زهره شهپری، بانوی ووشوکار خوزستانی که در رده سنی جوانان در مسابقات جهانی خوش درخشید، امسال در رده سنی بزرگسالان رقابت سختی را در وزن 60- کیلوگرم برای عضویت در تیم‌ملی پیش‌رو دارد ولی امیدوار است بتواند از سد رقیبانش بگذرد.
زهره شهپری، اولین بانوی مدال‌آور خوزستانی در مسابقات جهانی که نخستین حضورش در مسابقات برون مرزی با کسب مدال طلا همراه بود، از عملکردش در مسابقات جهانی گفت و اظهار امیدواری کرد که مسوولان، بانوان را ببینند و آن‌ها را باور داشته باشند. وی همچنین به بیان دیدگاه‌های خود در زمینه پیشرفت ووشوی استان پرداخت که مشروح آن را در ادامه می‌خوانید.
* چه شد که ووشو را انتخاب کردید؟
من از همان بچگی به ورزش علاقه ی زیادی داشتم و از آن جا که برادرم ووشو کار می‌کرد و از قهرمانان کشوری ساندا است، به این رشته ورزشی علاقه‌مند شدم. از سال 87 ووشو را در ایذه شروع کردم و نزدیک به شش سال است که در بخش ساندا کار می کنم و توانسته ام در آن موفق باشم. من 9 دوره قهرمانی کشور را در کارنامه دارم و یک دوره نیز قهرمان جوانان جهان در ماکائو شدم.
* انتخاب رشته ساندا به دلیل فعالیت برادرتان در این رشته بود یا خودتان کاملا اختیاری آن را انتخاب کردید؟
کاملا اختیاری بود؛ زیرا تالو یک رشته‌ای است که تمرکز زیادی نیاز دارد و روحیات من با ساندا بیشتر سازگار بود.
* تالو سخت‌تر است یا ساندا؟
به نظرم تالو سخت‌تر است؛ زیرا به تمرکز بیشتری نیاز دارد و همچنین داوران در آن سلیقه‌ای امتیاز می‌دهند.
* مسیر رسیدن به تیم‌ملی چگونه است؟
هر سال یک مسابقات انتخابی کشوری و یک انتخابی تیم‌ملی داریم که مسابقه می دهیم و چهار نفر برتر انتخاب می شوند و در آکادمی ووشو، دوباره با یکدیگر مسابقه می دهند تا دو نفر حذف شوند، پس از آن 14 روز در اردو می مانیم و بعد در مسابقه دیگری، از بین این دو نفر باقی مانده، بازیکن فیکس انتخاب می شود. وقتی نفرات فیکس انتخاب شدند، وارد اردوهای سه، چهار ماهه شده و بعد به مسابقات اعزام می شوند.
* از مسابقات جهانی ماکائو که صاحب نشان طلای آن شدید، بگویید.
این رقابت‌ها اولین مسابقه برون‌مرزی من بود که خوشبختانه توانستم در آن مقام کسب کنم آن هم طلا. سطح مسابقات بسیار بالا بود؛ اولین حریفم از فرانسه، دومی از ترکیه و سومین نفر از مصر بود. عملکردم باتوجه به اولین حضورم در مسابقات برون‌مرزی، برای خودم راضی‌کننده بود و مربیان و رییس فدراسیون نیز از من راضی بودند. یک ماه قبل از این مسابقات به خانواده و نفرات حاضر در اردو قول دادم که برای طلا در این رقابت‌ها شرکت می‌کنم، بدون این‌که حتی حریفانم را در نظر بگیرم و وقتی موفق شدم در این رقابت‌ها حریفانم را شکست دهم، خیلی خوشحال شدم. بعد از آن نیز به اردوی بزرگسالان دعوت شدم ولی متاسفانه خط خوردم. رقیبان جدی‌ای در تیم‌ملی دارم که صدیقه دریایی، آزادپور و مریم هاشمی ازجمله آن‌ها هستند.
