یک مسابقه فوتبال بعد از عصر طلایی استاد بهمنش ، به باکس گزارش بازی ورزشگاه ازادی رفت. او گزارشگر بازی استقلال و گسترش فولاد بود .
تلاش جواد برای ماندن در اوج ، همچنان ستودنی است اما دیگر او آن تمرکز 16 سال پیش را ندارد که این در ذات آدمی است. سن که بالاتر می رود ، انگیزه کم می شود و هزار اتفاق دیگر. او که خداداد عزیزی با هیجان می گفت لقب تاریخی « غزال تیزپا» را از این گزارشگر سخت کوش هدیه گرفته و تا ابد برایش ماندگار شده است ، اما دیگر آن جواد قدیم نیست. این قدر پر اشتباه که به پژمان نوری بگوید محمد نوری ، میرشاد ماجدی را ایمان عالمی بنامد. بگوید مهرداد اولادی که از قائمشهر به پرسپولیس آمده و سال هایی متوالی در این تیم بازی کرده و بعد ترانسفر شده ، از ملوان چهره شده است و از همه بدتر رسول خطیبی 35 ساله را هم نسل با قلعه نویی 50 ساله بداند. قلعه نویی که در سال 1376 از فوتبال خداحافظی کرده است. یعنی همان سالی که رسول تازه داشت در رده بزرگسالان فوتبال ایران چهره می شد!

جواد به سرعتی باور نکردنی از روزهای اوجش فاصله می گیرد و خاطرات شیرین همه علاقمندانش را خدشه دار می کند. اصلا کاش او هم به خداحافظی در اوج فکر می کرد...