گروه ما گروهی است که اگر شرایط کار فراهم باشد، می‌توانیم به مرحله بعد صعود کنیم. در این گروه یک محک از نظر توان فوتبالی مقابل آرژانتین می‌خوریم و می‌توانیم در بازی با نیجریه و بوسنی، دنبال شانس صعود باشیم.

از آنجا که بازی آخر ما با تیمی غیر از آرژانتین (بوسنی) است، خیلی از مسائل دست ماست. البته نباید فکر کنیم بوسنی همان تیمی است که چند سال پیش 4 گل به آنها زده‌ایم چرا که آنها تغییراتی داشته‌ و مدام کار و تلاش کرده‌اند.

ما باید ترفندهایی را به کار ببریم که آمادگی جسمانی بازیکنان تیم ملی به نحو مطلوب برسد، همانند شرایطی که بازیکنان در جام جهانی فرانسه داشتند. آمادگی شرط اول موفقیت تیم ملی است، البته باید بازی با تیم‌های آفریقایی و آمریکای لاتین را هم در دستور کار قرار دهیم.

خوش بین بودن کافی نیست، اگر خوشبین هستیم باید بر مبنای شرایط تیمی آن را در نظر بگیریم چرا که موفقیت برنامه‌ریزی تدوین شده و مسابقات تدارکاتی بزرگ می‌خواهد.

همیشه بازی‌های اول در تورنمنت‌های بزرگ بازی‌هایی است که تیم‌ها می‌توانند با حداقل امتیاز بهتر آن را به پایان برسانند زیرا آنالیز و شناخت تیم‌ها از همدیگر کمتر است. این شرایط را تیم ملی در جام جهانی فرانسه مقابل یوگسلاوی داشت و فقط با یک ضربه ایستگاهی گل خورد.
نیجریه هم همین شرایط را دارد، آنها نمی‌توانند شناخت زیادی از تیم ملی داشته باشند زیرا تیم ملی تغییرات زیادی از نظر فنی و بدنی خواهد داشت.

ما می‌توانیم به پیروزی مقابل بوسنی خوشبین باشیم مشروط بر اینکه آماده باشیم. این می‌طلبد که تیم ملی بازی‌های تدارکاتی خوبی انجام داده باشد.