* وقتی در مسابقات جهانی روی سکو رفتید چه احساسی داشتید؟
حس خیلی خوبی داشتم و اصلا باورم نمی شد که روی سکوی اول قرار گرفته‌ام. گفته بودم که برای طلا می‌روم ولی بازهم باورم نمی شد.
* گفتید رقیبان جدی ای در رده بزرگسالان دارید، فکر می کنید بتوانید به آن ها برسید؟
بله، چرا که نه؟ البته امسال اعزام به مسابقات آسیایی را در پیش داریم و چون فقط در دو وزن 52 و 60 کیلوگرم اعزام داریم، بیشتر ووشوکاران به این وزن می‌آیند و رقابت سخت خواهد شد.
* پس از این‌که از مسابقات جهانی بازگشتید، از نظر مالی هم حمایت شدید؟
کمک‌هایی صورت گرفته است ولی نه به آن صورت که انتظار داشته‌ایم.
* ورزشکاران کشورهای دیگر از این که می دیدند شما با حجاب اسلامی در مسابقات حضور یافته اید چه واکنشی داشتند؟ این نوع پوشش برای شان جالب بود؟
مورد توجه خیلی از تیم ها قرار گرفته بودیم و احساس خوشحالی می کردیم که اندکی با بقیه تفاوت داریم. کشورهای دیگری مانند مصر نیز با حجاب شرکت کرده بودند ولی چون حجاب ما کامل بود، خیلی مورد توجه قرار گرفتیم.
* باتوجه به این که سقف آرزوی هر ورزشکاری رسیدن به المپیک است، پیش از این‌که این رشته را انتخاب کنید می دانستید که رشته ای المپیکی نیست؟
بله از این قضیه اطلاع داشتم اما این مساله انگیزه من را پایین نیاورد. درست است که رسیدن به المپیک آرزوی هر ورزشکاری است ولی ما به همین قهرمانی جهان قانع ایم؛ شاید قهرمانی جهان کمی از المپیک پایین‌تر باشد ولی به همان اندازه مهم است.
* شما به طلای جهان دست پیدا کرده اید، پس می‌توان گفت که به سقف آرزوهایتان رسیده‌اید؟
نه، من طلای جوانان جهان را کسب کردم و باید به طلای بزرگسالان جهان هم برسم.
* شرایط اردوهای تیم ملی چگونه است و فدراسیون چقدر به برگزاری اردوهای مشترک با کشورهای سرشناس در این رشته اهمیت می‌دهد؟
رقیب اصلی‌مان کشور چین، مهد ووشو است و به همین دلیل رییس فدراسیون سال گذشته یک اردوی مشترک 14روزه برایمان در چین برگزار کرد و ما با بازیکنان چینی تمرین کردیم. چینی‌ها در مدارس شان کلاس ووشو دارند و تالو و ساندا را در مدرسه یاد می‌گیرند. چینی‌ها واقعا حریفان سرسخت و سریعی هستند. ایران کم‌کم در حال نزدیک شدن به چین است و در بخش آقایان نیز به آن ها رسیده‌ایم ولی در بخش بانوان هنوز جا داریم. این مساله به زمان نیاز دارد و کار می‌برد. البته ما هم مربی چینی داریم و سال گذشته که وارد اردو شدم، خیلی چیزها از وی یاد گرفتم. مربی چینی تیم‌ملی خیلی به من کمک کرد که الان توانستم در رده بزرگسالان مسابقات کشوری مقام بیاورم. زیرا مقام آوردن در این رده سنی بسیار سخت است ولی من توانستم از تجربیات مربی‌ام استفاده کنم و حداقل بتوانم در مسابقات کشوری مقام بیاورم.
