مدتهاست که افکار عمومی استان خوزستان سوالاتی پیرامون «سد گتوند علیا» و مساله جانمایی و رعایت اصول کارشناسی در خصوص آن برایش ایجاد شده است.  پروژه ای که برآورد شده حدود 2 هزار میلیارد تومان هزینه در برداشته است. پروژه ای که در جهت مهار آبهای ناحیه زاگرس برای حیات و صنعت این منطقه حائز اهمیت است.  در این میان شرکت" آب و نیرو" که در حقیقت متولی احداث این پروژه بوده پس از تکمیل و بهره برداری آن را می بایستی تحویل سازمان آب و برق خوزستان بدهد.  بنابراین تکمیل و تحویل این پروژه از جهاتی می بایستی با ظرافت هایی مورد توجه قرار گیرد که حوزه مسئولیت های ذیربط با آن تداخلی با یکدیگر نداشته باشند.

مهمترین فاکتوری که نگرانی مردم خوزستان رادر برداشته شوری احتمالی آب پشت سد خواهد بود.  این مساله با عنایت به وجود چند کیلومتر دیواره نمکی نمی تواند از دید احداث کنندگان آن مفغول مانده باشد. از این حیث توجیه کارشناسی مساله و بررسی احتمالات آن ضروری ترین وظیفه ای است که در حال حاضر مدیران این شرکت می بایستی درصدر وظایف خود بیابند.  با کمال تأسف ملاحظه می شود که مدیریت فعلی بر خلاف آنچه که وظیفه بدیهی آنان است و بجای اینکه به توجیه و اقناع افکار عمومی همت داشته باشند به نوعی به فرافکنی و هدف قرار دادن رسانه هایی اقدام نموده که وظیفه ابتدایی آنها غور در چنین مسائلی است.  اینکه رسانه های محلی علاقه خود را به بررسی و کارشناسی در مورد جانمایی سد و حواشی و تبعات آن نشان می دهند نباید موجب عصبانیت مدیران «آب و نیرو» واقع شود و آنها را وا می دارد که در پایتخت مصاحبه گذاشته تا توجیهی برای عملکرد خویش داشته باشند.  این واقعیت تلخ را مسئولین یاد شده در وهله نخست می بایستی در خوزستان به چالش علمی و فنی در آورده و با برخورداری از رسانه های استان بویژه صدا و سیمای محلی سوالات مردم منطقه را پاسخگو باشند. خوزستانی ها از سویی با انتقال آب از سرچشمه های کارون به سمت اصفهان- یزد و کرمان و شاید زاهدان مواجه هستند و از سوی دیگر الباقی ذخایر آبی شان را نیز دردریاچه ای که می گوینددر چنبره گنبدهای نمکی گرفتار است، از دست رفته می یابند.بنابراین حق دارند نگران باشند.  مدیریت محترم پروژه مذکور بجای جلسه گذاشتن در تهران (هر چند که پروژه در مقیاس بزرگتر ملی نیز هست) باید در همایشی با حضور نمایندگان استان، مدیران عالی مرتبه ذیربط و در نظرگاه مردم خوزستان می بایستی به طرح دیدگاه های خود بپردازند .  در این صورت می توان سره از ناسره بازشناخت و با طیب خاطر به حل مشکلات روی آورد.  این  را از یاد نبریم تکمیل و تحویل پروژه نمی تواند تبعات آتی آن را از بین ببرد.  باید توجه داشت که مدیران می آیند و می روند و عملکردشان فقط در ریشه تاریخ باقی خواهد ماند. اما این مردم خوزستان و در مرتبه بعد همه مردم ایران اند که می بایستی با نتایج یک پروژه 2 میلیارد دلاری (2هزار میلیارد تومانی) زیست نمایند.