يك كاريكاتوريست گفت: سردبيران جرايد از كاريكاتورها فقط به عنوان تزيين و صفحه‌آرايي استفاده مي‌كنند.

 روح‌الله محمدي اظهار كرد: اغلب كاريكاتورهايي كه در سطح كشور در جرايد ديده مي‌شوند حول محور مسايل سياسي مي‌گردند و خيلي كم به مسايل اجتماعي و فلسفي پرداخته مي‌شود.

وي افزود: در كشورهاي پيشرفته موضوع كاريكاتورها در جرايد مختلف به صورت مساوي پخش شده است اما در ايران اين ‌گونه نيست.

محمدي درباره استقبال مخاطبان از انواع كاريكاتورها گفت: نوع كاريكارتور مورد استفاده در ايران به خاطر موضوع‌هاي روزمره داراي تاريخ مصرف است. به همين دليل، استقبال چنداني از آن نمي‌شود.
 
او ادامه داد: معمولاً كاريكاتورهايي كه زياد به مسايل روز و سياسي مي‌پردازند و برداشت‌هاي متفاوتي مي‌توان از آن‌ها داشت را مخاطب بيشتر مي‌پسندد.

اين كاريكاتوريست درباره جايگاه كاريكاتور و كاريكاتوريست در مطبوعات كشور اظهار كرد: من به جايگاه كاريكاتور در مطبوعات نمره ضعيف را مي‌دهم و مقصر آن علاوه بر مطبوعات خود كاريكاتوريست‌ها نيز مي‌باشند چراكه به دليل مضيقه مالي و گاهي به دليل مطرح شدن با هر قيمت نازلي آثار خودشان را به جرايد مي‌فروشند.

او درباره خطوط قرمزي كه پيش پاي كاريكاتوريست‌ها قرار دارد تصريح كرد: با توجه به اين كه كاريكاتور در كشور ما آن ‌طور كه بايد تعريف نشده و بيشتر به عنوان وسيله تمسخر در جامعه مطرح شده نسبت به كاريكاتور و مطرح كردن مسأله واكنش نشان داده می‌شود. همين موضوع باعث مي‌شود خطوط قرمز اضافي را نسبت به ديگر كشورها در ايران شاهد باشيم.

محمدي، درباره خطراتي كه كاريكاتوريست را با توجه به حرفه كاري آن‌ها تهديد مي‌كند، اظهار كرد: به عنوان مثال كاريكاتوريستي  در روزنامه‌ای كاريكاتوري را با موضوع ديه كشيد و كار او تا جايي به طول انجاميد كه حتي بعضي مراجع او را مرتد دانستند. يا كاريكاتوريست ديگری به خاطر كشيدن كاريكاتورهاي سياسي محكوم به زندان شد.

وي بيان كرد: كاريكارتور مي‌تواند يك مقاله يا جريان اثرگذار باشد چراكه ساده‌ترين و رساترين نوع بيان قلم بر روي كاغذ است و به هر زباني خوانده مي‌شود و مهمتر از همه اين كه كاريكاتور مي‌تواند مردم را به تفكر وادارد.