* وضعیت ووشو در ایذه چگونه است؟
در ابتدا وضعیت خوب نبود و ما با امکانات کم شروع کردیم. من به تنهایی در اردوهای زیادی در تهران، سیستان و بلوچستان و غیره شرکت کردم و توانستم پیشرفت کنم و خودم را به سطح تیم‌ملی برسانم. در حال حاضر سه سال است که عضو تیم‌ملی هستم، دو سال در رده سنی جوانان و حالا هم یک سال است که وارد رده بزرگسالان شده‌ام. البته سال اولی که وارد جوانان شدم به دلیل ناداوری در مسابقات انتخابی، خط خوردم ولی سال بعد از آن توانستم در وزن 60- کیلوگرم، فیکس شوم. در ایذه تعداد سانداکاران بیشتر است و شهرستان هایی مثل ماهشهر هم بیشتر در زمینه تالو فعال اند.
* ارزیابی تان از سطح ووشوی ایذه در مقایسه با سایر شهرستان ها چیست؟
ایذه الان خیلی پیشرفت کرده است و در مسابقات قهرمانی استان که مدتی پیش برگزار شد، در هر سه رده، اول شدیم و این مساله تفاوت ساندای ایذه را با سایر شهرستان‌های استان نشان می دهد. ووشوکاران ما خیلی پیشرفت کرده‌اند و انگیزه پیدا کرده‌اند که در مسابقات جهانی و آسیایی بدرخشند.
* فکر می کنید کسب این مدال تا چه حد توانسته است شرایط و مسیر را برای دیگر بانوان استان برای رسیدن به جایگاه شما هموار کند؟
در ایذه هنرجوهای زیادی هست، مخصوصا بعد از این که من طلای جهان را کسب کردم، علاقه‌مندان زیادی جذب این رشته شده‌اند. درمورد کمبود امکانات با مدیرکل ورزش و جوانان استان صحبت کرده‌ام و باتوجه به این‌که تعداد هنرجوها افزایش پیدا کرده است، انتظار داریم مسوولان توجه بیشتری به ایذه داشته باشند، زیرا افراد با استعدادی در این شهرستان حضور دارند. البته ایذه خانه ووشو دارد ولی به امکانات بیشتری نیاز دارد. معمولا تعداد شرکت‌کنندگان در کلاس‌های تابستانه این رشته نزدیک به 30 تا 40 نفر است و همه نیز به دلیل نبود مربی تالو در شهرستان، ساندا کار می‌کنند.
* سطح ووشو خوزستان را در مقایسه با سایر استان های کشور چطور می بینید؟
خوب است ولی اگر کمی بیشتر تلاش کنیم، به سطح کشور و یا بالاتر از آن نیز خواهیم رسید.
* نظرتان درمورد شرکت تیم های خوزستانی در لیگ‌های کشوری چیست؟
شرکت در لیگ کشوری از نظر من خیلی مهم‌تر از برگزاری لیگ استانی است. اگر بتوانیم تیم‌های استانی را تقویت کرده و در لیگ کشور شرکت دهیم، خیلی خوب می شود؛ زیرا می توانند نسبت به بازیکنان استان‌های دیگر شناخت پیدا کنند. به طور مثال بیشتر مقام های تیم‌ملی را اصفهانی‌ها به دست می‌آورند و مسابقه دادن با آن‌ها شناخت بیشتری را برای بازیکنان ما به همراه دارد. درکل هر چه تعداد مسابقات بیشتر باشد، تجربه بازیکنان بالاتر می رود و به نفع استان است.
* برای پیشرفت هر چه بیشتر ووشوی استان باید در چه زمینه هایی کار کنیم؟
ابتدا باید امکانات و مسابقات افزایش پیدا کند و از بازیکنان برای شرکت در مسابقات کشوری حمایت شود. در حال حاضر در رده‌های سنی پایه خوب کار کرده‌ایم و اگر از این ووشوکاران حمایت و آن‌ها را تقویت کنیم، همه‌شان به عضویت تیم‌ملی در می‌آیند. من خودم هم مربی هستم و با رده سنی پایه کار می‌کنم و سعی می‌کنم افراد با استعداد را شناسایی و وادار به کار کنم تا ضربه‌ای به آن‌ها وارد نشود؛ زیرا خودم به خاطر درسم خیلی ضربه خوردم. ما حداقل دو، سه جلسه در هفته با آن‌ها کار می کنیم تا بتوانند در مسابقات کشوری مقام بیاورند.
