنوز گل حساس دقیقه نودي او را در دربی هفتم كه مانع از شكست تيمش مقابل حريف ديرينه شد را به خاطر دارند.

مرحوم ایرانپاک علاوه بر بازي در تيم‌ملي و تيم‌هاي شاهين اهواز و پرسپوليس، در تيم پيكان نيز حضور داشت و در اين تيم موفق شد با 12 گل، آقای گل لیگ باشگاه‌های ایران شود. او از سال 50 تا 53 نیز پیراهن مقدس تیم‌ملی ایران را بر تن داشت و در این مدت شش گل ملی را در كارنامه خود به ثبت رساند.

یکی از گل‌های حساس و ثمربخش ایرانپاک که درخشش انکارناپذیری در تیم‌ملی داشت، در فینال مرحله مقدماتی المپیک مونیخ ۱۹۷۲ مقابل کره‌شمالی بود که منجر به پیروزی ایران و صعود آن به المپیک شد. علاوه بر آن نمی‌توان از نقش عمده این مهاجم سال‌های دور فوتبال ایران در جام ملت‌های آسیا در سال ۱۹۷۲ هم گذشت؛ او در اين مسابقات نقش بسزایی در قهرمانی تیم‌ملی ایران داشت.

جاسم اهل‌یرف، مربی مرحوم ایرانپاک، وي را یکی از شاگردان با اخلاق خود توصیف و عنوان کرد: صفر یکی از بازیکنان با اخلاق شاهین اهواز بود و همان طور که می‌دانید باشگاه شاهین مکتب ورزش و سلامتی بود و ایرانپاک هم فعالیت خود را از ابتدا از تیم فاخری شاهین آغاز کرد. او از هر نظر عالی و بازیکنی دوپا و سرزن بود. ايرانپاك تکنیک بسيار قوی‌ای داشت و بسیار هم متواضع بود. او از نظر اخلاقی نمونه بود. پدر و برادر او نيز فوتباليست بودند و در واقع او در خانواده‌اي فوتبالي بزرگ شد.

وی در ادامه به بيان خاطراتي از ایرانپاک پرداخت و گفت: زمانی‌که برای اولین بار با تیم شاهین اهواز مقابل آرارات تهران بازی کرد و توانست سه گل به ثمر برساند، پس از پایان بازی من و او با یکدیگر در حال رفتن به خانه بودیم که یکی از علاقه‌مندان شاهین به خاطر گلزنی‌ ایرانپاک در این دیدار، یک پاکت به او داد و گفت که درون اين پاكت یک چک سفید است و می‌توانی هر مبلغی که دوست داری روی آن بنویسي اما صفر همان موقع با نوشتن عدد صفر، برگه چک را به او برگرداند و گفت ما شاهینی‌ها پولی نیستیم.

اهل‌یرف ادامه داد: خاطره دیگری که از او به یاد دارم این است که قرار بود برای یک دیدار دوستانه به هفتکل برویم تا با تيم شاهین این شهرستان بازی کنیم؛ من مقررات سختی داشتم، به طوری که به من می‌گفتند "جاسم و سخت‌گیری‌هایش!" به هر حال زمانی‌که می‌خواستیم به هفتکل برویم ایرانپاک دو دقیقه دیر به اتوبوس رسید و ما هم بدون او به سمت هفتکل رفتیم اما او باتوجه به این‌که فوتبالیستی منظبت بود با هزینه خودش به هفتکل آمد.
 
یکی از خصوصیات اخلاقی ایرانپاک متواضع بودن او بود و مرحوم ناصر حجازی نیز درخصوص او گفته بود، "صفر يكى از بزرگان و اسطوره‌هاى فوتبال ما بود و اميدوارم ورزشكاران جوان، وى را به عنوان الگوى خود انتخاب كنند. او اگرچه سه گل از هفت گل خود را در دربى بزرگ پايتخت به من زد اما هيچ وقت برايم كُرى نخواند و هميشه با متانت با ديگران برخورد مى‌كرد."

حسن اهوازي يكي از هم‌بازي‎هاي ايرانپاك در تيم شاهين اهواز نيز داشتن شم گلزني را از خصوصیات وی برشمرد و گفت:‌ ايرانپاك يك سال از من بزرگتر بود و با يكديگر در تيم شاهين اهواز هم‎بازي بوديم. او به خوبي چارچوب را مي‌شناخت و بازيكن باهوشي بود.

وي بيان كرد: موفقيت او به واسطه خصوصيات خوب اخلاقي‌اش بود. او فوتباليستي خوب و مودب بود كه پس از بازي در تيم شاهين اهواز توانست در سال 49 به باشگاه پرسپوليس راه یابد و ملي‌پوش نیز شود.

ایرانپاک که در باشگاه پرسپولیس با بازیکنانی ازجمله محمود خوردبین، حمید درخشان و غلامرضا فتح‎آبادی هم‌بازی بود، در 13 تیرماه سال 59 در دربی بیست‌وسوم از باشگاه پرسپولیس و فوتبال براي هميشه خداحافظی کرد و در ادامه به عرصه مربیگری قدم گذاشت. او در تیم‌های پیام تهران، شاهین اهواز و مدرسه فوتبال سوئد مربیگری کرد.

این ملی‌پوش فوتبال ایران سرانجام در یازدهم بهمن‌ماه سال 87 و در سن 62 سالگی بر اثر ابتلا به سرطان ریه در بیمارستانی در شهر استكلهم سوئد دار فانی را وداع گفت. از وی دو فرزند پسر به نام‌های آبتین و آرمین به یادگار مانده است که فوتبالیست می‌باشند و به همراه مادر خود در سوئد زندگی می‌کنند.

پیکر ایرانپاک پس از فوت به اهواز انتقال داده شد و در قطعه ورزشکاران بهشت‌آباد اين شهر به خاک سپرده شد. 11 بهمن‌ماه، پنجمين سال‌مرگ بزرگ‌مرد فوتبال خوزستان است. او اگرچه پنج سال است که از جمع یاران خود جدا شده است اما یادش هنوز برای آن‌ها زنده است...

گزارش: پریسا زنگنه‌منش