* فکر می کنید تفاوتی بین ووشو آقایان و بانوان وجود دارد؟ چون آقایان در سطح جهان توانسته‌اند خودشان را خیلی خوب نشان بدهند ولی در بخش بانوان هنوز این گونه نیست.
محدودیت که هست ولی همین مساله هم بستگی به خود بانوان دارد. مثلا الان چند سال است که نتوانسته‌ایم از سد چین بگذریم. آقایان به مسابقات زیادی اعزام می شوند ولی بانوان در سال فقط به یک مسابقه جهانی یا آسیایی اعزام می شوند. ورزش بانوان نیاز به توجه دارد و اگر این کار انجام شود، مطمئن باشید که بیشتر مدال آوران مان بانوان خواهند بود، کافی است که به بانوان نگاه کنند و به آن‌ها بها داده شود.
* امکاناتی که فدراسیون در اختیار بانوان قرار می دهد به نسبت پایین‌تر از آقایان است یا تفاوتی ندارد؟
زیاد تفاوتی وجود ندارد و شرایط اردو به نفع همه است و مشکل اصلی همین اعزام به مسابقات است.
* از برنامه های آینده‌تان هم بگویید؟
مسابقات کشوری را در آذرماه پیش‌رو داریم و خودمان را برای شرکت در مسابقات انتخابی تیم‌ملی برای اعزام به مسابقات آسیایی آماده می‌کنیم.
* فکر می کنید این آمادگی را دارید که در مسابقات انتخابی تیم‌ملی جزو نفرات انتخابی باشید یا فکر می کنید باید هنوز زمان بگذرد؟
رقیبان سرسختی دارم، توقع ندارم امسال فیکس شوم ولی امیدوارم در سال‌های آینده بتوانم به این جایگاه برسم و افتخار کسب کنم.
* انگیزه تان از تحمل تمرینات سخت چیست و آیا تاکنون دلسرد هم شده‌اید؟
سال گذشته مربی‌مان در تمرینات به ما سخت می گرفت و همه خسته شده بودند و سهل‌انگاری می‌کردند ولی بعد از آن این دید عوض شد چون من خیلی امیدوارم و همیشه دوست دارم تلاش کنم و انگیزه ام از تحمل این سختی ها این است که بتوانم قهرمان مسابقات آسیایی و جهانی در رده بزرگسالان شوم.
* تا کی در این رشته ادامه می‌دهید و آیا دوست داری که در رشته دیگری، ورزشت را ادامه دهی؟
ما تا 35 سالگی می‌توانیم در ووشو فعالیت کنیم. رشته های دیگری هم هستند که به آن‌ها علاقه دارم ولی فعلا قصد دارم ووشو را ادامه دهم.
* از تحصیلات تان هم بگویید؟
سال چهارم دبیرستان هستم و به دلیل کسب مدال جهانی، سهمیه دانشگاه دولتی دارم و قصد دارم سال آینده در رشته تربیت بدنی تحصیلاتم را ادامه دهم.
* چه توصیه ای برای ووشوکارانی که دوست دارند به جایگاه شما برسند، دارید؟
توکل کنند و پشتکار داشته باشند و راهی را که وارد آن شده‌اند ادامه دهند.
* و صحبت پایانی...
در طی این شش سال خیلی خانواده‌ام را آزار داده ام. آن‌ها از همه نظر مخصوصا مالی به من کمک کردند. من با هزینه شخصی خودم در اردوها و مسابقات زیادی شرکت کردم. از آن ها، رییس و نایب‌رییس فدراسیون، مدیرکل ورزش و جوانان استان و رییس هیات ووشو استان به خاطر حمایت‌هایی که از من داشته‌اند، کمال تشکر را دارم.
